Bukas Na Lang Kita Mamahalin

Chapter 13.2 *(Gerald's Version)

Hindi ko alam kung anong meron sa mga paa ko at ngayo'y dinadala ako kung saan ako madalas tumambay noon.

Sa studio nya.

Pagpasok ko, ang dilim ng paligid.  Okay na rin yun, at least walang masyado nakakakita sa akin. I wanted to see her, without anyone knowing. These days had been hurtful for me. And now, I wanted to forget the pain and let happiness enter my life, even for once.

"Mga kapamilya, lahat ng bagay ay may tamang panahon."

Unang mensahe nya pa lang, alam ko nang ako yan.

"Sa tingin natin, dapat nating madaliin ang mga bagay-bagay dahil akala natin huli na ang lahat. Hindi po. We got all the time in the world."

Maybe, those times, I'm in a rush to make her mine. Hindi ko masyado naisip na hindi pa pala talaga sya ready. Akala ko, sapat na yung mahal ko sya at mahal nya ako. Hindi pala.

"Pero, hindi po dapat natin inaaksaya ang oras natin sa taong hindi naman pala worth fighting for."

Maybe. A guy like me would never be rightful for someone like her. Nahihiya ako sa kanya. I was super in-a-hurry. I missed all the chances.

"Love itself takes time. It needs a history of giving and receiving, laughing and crying... Love never promises instant gratification, only ultimate fulfillment. Love means believing in someone, in something. It supposes a willingness to struggle, to work, to suffer, and to rejoice."

Sa lahat na lang ba matatamaan ako? Nanghihinayang ako hanggang ngayon....

"Malay natin, buong buhay natin ibinigay na natin sa kanya, pero binalewala nya lang..."

I know she loves me. But she thought that I wasted it all. I did... And I knew that regrets come last. My conseuences are in front of me.

"All you have to do is wait for the right time para kayong dalawa ay magkakasama at magmamahalan ng hindi nakakasakit ng iba. WE HAVE OUR OWN DESTINIES. Will ni Lord kung sino ba ang talagang para sa atin. Dahil kung kayo talaga ang para sa isa't isa, kayo pa rin talaga ang magkakatuluyan sa huli. Dahil kung hindi ngayon..."

She closed her eyes...

"Baka BUKAS."

Right. May bukas pa. Sana nga, Sarah. Sana nga.

The band started to play and my eyes started to swell. I looked at her firmly. I was surprised to see her looking at me too... Making me feel that the song was really for me. 

"Kay hirap palang umibig.... Sa di tamang panahon.

Her eyes were fixed on me.Hindi ko alam kung bakit kaya nya akong tignan ng ganyan katagal, knowing that she is mad at me... 

"Kung bakit ngayon ko lang natagpuan ang isang katulad mo...

Sana noon pa kita nakilala...

Sana noon pa lang na ang puso ay malaya pang magmahal..."

She stretched out her hand in my direction. My knees went weaker and weaker... Knowing I won't get the pain she's feeling because of what I did. She closed her eyes....

 "Bukas na lang kita mamahalin... Sabay sa paglaya ng ating mga puso......"

Tuluyan nang naging gripo ang mga mata ko. Lumabas na ako agad agad at habang nasa dilim ay pinunasan ko ang mga luha ko. 

Naglakad ako pabalik ng ASAP Studio. Hindi ko mapigilan ang mga luha ko sa pagbuhos... Hindi ko kaya... Sobrang nahihirapan ako, lalo na sya, alam ko yan. Kung pwede lang maibalik ang mga panahon simula nang mag-umpisa tong ganitong mga bagay, I will take the risk to correct it.

Bukas na lang, Sarah. Bukas na lang kita mamahalin...