Bukas Na Lang Kita Mamahalin

Chapter Thirteen: The Statement Song

<Sarah's POV>

"Welcome back to Sarah G... Live!"

Mula dito sa stage ay tanaw na tanaw ko sa gilid si Matteo at Luis na nagsispiel. Bumalik naman ang tingin ko sa harap. Heto na naman kasi ako, mixed emotions tuwing bago magsimula ang statement song ko.

Una, syempre pagod. Sino nga ba naman ang hindi mapapagod kapag komplikado yung dance steps mo at dapat kang bumirit, di ba? They say I'm a superhuman, but of course I can also get tired. Di ako monster na di man lang nakakaramdam ng pagod. Everyone does, even superheroes like Superman do. Pero syempre, kailangan todo project pa rin. That's Sarah G. way. Naks! :D

Pangalawa? Masaya. Syempre naman. Kahit pagod na pagod ka nawawala lahat dahil lang sa mga taong pumapalakpak para sa'yo. At last matatapos na rin yung show, at syepre ang Sunday Night Ritual ko na magpasaya ng tao ay natupad ko. It is like hitting two birds with one stone. Hmm.

Pangatlo, excited na ako matulog. Hehehe.

Pero first time na may sumapi na bagong emosyon.

KABA.

I'm not used to being nervous. In fact sanay na ako. Di ko alam kung bakit bumibilis ang tibok ng puso ko ngayon.

Ah, wala 'to.

Tumingin ako sa screen sa harap ko.

STATEMENT SONG (SARAH):

Haaaaay.

Lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Dahil 'to sa statement song ko. First time ko kasi ulit kakanta ng tungkol sa kanya. Sobrang bigat ng dinadala kong message. Pumikit ako at huminga ng malalim. "Kaya mo yan, Sarah." I encouraged myself as I gripped tighter on my microphone. "I know that you can do it.

"And its time for the Popstar Princess to open her. Sarah, take it away." sabi ni Matteo.

*spotlight*

Parang nagdilim ang paligid at sa akin lang nakatutok ang ilaw. Pati yung screen, nagblack out.

Okay. Here it is.

"Mga kapamilya, lahat ng bagay ay may tamang panahon."

I breathe deep.

"Sa tingin natin, dapat nating madaliin ang mga bagay-bagay dahil akala natin huli na ang lahat. Hindi po. We got all the time in the world. Pero, hindi po dapat natin inaaksaya ang oras natin sa taong hindi naman pala worth fighting for. Yung, hindi man lang tayo minamahal pabalik. We must use our time wisely for the right person. In fact, love itself takes time. It needs a history of giving and receiving, laughing and crying... Love never promises instant gratification, only ultimate fulfillment. Love means believing in someone, in something. It supposes a willingness to struggle, to work, to suffer, and to rejoice."

"Sana sa bawat paghintay natin, mayroon tayong ibang pinagtutuunan ng pansin para hindi masakit kung hindi talaga sya. Malay natin, buong buhay natin ibinigay na natin sa kanya, pero binalewala nya lang..."

"This also comes for the persons who love each other, pero meron na silang iba. All you have to do is wait for the right time para kayong dalawa ay magkakasama at magmamahalan ng hindi nakakasakit ng iba. WE HAVE OUR OWN DESTINIES. Will ni Lord kung sino ba ang talagang para sa atin. Dahil kung kayo talaga ang para sa isa't isa, kayo pa rin talaga ang magkakatuluyan sa huli. Dahil kung hindi ngayon..."

I closed my eyes...

"Baka BUKAS. Alay ko po ito sa mga taong nagmamahal na hindi pa ito ang tamang oras."

Yes, those words are from the heart. Walang script. Just plainly from the heart. Binubuhos ko na ang lahat. Pagbigyan. XD

Nagsimula na ang intro. Medyo nagliwanag na ang paligid, kaya mula sa pwesto ng banda hanggang sa kabila, pinagmasdan ko.

What caught my attention is someone in the way to backstage. It's him. He's face is sad... And I know I'm just in a state of hallucination. Sige lang utak. Motivation din yan. Para mailabas ni Puso ang bigat.

"Kay hirap palang umibig.... Sa di tamang panahon.

The audience started to clap. I just stared at him. I don't care, only my mind can see him. Hallucination...

"Kung bakit ngayon ko lang natagpuan ang isang katulad mo...

Sana noon pa kita nakilala..."

Oo nga, sana noon pa lang nakilala ko na sya. Bago ko pa makilala ang walang kwenta mong best friend. Siguro kung mas maaga kita nakilala di na sana ako nasaktan ng sobra. Dahil alam ko sa sarili ko na hindi ko na sana sya minahal dahil hindi na ako natuto kay Rayver. Tss, magbest friend talaga sila. Bakit kasi nung una pa lang hindi ko na naisip yun? Masyado ako nabulag sa mga bola nya na kung ano ano... Katapat ata nun yung mga pag-aalay ng buwan at araw anik anik. Ang tanga tanga ko para maniwala sa kanya. Ang tanga tanga ko...

"Sana noon pa lang na ang puso ay malaya pang magmahal..."

Pero kahit anong gawin kong pagtago sa nararamdaman ko sa kanya, lagi yun nangingibabaw sa galit eh. Hindi ko naman mapagkakailang sumaya ako lalo nung nakasama ko sya... Kung kahit saglit naramdaman kong may taong tumuturing pa rin sa akin ng espesyal... Yung kahit hindi nya pala talaga ako mahal, ako mahal na mahal ko sya. Haaaay, nagpapakatanga sa pag-ibig. Wala na akong magagawa, nahulog na ako sa kanya eh. He did catch me, but he certainly wanted to drop me because he's tired for the time he'll be with me as someone who'll be in his lists of girlfriends. But he's too late. Nagyon, malaya na akong magmahal. Eh, ikaw, hindi... Kung totoo man yung nararamdaman mo sa akin, then let it be. Pero hindi ko kayang saktan si Marlet, and I don't want to hurt myself over and over again... I must get over you...

I looked at him once again. A long dramatic stare. I stretched out my hand at his direction, closed my eyes and felt the next lyrics...

"Bukas na lang kita mamahalin... Sabay sa paglaya ng ating mga puso...... Bukas na lang kita......"

I opened my eyes. Wala na sya sa kinatatayuan nya...

"Mamahalin..."

Ge, kung tayo talaga ang para sa isa't isa, hayaan na lang natin ang bukas na pagtagpuin tayo. Kung kelan wala nang ibang nasasaktan, kung kelan wala nang gugulo sa ating dalawa, kung kelan tayo lang... Hihintayin ko ang bawat bukas na yan. Pero sa ngayon, hindi ko hahayaang masaktan ng paulit-ulit kakahintay sa bukas na yan.

"Kay hirap pa lang umibig sa di tamang panohon

Kung bakit ngayon ko lang natagpuan ang isang katulad mo

Sana noon pakita nakilala

Sana noon pa lang na ang puso ay malaya pang magmahal

Bukas nalang kita mamahalin

Sabay sa paglaya ng ating mga puso

Bukas na lang kita

Bukas na lang kita

Bukas na lang kita

Mamahalin..."

Once again, Ge, like last 15 months, I'm letting you go.

Pigil luha. Pigil luha. Pigil luha.