Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Selin

Selaaamm ^^ Arkadaşlar vermiş olduğunuz voteler beni çok mutlu etti. Her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim,ama vermeyenler beni üzüyor. Yazasım gelmiyor bu durumda.Lütfen votelerinizi eksik etmeyin.

Bu bölümü,"Aysegulozturk"adlı kullanıcıya ithaf ediyorum :)

(Multimedia KAAN)

Sinirle yüzüne baktım.Ne oyunu ya?  Ne diyordu bu!

"Senin saçmalıklarınla uğraşamayacağım.Şimdi veriyorsun bilekliğimi."

"Bu bileklik..Çok değerli olmalı?"

Hareket etmedim bi süre.Benimle eğlenmekten keyif alıyordu.Sinirle soludum yeniden.

"Değil"

Dedim fısıltıyla.Ama istiyordum bilekliğimi.

"İyi o zaman. "

Kendini koltuğa attı.Ne sanıyordu bu çocuk kendini?!

"Ver şunu,defol burdan!"

Sesim sert ve yüksek çıkmıştı.

"Dediğimi yaparsan verebilirim."

Dudakları yukarı kıvrıldı.O bilekliği kesinlikle almalıydım.

"Buradan çıkmam için bana yardım edeceksin."

Kaşlarımı çattım ve anlamayan gözlerle,yüzüne bakmaya devam ettim.

"Şöyle bakmayı kes ve dediğimi yap.Tabi bilekliği istiyorsan. "

Ayağa kalktı ve yanıma geldi.

"Unutamadın onu değil mi?"

"S-seni ilgilendirmez."

Sınırlarımı zorluyordu.Amacı neydi? Canımı yakmaksa eğer, bunu zaten hergün fazlasıyla yaşıyordum.

"Doğru, beni ilgilendirmez. Herneyse konumuza geri dönelim,cevabını alayım ördek?"

Bakışlarımı cama çevirdim

"Tamam yardım edeceğim."

Yapacağımız şey çok tehlikeliydi.Eğer bu öğrenilirse yanardım.

"Öğreniyorsun Yağmur. "

Dedi ve göz kırparak kapıya doğru ilerlemeye başladı.

"Bilekliğim?"

Arkası dönüktü

"Sabret ördek, sabret."

***

Aklım çok karışmıştı.O bilekliği Bulut bana sevgililer gününde almıştı.Alt tarafı bir bileklik olabilirdi ama benim için değerliydi.Kaan'dan nefret etmeye başlamıştım. Kendine çok güveniyordu.Neden onla muhatap oldum ki? Hiç gitmeyecektim odasına. Yine hatalıydım.Benim istediğim,onun yanında bir hiçti.Nasıl yardım edecektim çıkması için? Kendimi ateşe atıyordum resmen.O ateş sonunda beni yakacaktı.Umarım bu hikayenin sonu iyi biterdi.Buradan elbet çıkacaktım.En önemlisi de aşktan uzak durmak istiyordum.Bulut'tan sonra hiç bir erkeğe sevgim ve güvenim kalmamıştı.Önce buraya düştüm sonra bu dengesizle muhatap oldum.Çok merak ediyordum başıma daha neler gelecekti.Bakışlarım duvarda ki saate gitti yine.

21:32.

Erkendi daha.Bir süre sonra hemşire geldi. Elinde tepsi ve ilaçlarım vardı

"Yarın kuzenin Emre gelecek Yağmur, haberin olsun. "

Hemşirenin dediği şeyle tebessüm ettim

"Şey.. Buradan ne zaman çıkacağım?"

"Bu doktorun bileceği birşey ama sabret. Umudunu kaybetme. "