Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Karanlık

Herkese merhaba hikaye nasıl gidiyor? Umarım beğenerek okuyorsunuzdur sizden ricam okuduktan sonra vote ve yorum yapmanız lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.Sizi çok seviyorum :)♡

Hareket etmedim... Şu an ne yapacağımı bilmeyerek öylece duruyordum.Kaan'a karşılık vermedim. Bir süre sonra kollarını boynumdan ayırdı ve gitti.

Sevgiye ihtiyacı vardı Kaan'ın.Her ne kadar dıştan iyi görünse de içi paramparçaydı.

Derin bir nefes aldım ve yatağıma uzandım.Cam kırıklarını dert etmedim. Hemşireler anlardı durumu.Her zaman ki hali deyip geçiştirirdi.Gözlerim ağırlaşmaya başlarken sessizce fısıldadım son kez

"Ben deli değilim.."

***

Gözüme gelen güneş ışıklarıyla uyandım.Bedenim bitkin haldeydi.  Uyumak ve bir süre uyanmamak istiyordum.Ama tabii ki olamazdı bu.Önüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına attım ve üşengeç adımlarla lavaboya ilerledim.Tamam sabahları kötü bir görüntüyle karşılaşırdım hep ama bu neydi şimdi? Helyum gazıyla şişirilmişti gözlerim sanki.Saçlarımı hiç saymıyorum.  Dağınıklığı aşmış savaş alanı gibiydi.Yüzüm gözlerim gibi şiş ve kızarıktı.Şu an kapıdan çıksam bu halle çevredekiler iyice kafayı yerdi herhalde.Soğuk su tenime değince irkildim.Saçlarımı bir süre taradım ve tepeden topladım.Şimdi daha iyi görünüyordum.Gecenin bilmem kaçında yatarsam olacağı buydu.Altımda siyah bir tayt üstümde ise beyaz bir tişört vardı.Karnımdan garip sesler gelirken acıktığımı anladım.O sırada Esma hemşire belirdi kapıda.Elinde kahvaltı yepsisiyle bana yaklaştı.

"Günaydın tatlım."dedi elindekileri masaya koyup.Tebessüm ettim ve getirilenleri yemeye başladım.

Bugün kendimi değişik hissediyordum.Sabah bitkin bir haldeydim fakat şimdi içimde patlamaya hazır enerji kaynağı vardı sanki.Aklıma gelen fikirle gülümsedim ve hızlı adımlarla dışarı çıktım.Evet ben dışarı çıkıyordum.Bilmem kaç gündür dışarı çıkmamıştım fakat şimdi saçma sapan hareketler yapıp dışarı çıkıyordum.Temiz havayı içime çektim önce.Herkes kafasına göre takılıyordu.Adımlarımı yeniden hızlandırdım ve banka doğru ilerlemeye başladım.Keşke enerjimi dışa vurmasaydım! Çünkü şu an ayağım takılmıştı ve sert bir gövdeye çarpmıştım

"Ahh!"

Acıyla inledim.

"Ördek yerine sakar mı demeliyim?"

Kim olduğunu anlayınca gözlerimi devirdim.

"Yine mi sen?"

"Evet ben beğenemedin mi?"

Ne kadar uyuz bir insandı bu.

"Uğraşamayacağım seninle. "

Dedikten sonra sakin adımlarla banka ilerledim.Dirseğim acıyordu hala.

"Keyfin yerinde bugün sanırım?"

Bir an "SANANE" diyesim gelsede sustum.Cevap vermeyeceğimi anlayınca oda sustu.Bir süre sessizlik oluştu.İnatlaşıyorduk konuşmamak için adeta.Ama ben kazanacaktım bu sefer.Kaan'ın yan profiline baktım belli etmeden.Elmacık kemikleri özel tasarlanmıştı sanki.Bakışları derindi..  Bakarken o derinlik içine çekiyordu insanı.Bana baktı bir an. Hızla kafamı öne çevirdim.

"N-noldu. "

Kekelemiştim! rezillikti.İki dakika susmayı bile beceremiyordum.

"Fiziğim güzel mi bari?"

Dediğiyle gözlerim kocaman açıldı.Onu izlediğimi fark etmişti.

"Neyden bahsediyorsun, anlamadım?"