Chapter Six: The Walls

3.6K 52 12
                                    

"Member sya ng Geraldnaticxs," Nhila said. Sarah felt her tears run down through her cheeks. She easily wiped it. Nakatitig pa rin sila sa direksyon ng magjowa. Nakikita nilang todo asikaso ang babae sa kanyang boyfriend. 

"Bagay sila, Te."

"Oy! Anong bagay? Si Ge, mabait. E yan, hindi! Wala akong pake kung galing Paris yan at doon nag-aral about fashion. Pero yung pag-uugali? Yuck! Di bagay sa itsurang mestisa."

"I have nothing to do but be happy for him,." Naluha sya muli. "Ako naman yung may kasalanan kung bakit ako nasasaktan ng ganito eh."

Ate Nhila hugged her. "Sarah, don't blame it to yourself. Everything has a reason. Hindi man maging kayo ngayon, baka soon. Di ba nga sabi nya noon, time will decide what's best for the both of you?"

Time will decide what's best for us... Syempre nagmark din sa kanyang isip yang mga katagang iyan. Ngayong may freedom na sya, at sya ay taken na, paano na sila ngayon? "Eh yung Time lost may never be found again, Ate Nhila, naaalala mo? Tama sya. Kung maibabalik ko lang ang panahon sana noon pa lang masaya na kami. Pero wala na talaga akong magagawa ngayon dahil may nag-mamay ari na ng puso nya..." She cried hard. Buti ay medyo malayo sila sa iba, kundi naintriga na naman sya.

"Sarah, are you okay?" A deep voice spoke at her back.

She immediately wiped her tears, and turned around. She saw him, holding Marlet's hand. "Okay lang naman ako. Nagmomotivate lang. Drama kasi agad tayo eh." Hinila nya si Ate Nhila para pumunta na kina Direk Cathy. Pero pinigilan sya ni Gerald sa pamamagitan ng paghawak s wrist nito.

"Sarah, sabay na tayo." 

Napatigil si Sarah. She shook her hand and faced them. She turned around and wore her fake smile.

"Well, Sarah, this is Marlet Beltran, my girlfriend."

She saw how beautiful the girl was. She can wear super short dresses, she's so white, meron syang matangos na ilong, very perfect woman. Nainsecure sya. Pero pinipilit nyang hindi dapat.

"Hello po, Ms. Sarah!" She reached out her hand. "Ako po si Marlet. And I'm a fan of yours!" She smiled.

Sarah shook her hand. "Nice to meet you."

"Uhmm. Excuse us." Nhila grabbed Sarah's hand and pulled her.

"Thanks, Ate Nhila. You saved me."

"Ako pa."

At nagyakapan na ang dalawa.

____________________________________________________________________________

November 11, 2013 3:00 PM

Binuksan ni Sarah ang kanang iPod at nagplay ng random na kanta para ganahan sya sa rehearsals nya. But the song strike her heart so deep.

"Do you do what you did when you did with me, 
Does he love you the way I can?
Did you forget all the plans that you made with me
Cause baby I didn't"

Nilakasan nya ang volume para marinig ang chorus.

"That should be me holding your hand
That should be me making you laugh
That should be me this is so sad
That should be me that should be me
That should be me feeling your kiss
That should be me buying you gifts
This is so wrong
I can't go on
'Til you believe that
That should be me"

Sarah was sitting down in front of the mirror. Nasa dressing room nya sya para sa rehearsals ng Sarah G. Live sa Sunday. Lahat ng pangyayari kaninang umaga ay nagflashback sa kanyang isip.

 "Kasi di ka naman sumasagot sa mga text at tawag ko. Akala ko nga nagtatampo ka sa akin. For 15 months kaya di tayo nagkikita. Di kita matyempuhan sa ABS dahil nasa SGL ka."

"Sarah... That's Gerald's girlfriend."

"Well, Sarah, this is Marlet Beltran. My girlfriend."

Lalo na ang eksena nila kanina.

The scene was about Sarah's character spilling all of her regrets to Gerald's character dahil sobra nya itong nasaktan.

"Kasalanan mo ang lahat kung bakit ako umiiyak ng ganito! Dahil sinaktan mo ako ng sobra-sobra!"

"Ako pa ngayon ang may kasalanan, ha?," Resbak ni Gerald sa dialogue ni Sarah. "Sino bang may pagkukulang, ha?"

"Minahal kita ng sobra sobra! Oo, may pagkukulang ako. Pero dapat mo bang gawin sa akin 'to? Kailangan mo ba akong saktan ng sobra sobra? Ha? Ipinagtanggol kita sa magulang ko dahil parang ayaw nila sa'yo! Lahat ginawa ko. Kung physically may pagkukulang ako sayo dahil sa matagal na panahon na wala tayong komunikasyon, mahal pa rin kita dito sa puso ko! Pero ikaw? IKAW?! Ano? Wala! Pinagpalit mo ako. I do not deserve this. Magsama kayo ng babae mo!"

Ang mga linya ni Sarah ay galing sa puso nya. Kabisadong-kabisado man nya ang mga linya nya, mas nanaig sa kanya ang tunay nyang nararamdaman.

She sobbed. Nararamdaman nya ang sobrang sakit ng lahat ng nangyari kaninang umaga, lalo na ng sa pag-uusap nila ng mommy nya kagabi ay hinahayaan nya na itong magmahal. Basang-basa na ng luha ang mga pisngi nya. 

"Ang sakit. Ang sakit sakit."

She bowed her head and cried harder.

"Here." She saw a blue handkerchief in front of her. She looked up to see who that guy was.

She wiped her tears with her hands, but the guy controlled her. "Take my hankie. Okay lang yan."

She took it, and wiped her tears. "Salamat, Matteo ha."

"Okay lang yon. What's wrong?," He asked.

She was silent. Ayaw nya nang ipagkalat ang nangyari.

He closed the door. "Para walang makarinig sa pag-iyak mo."

She appreciated that gesture. She cried hard again.

He got a chair and moved beside her. "What's wrong? Come on. Trust me. I won't spill your secret. I'm your friend." He tapped her back.

Pinatong nya ang ulo nya sa balikad ni Matteo at umiyak. Matteo embraced her.

"Matt, ang sakit. Ang sakit sakit. Sobra sobra."

"Sarah. That's life. That's love. Come on, don't cry."

Bukas Na Lang Kita MamahalinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon