Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Beni Bırakamazsın!

Herkse kocaman bir merhaba :D ! Evet bölüm erken oldu çünkü haftya büyük sınava gireceğim :\yani bir süre yokum.Sınav haftam bitince heyecan dolu bir bölümle karşınıza çıkacağım.Katılmak isterseniz facebookta grubumuz var"Aşkıma Sahip Çıkamadım(wattpad)"oradan hikayeyi rahatça takip edebilirsiniz.Hepinizi çok seviyorum öpüldünüz :***

(Multimedia Bulutun Yağmura aldığı hediye ^_^)

(Tarkan-Kayıp ile dinlemenizi tavsiye ederim.Şarkı biterse başa sarın)

İçimde ki heyecan her dakikada daha çok artıyordu.Bulutun kurduğu bu güzel sözcükler beni benden almıştı adeta.Arada her ne kadar odun veya öküz olsada..seviyordum işte.Bakışlarımı yerden çekip,yeniden deniz mavilerine götürdüm.Ertafta ki aydınlatmalar,Bulutun gözlerini parlatıyordu.İnsanı derinden etkileyen gözleri ışıl ışıldı şu an.Alnını alnımdan çekti ve beni ileride ki kayıklardan birine götürdü.İlk önce kendi bindi ardından elini uzattı.

"Elini ver."yavaşça elimi uzattım.Hızla kendine çekti beni.

"Yavaş!"Bulut'un ani hareketleri yüzünden kayık dengesini sağlayamamıştı ve bir tarafı çökmüştü.

"Otur"

Kendimi yumuşak minderlerden birine yerleştirdim ve Bulutu izlemeye başladım.Kürekleri rahat bir şekilde çekiyordu.Gecenin en güze yanı çekirgelerin çıkardığı seslerdi.

"Neden konuşmuyorsun ?"

"Sessizliği dinliyorum."

Bu sefer o bana bakmaya başladı.Gözlerimi ondan ayırdım,baktıkça utanıyordum.Ne zaman ne diyeceği belli olmuyordu bu delinin.Bir süre sonra Bulut kayığı kenara çekti.Kayık durunca merakla ne yapacağını bekledim.

"Gözlerini kapa."

"O niye ?"gözlerini devirdi ve sesli bir şekilde nefesini dışarı verdi.

"Şu gözlerini kapa sinir etme beni."öküz hep öküz! Şu romantik anı bozmasa olmuyordu sanki!

Öfkeyle gözlerimi sıktım.Açtğımda görecekti o.Boynuma dokunan şeyle irkildim.

"Lan rahat dur düşücektin!"doğru demişti.Ani hareketimle kendimi suda bulabilirdim.

"Aç gözlerini"Bulutun emriyle gözlerimi araladım.Bakışlarım hemen boynumda ki şeye gitti.

"B-bu.."Şu an boynumda Bulut ve Yağmur şekilli kolye vardı.Gözlerimin yeniden dolmasıyla Buluta sarıldım sıkıca.Kolye o kadar etkileyiciydi ki...

"Bize özel yaptırdım.Hiçbir yerde aynısı yok.Ne ben sensiz olurum ne de sen bensiz.Çünkü Yağmur ve Bulut olmazsa evrenin güzelliği,doğallığı,oksijeni kalmaz.Yani uzun lafın kısası iyi ki varız."

İlk başlarında hayranlıkla dinlemiştim dediklerini.Fakat son cümlesi gülümsememe neden olmuştu.

"Ağlama."anlamıştı.Saklamıyordum ondan hiçbirşeyi.Gözlerimi hızla kırpıştırdım.

"G-geçti.Mutluluktandı hem.."

"Ne düşünüyorsun?"derin bir nefes aldım.Belki kızacaktı ama söylemezsem rahat bırakmayacaktı beni.

"Bulut,Bulutum..Seni herşeyden,herkesten çok seviyorum fakat bu sevgi kötüye sürükleyecek bizi.İçimde ki anlam vermediğim bir his var.Korku,üzüntü,endişe veya başka birşey.Yanlış anlama sakın.Ama olmuyor Bulut.O içimi kemiren kötü şeyler beni her geçen gün derinden etkiliyor.Baksana olanlara.Benim o gece dövülmem,senin geçen gün bana anlattıkların,o maskeli adamın senin hakkında söyledikleri ve son olarak Kaanın vurulması.Sencede bunlar normal mi?"