Kış Gülü (Tamamlandı)

30. Bölüm: Umutlu Yarınlar

Bölüm şarkısı: Kahraman Deniz- Kötüler Kaybeder

Biz biliriz aşkın ne olduğunu
Kötüler kaybeder, izleriz özgür gün doğumunu
Gel benimle ve ışıklar içinde uyu
Gör, güzelim, terk-i diyar eyledim sana doğru

Şu sıralar Kahraman Deniz'e taktım. Her bölümde olması bu yüzden kfofnfofnf

Yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli okumalar.

×××

"Gözünüz aydın. Hasta uyandı."

Doktorun söyledikleriyle sevinçten akan yaşlarımı tutamadım. Heyecanla ablama ve Erdem abiye sarıldım. "Allah'ım çok şükür!"

Hızla doktora döndüm. "Görebilir miyim onu?"

"Birkaç saat daha yoğun bakımda tuttuktan sonra normal odaya alacağız. Normal odaya geçince görebilirsiniz."

"Peki." dedim yenilmişlikle. Israr edip kimseyi zor duruma sokmaya gerek yoktu. Birkaç saat daha onun iyiliği için sabredebilirdim. İki saat boyunca sürekli sırıtıp koridorda oraya buraya dolaştım.

"Feyza, başımı döndürdün. Gel kantine inelim, bir şeyler yiyelim. Açlıktan kusacağım."

"Tamam. çok mutlu olduğum için geleceğim."

Birlikte kantine indik. Birer tost yiyip çay içtik. Hızlıca yemeğimi bitirip tekrar Bedir'in yanına döndüm. Onun çıktığını görmek istiyordum.

Kalktığımız yere tekrar oturduk. Birkaç dakika sonra burada sürekli karşılaştığımız bir hemşire yanımıza geldi. "İsminiz Feyza mı?"

"Evet." dedim hızla ayağa kalkarak. "Bir şey mi oldu?"

"Hastanız odasında sizi soruyordu da, sürekli kapıda beklediğiniz için sizin olacağını düşündüm."

"Bedir çıktı mı yoğun bakımdan?" diye sordum heyecanla.

Başını salladı. "Yeni çıkardık."

"Hangi oda?"

"Size eşlik edeyim isterseniz." dedi. Başımı salladım. Hemşireyi takip edip iki kat çıktık ve sonunda bir kapıda durduğumuzda hemşireyi bekleyemeden hızlıca kapıyı açıp içeri girdim.

Hastane yatağında uzanıp yatan ve üstünde mavi hasta önlüğü olan Bedir'e baktım. Gözleri kapalı olsa bile yorgunluğu yüzünden okunuyordu.

"Bedir." dedim heyecanla. Sanki yıllardır görmemişim gibi özlemiştim.

Bedir gözlerini açtı ve beni gördü. Dudakları hafifçe kıvrıldı. Gözleri kapandı. "Feyza." dedi.

Birkaç adımda yanına ulaşıp yatağın üstündeki elini tuttum. "İyi misin? Nasıl hissediyorsun kendini? Bir şey söyle. Ağrın var mı?" Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. "Çok korktum sana bir şey olacak diye Bedir."

"Ağlama Feyza. İyiyim." dedi yorgun çıkan sesiyle.

"Ağlamıyorum." dedim yanaklarımı silerek. Gülümsedim. "Ağlamıyorum, sen iyisin ya. Ben de iyiyim."

"Hala ağlıyorsun." dedi gözleri gözlerime tutundu.

"Boş ver beni. Nasıl hissediyorsun? Doğru söyle. "

"İyiyim dedim ya, endişelenme." dedi gözlerini yumarak. Alnımı ellerimizin üstüne yasladım. "Çok şükür ki iyisin."

"Ben iyiyim de sen kötü gözüküyorsun?"