رانيا : تصدقوا انكم غلسين اصلا يلا علشان متاخرش
سالى: ياعينى يا عينى ومش عايزة تتاخر كمان هنياله يا ستى وهما بيضحكوا ويتكلموا لاقوا الى داخل عليهم كان ......
..............: ممكن ادخل
الكل عينيه اتعلق بالباب
مصطفى: مروان حبيبى والله تعالى ياابنى ده انت واحشنى قوى
مروان: السلام عليكم ازيك يا عمو
مصطفى اخد مروان بالحضن جامد قوى ومروان رمى نفسه فى حضنه وبعدين بعد عنه وراح لسمية
مروان بابتسامته الى بجد بتريج الى قدامه: الف مليون حمدلله على السلامة يا احلى طنطى فى الدنيا كلها
سمية مدت ايديها وطبطبت على خده: الله يسلمك يا احلى ابن فى الدنيا كلها ايه يا واد الحلاوة دى كلها
مروان: عيب بقى متكسفنيش استنى شوية و عمو مصطفى يقول علينا ايه
مصطفى: بقى انا بقول واحشنى والكلام الحلو ده وانت عايز تاخدها منى مش كفاية عليها سالى هتطلع زيها
سالى بدون وعى : اصلا انا ومروان طول عمرنا تصرفاتنا واحدة
مروان رفع وشه وبصلها بابتسامة: ازيك يا سالى عاملة ايه
سالى : الحمدلله تمام
مروان شاف امجد و ماماته: امجد ازيك يا باشا اخبارك ايه
امجد: الحمدلله ازيك انت واخبار شغلك
مروان: تمام الحمد لله اهلا يا طنط ازيك
فاتن: اهلا ياابنى ازيك انا من زمان مشفتكش يا مروان
مروان: الشغل بقى واحكامه
ريم : يعنى مقلتش انك هتيجى النهاردة
مروان راحلها : طيب سلمى الاول يا لمضة هانم انتى
ريم: تصدق واحشنى
اخدها فى حضنه : تصدقى وانتى كمان وبص لرانيا
مروان: راتوش ياقمر
رانيا: مروان يا قمرين
مروان: ايه يا بنتى حكاية القمر والستين قمر الى ماشية معاكى النهاردة
رانيا :ههههههههههه براحتى بقى انت مالك
مروان : ههههههههه انا مقلتش حاجة
كل الموجودين بصوا لهم باستغراب شديد بس الى اتضايق اكتر امجد من ساعه ما دخل مروان وسبحان الله الحال كله اتبدل وكله ضحك وهزار وفرحة ملت الجوا ده هبه من الله سبحانه و تعالى مش بيديها لكل خلقه
ريم سحبت رانيا : ايه بقى فهمينى
رانيا : افهمك ايه بس
ريم: الى بيحصل
