A/N:
Dear Readers,
Sorry po at ngayon lang po ako nakapag-update. Una po sa lahat, ako’y nagkaroon ng writers block. Pangalawa po, ngayon ko lang po nahawakan ang laptop ko para makapagtype. Nag-uupdate po ako lagi sa mobile, pero this chapter needs some bold and italics (charot) na wala sa isang mobile pag doon ako nag-update. Sorry po talaga. ^_^ And lastly, I will try to update always dahil pag kayanin ko po, hanggang bago magpasukan namin, tatapusin ko na po sya. *iyak si author na balasubas*
Sana matuwa kayo sa update. Violent reactions are open. Labyu all po. *keep the faith*
P.S. Yung mga dialogues po ginawa ko nang bold Sinamsam ko na ang MS Word ^_^
~~~~~~~
“It’s you,
Maybe it’s you
Hmmmmmm…”
Sinundan ko ang piano medley na binigay sa akin ni Sir Loui via my iPad. I’m on my way to Star Records para irecord ang themesong. “It Might Be You” ang title ng isa sa magiging OST ng aming pelikula.
“Ate Sarah, nandito na po tayo.” Sabi ni Kuyang driver.
“Salamat po Kuya!” Bumaba na ako sa aking sasakyan. Sinalubong naman ako ni Ate Anna.
“Good morning bebe!” Bati nya.
Sabay kaming naglakad papuntang elevator para dumiretso sa recording studio.
“Did you master your piece already?”
“Yup.”
“Memorize na ba ang lyrics?”
“Of course!”
“Di ka mamemental block ha?”
“Bakit naman? Syempre hindi ano!”
“Okay.” She smiled. Ng nakakaloko.
“Ate Anna!!”
“Sarah!” she laughed. “Wala, natutuwa lang ako sa’yo. I hope you don’t have that ‘mental block’ during the recording.”
“Ate Anna, di ko pa napapagdaanan yun. Trust me.”
“Trust? Wow! Big word!”
I was surprised with that familiar voice. I know it’s a Laida voice, pero nagulat ako kung kanino nanggaling iyon. I looked in front of me and saw the elevator door open with that handsome guy smiling at me, holding a bouquet of white tulips.
“Ge?”
He smiled wider. “None other than Mr. Gerald Randolph Anderson Jr.”
Ate Anna pushed me out of the elevator, thus closer to him.
“For you.” Inabot nya sa akin yung bouquet.
“Oh. Ba’t ka nandito?” I asked him. Medyo lumayo ako kasi medyo kinikilig ako. Hihi.
Naging seryoso ang mukha nya. “Bakit? Masama bang bisitahin ang girlfriend ko?”
Pinitik ko nga ang noo. “Excuse me. Di pa po kita sinasagot kaya di pa girlfriend.” Nilagpasan ko lang sya. Pakipot effect din. Ajuju.
BINABASA MO ANG
Bukas Na Lang Kita Mamahalin
FanfictionKapag third movie ay in the making, may remake kaya ang kanilang pag-ibig, at magkaroon na kaya ng happy ending? An AshRald fan fiction after 15 months ng kanilang pagseparate ways.
