Kış Gülü (Tamamlandı)

FİNAL PART SON: Söz

Bölüm şarkısı: bir sebepsiz aşık oldum ben- Canozan

×××

Elinden tuttuğum ailemle birlikte evin önüne gelmiştik.

Kapıyı tıklatacakken Bedir elini çekti elimden. Gülümseyip kapıya vurdum.

Kapı ablam tarafından açıldı. "Hoş geldiniz. Neredesiniz? Kurt gibi acıktık."

Ablama gelişigüzel bir öpücük verdim. "Geldik geldik. Benim bal böceğim nerede? Çok özledim onu."

Hızlıca ayakkabılarımı çıkartıp içeri girdim. O sırada da ablam Bedir'i içeri buyur ediyordu. Ama ben ufaklığı özlediğim için ikisini de umursamamıştım.

Salonda Erdem abinin kucağında olan Melek'e gittim. "Meleğim... Teyzesinin güzeli... Nasılmış teyzoşum bugün? Özledin mi beni?"

Melek'i kucağıma almak için kollarımı uzattığımda Erdem abi kızını geri çekerek benden uzaklaştırdı. "Dışardan geldin, git elini yüzünü yıka."

Oflayarak geri çekildim. Erdem abi aşırı korumacı olsa da bu sefer haklıydı.

Ellerimi yıkadıktan sonra koşarak yeğenimi kucağıma aldım. Boynuna öpücükler bıraktım. "Bu koku... Mis mis. Yiyeceğim bu kızı ama." Bana mavi mavi gözleriyle gülerek bakarken bir lokmada yutabilirdim bu kızı.

"Hoş geldiniz." dedi babam, salona girerek. Bedir, babam içeri girer girmez oturduğu koltuktan ayağa kalkmıştı. "Hoş bulduk baba."

"Hoş bulduk Bahtiyar amca."

"Bebekten bizi görmüyorsun Feyza." dedi babam gülerek.

"Ne yapayım? Çok tatlı."

Babam benden iş çıkmayacağını anlayınca Bedir'e yöneldi. Çaktırmadan onları izliyordum. Bedir, babamdan önce eline uzandı öpmek için. Babam elini öpmesine izin vermeden Bedir'in omzuna vurdu ve sarıldı hafifçe. "Giraylar yola çıkmış mı?"

"Evet, mesaj atmış yola çıkarken. Bir iki saate varırlar."

"İyi iyi."

Babam, Bedir'i oturtturduktan sonra yanına oturdu. Babaannem gelince, bir tur da onunla özlem giderdi. Babaannem hala benden çok seviyordu Bedir'i. Şikayetçi de değildim. Bedir'in gördüğü sevgide gözüm yoktu. Aksine beni mutlu ediyordu onun bu kadar sevilmesi.

Babam, telefonuyla konuşmak için odanın dışına çıkınca kucağımdaki Melek ile birlikte Bedir'in yanına oturdum. Bedir'e doğru gösterdim. "Bedir... şuna bak. Üç gün görmedim nasıl büyümüş. Şu gözlere bak!"

Bedir, Melek'e gülümseyip işaret parmağının dışıyla yanağını okşadı. "Maşallah de Feyza, nazar değdireceksin."

Korkarak hemen "Maşallah" dedim. Öyle şeylere inanırdım. "Nazar değmesin."

"Feyza!"

Ablamın çığırmasıyla irkilerek Melek'e sarıldım. "Ne bağırıyorsun abla? Kız korkacak."

"Bu ne?" dedi ablam, elime uzanarak. Parmağımdaki yüzüğe bakıyordu. Tedirgince dudaklarımı ısırdım. Beş dakikada yüzüğe bu kadar alışıp parmağımdaki varlığını unutmam da biraz...

"Yüzük." dedim, çok normal bir şeyden bahsediyor gibi.

"Ne zamandır var bu yüzük? Benden habersiz söz falan mı yaptınız siz?"

Melek'i diğer kolumda sabitleyip üstüme her an çullanacak gibi duran ablama gülümsedim. Ondan habersiz bir şey yaptığımı sandığı için böyle yapıyordu.