RÜZGAR'ın BESTE'si / Y.S.S. I - FİNAL

2.BÖLÜM - SEVGİLİ Mİ ARKADAŞ MI?

Beste ile Rüzgar'ı yazmayı özlemişim. siz de okumayı özlediyseniz, hoşgeldiniz :)

-*-

Senin yüreğimdeki yerin neresi ben bulamıyorum.

Bana adres ver,

Önümü bile göremiyorum.

Senin bendeki adın ne ben bilemiyorum.

Bana bir şey de,

Ben seninle ilgili cümleleri bir araya getiremiyorum.

Beceriksizim işte görüyorsun düz yolda bile yürüyemiyorum.

Elimden tut benim sıkı sıkı,

Düşerim diye çok ama çok korkuyorum.

-*-

Adam kızın kapısını hafifçe araladı. Artık nasıl uyuduğunu bile ezberlemişti. Elindeki küçük kekin mumunun sönmemesi için elini koymuş, küçük adımlarla kızın yatağının başına gelip, eğildi ve "İyi ki doğdun en görkemli beste," diye mırıldandı.

Beste gözlerini hafifçe araladı, "Rüzgar bu ne?"

"Bugün senin doğum günün."

Kız kıkırdadı ve doğrularak elini ağzına koydu, "Ya inanmıyorum."

Rüzgar yapmacık bir öfkeyle kıza çıkıştı, "Ne inanmıyorum, neye şaşırdın? Geçen sene unuttum diye işitmediğim laf kalmamıştı. Çingene gibi çemkirdin tüm gün. Korktum artık ne yapayım."

Beste bu sefer kaşlarını çattı, "Elinde özlük dosyam vardı, bir aç bak değil mi? Bu kız ne zaman doğmuştur, ne zaman on dokuzuna girecek diye."

Rüzgar ellerini havaya kaldırdı, "Tamam minnoş, özür dilerim. Ama kabul et akşamında yatta sana harika bir parti ayarlamıştım," dedi ve odasında gözünü gezdirdi, "Üstelik odanı da baştan sona değiştirmiştim. Ama söz bir daha unutmam, unutmuyorum da. Bak," dedi elindeki keki gösterip.

Beste gözlerini kıstı, "Söz mü?" diye sordu.

"Çok korktum şuan ve unutursam kafama sık," dedi gülerek ve burnuna küçük öpücük kondurdu. Beste adamın bu yakınlaşmalarına alışmış, dahası adamın samimiyeti hoşuna gitmeye başlamıştı. Hep böyle bir arkadaşı olmasını isterdi. Sınırsız samimiyet ve rahat biri... Gerçi Rüzgar fazla rahattı.

Birlikte güzel bir kahvaltı yaptıktan sonra, Rüzgar ağzını peçete ile sildi ve "Evet küçük hanım, tüm gün ve akşam sizinim. Ne yapmak istersiniz?" diye sordu ve ekledi "Gerçi akşam program var, gündüzüm senin ama."

Beste düşünür gibi yaptı, "Akşam ne var?"

Rüzgar ona yaklaştı ve "Sürpriz," dedi sır verir gibi.

"Adi, söylemeyeceksin değil mi?

"Elbette söylemeyeceğim manyak mısın? Sürpriz diyorum."

Beste ellerini göğsünde bağladı ve "Küstüm," dedi dudaklarını büzerek.

Adam da masadan kalkarken, iki eliyle kızın dudaklarını kıstırdı, "Büzme şu dudakları. Birgün istemeden dudaklarımda kalacaklar, o zaman göreceksin büzme nasıl olur."