Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Senden Nefret Ediyorum

Herkese selamlaar =)Nasılsınız? İyi olduğunuzu düşünüyorum :) Arkadaşlar her bölümü yazarken fazla zorlanıyorum bazen aklıma birşey gelmiyor ve hikayeyi silme gibi fikirler geçiyor aklımdan.Herşey size bağlı.Umarım diğer bölümleri beğenirsiniz..

Keyifli Okumalar :**

(Multimedia- Merve ^_^)

(Pera-Sensiz ben ile dinlemenizi tavsiye ederim)

Sessizlik..

Sustum,sustuk..Ağlıyordum durmaksızın.Sadece gözlerine baktım bi süre. Acıyla bakıyordu bana.O gün geldi aklıma hemen.Benden ayrılışı ve dedikleri.Mert'e baktım.  Oda aynı benim gibi şaşkındı.Mert'i tanıyordum. Bulut'un çocukluk arkadaşıydı. Yine istemezsizce bakışlarım Bulut'a gitti.5 Ay önce ki haliyle şimdi ki hali çok farklıydı.Olgunlaşmıştı sanki.Gözlerimi hızla kırpıştırdım ve konuştum.

"Şey b-ben gideyim K-Kaan kendine iyi b-bak"

Ağlamaktan kurduğum cümleler kesik kesik çıkmıştı ağzımdan.Çantamı koltuğun üstünden aldım ve hızla yürüdüm.

"Yağmur?"

Acıyla kapadım gözlerimi.Arkamı döndüm ve yüzüne baktım bir süre.Pişmanlık vardı gözlerinde.Umursamadım.Artık ona ait sevgi yoktu içimde.Kapıya ilerledim.Güçlü bir el bileğimi kavradı hızla.

"Gitme."

"Bırak beni!"

Daha fazla durmak istemiyordum burada.Usulca damlalar süzüldü  gozlerinden.Bir yanım sarıl diye bas bas bağırırken,diğer yanım git diyordu.Bileğimi çektim ve koşarak evden ayrıldım.Gözümde 5 ay önesi canlandı .Bağırışlarım,sarf ettiğim cümleler ve her gün sayıkladığım"Ben deli değilim"sözcükleri..

Akşam olmuştu ıssız sokakta bir tek ayak seslerim duyuluyordu.Elimi duvara dayadım.Bazen diyorum, Allah canımı alsında kurtulayım diye.Neden karşıma çıktın Bulut?! Neden yaramı açtın yeniden?!

Saat kaçtı bilmiyordum ama bildiğim tek şey Emre'nin meraktan deliye dönmüş olmasıydı.Karanlık sokakta ölüm sessizliği vardı.Gözlerimi zor açıkta tutuyordum.Ağlamak ve çaresiz kalmak en berbat duyguydu.

"Hoop güzelim nereye böyle?"

Korkuyla arkamı döndüm.Bir kaç serseri tipli adam bana doğru geliyordu.Neden beni buluyordu bu tür şeyler anlamıyordum.Adımlarımı hızlandırdım.Umarım başım belaya girmezdi.Tam son adımımı atıyordum ki biri tarafından duvara fırlatıldım.

"İstersen koş seni yine yakalarım bebeğim."

Yüzüme doğru konuşmuştu ve leş gibi içki kokuyordu lanet olası herif.Bir diğer ikisi duvara yaslanmış, zevkle içkisini yudumlayıp beni izliyordu.

"Birazdan altımda inleyeceksin."

"B-Bırak beni o aklındakiler asla olmayacak!"

Sert bir şekilde saçlarımı kavradı.Acıyla inledim.Kurtuluşum yoktu,kesin öldüreceklerdi beni. Ya da tecavüz edip cesedimi çöpe atacaklardı.Cesaretimi toplayarak konuştum.

"Bırak beni gideyim.Bak sizden kimseye bahsetmem, lütfen..."

Bu dediğim sanki komik birşeymiş gibi kahkaha atmaya başladı. Keşke buraya gelmeseydim. Keşke.