Bukas Na Lang Kita Mamahalin

Chapter 27: Officially Missing You

I can still remeber yesterday

We were so in love in a special way

Knowing that you love me make me feel oh, so right

Hinanap ko kung saan nanggagaling yung tugtog. Kinapa ko yung cellphone ko sa ilalim ng kama ko ng nakapikit.

But know I'm feeling lost, don't know what to do

Each and everyday I think of you

Holding back the tears I'm trying with all my might.

Nahawakan ko yung phone ko and took it. Nagtalukbong ako ng kumot at sinilip kung dito ba galing ang tugtog. Negative. Bagkus, nakita ko ang screen ko ang Christmas greeting ko para sa mga kaibigan ko. Di ko nga pala nasend to kagabi.

Because you've gone and left me standing all alone

And I know I've got to face tomorrow on my own.

But baby, before I let you go I want to say I love you

I hope that you're listening 'cause its true.

Pagkarinig ko ng 'before i let you go', naibagsak ko sa kama ang cellphone ko at inilubog ang mukha ko sa unan. Let go? Maglelet go na ba ako? Ewan ko. Di ko alam. Basta ang alam ko, ayokong nakikita syang nahihirapan dahil sa akin.

You'dd be forever in my heart and I know that no one else will do.

But before *kriiiiiiiiiing*

Nagulat ako nang may nagring na cellphone na nagputol sa kanta.

"Hello?" Boses ni Ken.

Tinanggal ko ang kumot na bumalot sa akin at nakita si Ken na nakasandal sa pinto at may kausap. Inirapan ko sya habang ngumingisi sya habang may kausap. Noong binaba na nya ang telepono nya ay binato ko sya ng unan. "Ken, what was that?"

Natawa sya. "A call? Kuya naman!"

"Of course I know that. Why are you here?" Umupo ako sa kama ko, getting my slippers with my feet.

"Kain na daw sabi ni Mommy."

"And why are you playing such songs?"

"What?" Pabiro nyang sabi. "I like letting go songs. Why kuya? Are you affected?" Sabay bungisngis.

Binato ko ulit sya ng unan pero nakaiwas sya. "Before I let you go I want to saaaaaaaay I love youuuu!" Pang-aasar pa nya.

"Bumaba ka na nga! Susunod ako!!" Inis kong sigaw.

"Yeah right Kuya!" Then he left my room.

Napahiga naman ako ulit at ginawang unan ang mga kamay ko. Nagbuntong-hininga ako at sinubukan kong pumikit nang maalala ko yung text ko kagabi na di ko nasend. Kinuha ko ang phone ko at binuksan ito. Agad ko namang nakita ang pangalan ni Sarah sa recipients. Napangiti na lang ako at sinend na ito sa mga kaibigan ko.

All I hear is raindrops falling on the rooftops

Oh baby tell me why you have to go

Cause this pain I feel, it won't go away

And today, I'm officially missing you.

Namimiss ko na nga sya. Namiss ko yung mga ngiti nya sa akin, yung makukulit nyang hirit pag magkatext kami, yung pagpikit nya sa tenga ko at paghampas ng braso ko. And today, I'm officially missing you.

Napagala na lang ako sa gallery ko. I entered my privacy code at nakita ang isang folder na puro pictures nya from pictorials nya at pag magkasama kami. Natutuwa lang kasi akong picturan ang maaliwalas nyang mukha. Tinignan ko isa-isa ang pictures nya. Natutuwa lang ako. Namimiss ko na talaga sya.