Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Acı ve Hüzün

Herkese selaamm^^ Yine ve yine bir bölüm :) Arkadaşlar vermiş olduğunuz voteler beni çoook mutlu etti hepinize teşekkür ederim..Bu bölümü severek yazdım daha çok heyecan var.Umarım hoşunuza gider vote ve yorumlarınızı bekliyorum.Keyifli okumalar :))

(Multimedia BULUT SOYKAN *-*)

( Karlos-Yaren_YANARlM ile okuyun)

Şu an ki durum hiç iyi değildi bence.Çünkü Kaanın yüz ifadesi sinirli gibiydi.Herne olursa olsun beni ilgilendirmiyordu şu an ki durum.İstediğim bilgi o az önce ki çocuğun kim olduğuydu.

"Seni ilgilendirmez."

"Doğru beni ilgilendirmez ama kim olduğu ilgilendirir."

"Ne yapacaksın kim olduğunu öğrendiğinde?"dedi kaşlarını merakla havaya kaldırıp.

"Sanane!"

"Bana sesini yükseltme yağmur!"

Ortam iyice gerilmişti.Bu çocuk fena halde kızdırmıştı beni.Hayır sadece kim olduğunu merak ettim sinirlenmenin ne gereği var?

"Bak o çocuğu birine benzettim tamam mı lanet olası! Altı üstü kim olduğunu söyleyeceksin zor değil"

Bu dediklerim karşısında sırıttı ve yavaş adımlarla bana doğru yürüdü.İstifimi bozmadım ve diyeceklerini merakla bekledim.

"Bir dost diyelim"

"Adı ne?"

"Sen ne zamandan beri bana hesap soruyorsun?"

Evet biraz ileri gitmiştim ama merak ediyordum işte.Sabah ki kızın dedikleri aklımdan çıkmıyordu.Bu merakımı ancak Kaanın söyleyecekleri geçirebilirdi.

"Bir daha sakın bana saçma sapan sorular sorma Yağmur Öztürk!"dedi doğruca kulağıma fısıldayarak.

"Senden nefret ediyorum biliyorsun değil mi?

"Umrumda değil"

Sinirle yumruklarımı sıktım ve koluna sert bir şekilde çarparak odama doğru yürüdüm.Tam bir piçti! Ona acıyarak ,dostça yaklaşarak en büyük hatayı yapmıştım.Belkide abartıyordum ama o kızın dedikleri ve biraz önceki çocuğun tipi aklımı fena karıştırmıştı.Keşke o çocuğun yanına gitseydim.Eğer Bulut ise ne tepki verirdim bilmiyordum ama içimde biriktirdiğim öfke paha biçilmezdi.Aşkın beni getirdiği bu durum öfkeden başka birşey değildi.Ah düşünmekten beynim patlayacaktı nerdeyse..Lavaboya gittim ve elimi yüzümü yıkadım.Soğuk su bedenimi titretmişti ama az da olsa rahatlamıştım.

1

2

3

PAT!

Korkuyla kapıdan uzaklaştım.Sabah saatin bilmem kaçıydı ama bu korkunç sesler uyutmamıştı beni.Yan odadaki sesler irkilmeme neden olmuştu.Kalbim gümbür gümbür atıyordu ,gözlerimi sıkıca kapattım.Kim olduğunu bilmiyordum ama her kimse çıldırmış olmalıydı.Hastaneyi inletecek şekilde bağırıyordu ve elinde ne geçerse fırlatıyordu hızla.Acaba bakmak için gitsem mi diye düşündüm ama sesler şiddetini artırmaya devam ediyordu ve her an başıma birşey gelebilirdi belki."Bırakın lan!"Ve bir patlama sesi daha.Merakıma yenik düştüm ve deli cesaretimle dışarı çıktım.Bedenim dondu bir an..Şu an ki manzara vücudumda bir şok dalgası yaratmıştı.Delinin biri görevlinin cebinde ki silahı doktorun kafasına dayamıştı ve öfekli bir ifadeyle bize bakıyordu.Doktorlar,hemşireler ve.. yok artık! Kaanda vardı ve gizlice delinin arkasına ilerliyordu.İnanmıyorum bu çocuk kafayı yemiş olmalıydı! Kaanın gözleri beni buldu.Bana"Odana git!"işareti yapmıştı.Kafamı iki yana salladım gidemezdim!