Birbirimizin kaderi olmak zorundaydık ve bunu kabullenmiştik. Çocukluğumuzdan beri kaderimiz bizim elimizde değildi zaten. İkimiz de buna alışıktık. Okuldaki son yılımızdan sonra o beklenen düğünle evlenecektik. Fakat önce o bana gelip başka birinde...
"Hı hı. Bay Kim'den nişan hediyesi. Hem merkeze de yakın. Eve geçelim ve ben yemek sipariş edeyim. Hemen yiyip gezmek istiyorum" dediğimde heyecanla kafa salladı.
"Peki ödevi ne yapacağız? " Dedi Hoseok. Ona baktım. Rose hemen yanında oturuyordu. Gülümsedim.
"Halledeceğiz. Evdeyken plan yaparız. Bende yolda yemek işini halledeyim" dedim ve telefonumu çıkardım. Eve gidene kadar yemek siparişi verdim. Eve girer girmez herkese odaları gösterdim ve yemekler gelene kadar dinlenmek istedikleri için odalarına geçtiler.
"Ne yapıyorsun ?"
"Piknik sepeti. Biraz meyve, peynir ve şarap" diye açıkladığımız Jimin gülümsedi ve yanıma geldi.
"Yardım edeyim" dedi ve çiçekleri yıkamaya başladı.
"Kulenin orada piknik en eğlenceli olanı" dediğimde gülümsedi.
"Teşekkür ederim Jennie. Paris'i hep merak etmiştim"
"Eh Suga gibi nefret etmeden iyidir."
"Nasıl kabul etti bilmiyorum bile! O kadar laf ederdi normalde" dediğinde omuzlarda omzuna vurdum.
"Chim ikna edemeyeceğim kimse yok. Sadece biraz uğraşmam lazım" dedim ve peynirleri kesmeye devam ettim.
"Şampanya da mı eklesek be ?"
"Sen 18'den küçük değil misin ?"
"Sadece bir ay kaldı. Olacağım!" Dediğimde kahkaha attı. Bir şampanya kapıp sepete attım. Hep birlikte yemeğe oturduk.
