Book 1: I Am A Selfish Man (Completed)

CHAPTER 11

JHOY'S SIDE 

Simula pa lang kaninang umaga, hindi na ako tinantanan ng mga ala-CCTV na mga mata ng mga estudaynte dito sa university. Buti na lang talaga at nakakatimpi na ako ngayon.  

Well. 

Mhor is a lot of help though. Every class break tine-text niya ako kung okay lang daw ba ako, and to ignore those silly things na naririnig ko. Espeacially, those freaking stares na natatanggap ko. 

Kasalukuyan nag-didiscuss yung professor namin sa last subject namin for this day, kaya yung iba hindi na nakikinig kasi excited na sa kanya-kanyang lakad after this class. Buti na lang mabait din tong professor namin. 

Katabi ko pala ngayon si Zince. And aaminin ko na hindi whole hearted yung pagtanggap ko sa desisyon ni Mhor na palayuin ako kay Zince, pero ayoko naman kasi na lumala pato lalo. Zince is part of the basketball team at ayaw ko na maapektuhan yun. I know ever since, na gustong-gusto niya ang paglalaro ng basketball. 

Kinakabahan na din ako sa magiging reaction ni Zince. Hay! Hopefully, hindi naman ako mawalan ng isang bestfriend sa gagawin kong to. Sana nga! Zince is understanding naman.  

..RRRIIINNNGGG.. 

And there! The most awaited warning bell. HAHAHAHA. 

"Okay see you next class. You are dismiss." -sabi ng professor namin. 

Kanya-kanya namang tayo yung mga classmates ko. 

Hinarap ko Zince since magkatabi nga lang kami ng upuan.  

"Ahm. Zince, can we talk?" -tanong ko sa kanya. 

"Oookay Hugs. Mukhang seryoso yan ah." -sagot niya. 

Kilalang-kilala na talaga ako nang taong to. Sa seryosong bagay, or kapag totally na iinis na ako or nagagalit lang tinatawag ko si Zince sa pangalan niya. Kapre kasi talaga ang tawag ko sa kanya. 

"Ahm. Okay lang ba sa'yo kung sa likod na lang tayo nung lumang gymnasium?" -tanong ko sa kanya ulit. 

"Wow! Mukhang seryoso nga yan Hugs ahh! Di ba natatakot ka sa mga abandoned buildings?" -natatawa niyang sagot sa akin.