Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Kimdi O?

Herkese selamlar :) yeni bölümle karşınızdayım.Öncelikle belirtmek istiyorum her biriniz benim için çok değerlisiniz…Umarım bölümleri beğenerek okuyorsunuzdur.Hatalarım olursa kusura bakmayın..Dediğim gibi ilk hikayem ve acemiyim :\ neyse sanırım fazla konuştum :D keyifli okumalar :****

(Multimedia KAAN *-*)

Elektriklerin gitmesi tam anlamıyla facia olmuştu.Şu an bedenim kaanın üzerindeydi ve uygunsuz bir pozisyonda duruyorduk.Yüzüm kırmızıdan bordo renge dönüşüyordu git gide.Hızla üzerinden kalktım"Şey ben üzgünüm ayağım takıldı o yüzden şey oldu"Diyerek saçmalamaya başladım.Kurduğum cümle ağzımdan nasıl çıkmıştı anlamış değildim.Kaan ayağa kalktı ve kapıya yaslandı"Sakarsın kabul et"Karanlıktı ve sakarlık yapmam çok normaldi."İstemeyerek olan birşey için neden söyleniyorsun?"dedim gözlerini devirdi ve kapıdan uzaklaşıp kendini koltuğa attı." Seninle kelime oyunu oynamayacağım ördek, 1 hafta sonra birdaha beni görmeyeceksin nasıl olsa"anlamayan gözlerle yüzüne bakındım."Nasıl yani?"dedim.

"1 hafta sonra bu lanet olası yerden çıkacağım"dedi keyifle ne yani kaan gidiyormuydu? Şaşırmıştım.Acaba kaan bu hastaneye geleli kaç gün olmuştu."iyi senin adına sevindim"dedim ve arkamı dönerek yürümeye başladım."Hey bekle"dedi yine ne saçmalıyacaktı acaba?

"Ne var kaan?"

"Gideceğime üzüldün mü yoksa?"dedi soruma soruyla karşılık vererek.

"Yoo neden üzüleyim?"

"Bilmem bana üzülmüşsün gibi geldi."

"Saçmalık"

Diye kestirip attırdım.Tamam ona alışmıştım ve bu birazda üzülmeme neden olmuştu ah herneyse.Rüzgar şiddetini devam ettiriyordu umarım birdaha gitmezdi elektrikler.Kaanın konuşmasına izin vermeden hızla çıktım odadan.

~~~

Ertesi gün erkenden kalkmıştım.Hava bulutluydu ve her an yağmur yağabilirdi.Sıkıcıydı yine hayat.Ne bekliyordum ki? Evde veya dışarda mutlulukla keyfime mi bakmayı? başımı iki yana salladım.Bakışlarım satte gitti 09:00 uykum yoktu.Üşengeç adımlarla lavaboya gittim.Aynaya bakma gereksiminde bulunmadan yüzümü yıkayıp çıktım."O burada"duyduğum sesle irkilmiştim.Arkamı döndüm,benim yaşlarımda bir kızdı bu "Anlamadım?"dedim kaşlarımı çatarak."O işte"bunda neydi şimdi? dedikleri iyice afallamama neden olmuşu"Gidermisin?"dedim.Daha fazla saçmalık dinlemek istemiyordum."Aşkına sahip çık fırsatı kaçırma"dedikleriyle bir an bedenim dondu."Ayşe odana git çabuk!"hemşire adının ayşe olduğunu öğrendiğim kıza sinirle söylendi.Kızın dedikleri aklımı kurcalamıştı.Yoksa..hayır olamaz böyle bir şey düşünmem saçmalıktı.Hemşire elindeki tepsiyi masaya bıraktı.Tepside kahvaltı ve hapım vardı.Adımlarımı masaya yönlendirdim ve getirilenleri yemeye başladım.

~~~~~~

KAAN GÖKTÜRK'ÜN ANLATIMI,

Bugün Selinin kuzeni Bulut gelecekti.Bulutla Selinin cenazesinde tanışmıştık iyi birine benziyordu o günden beri aramızda kardeşlik gibi bir bağ oluşmuştu.Bulutla bir gün dertleşirken bana bir kızdan bahsetmişti ismini hatırlamıyordum.Bulut pek fazla söz etmemişti sevdiği kızdan ve hayatından.Bende üstelememiştim zaten.Aklım fikrim kalbim hep Selindeydi.O aklıma gelince derin bir nefes aldım ve kitabı okumaya devam ettim.Gerçi bu kafayla okuduğumdan da bi bok anlamıyordum ama neyse.

Aradan 5-10 dakika geçmişti.Kitabı masaya bıraktım. Sıkılmıştım çok.Lanet olası zaman geçmek bilmiyordu.Kapının tıklatılma sesiyle rahatladım bir an.Gelmişti sonunda."Dostum?"dedi Bulut.Yayıldığım koltuktan kalktım ve yumruklarımızı tokuşturdum"Naber lan unuttun hemen beni ?"Bulut koltuğa aynı benim gibi yayıldı"Unutmadım işlerim vardı"dedi.

"Ee napıyorsun görüşmeyeli?"

"Aynı işte değişen birşey yok sen napıyorsun"

"Bir gün kesin deli olacağım çevremde ki insanlar kafayı yemiş durumda! neyse ki 1 hafta sonra çıkıyorum"

"Biraz önce.."dik bi konum aldı Bulut.Cümlesinin devamını getirmesini bekledim.

"Biraz önce bir kız gördüm kısa boyluydu ve bana.."Aşkına sahip çıkamadın"dedi.

Bulutun dediğine karşılık gözlerimi devirdim.

"Dostum deli hastanesindeyiz hatırlatırım"dedim.Aslında burada ki insanları akıllı bulurdum-ki hala öyle buluyorum-fakat bazıları cidden deliydi.

"Takıldığım o değil Kaan bana "O burada"dedi

Bulutun dediğine karşılık kahkaha attım buraya gelen herkes iyice saflaşıyordu.Bulut bana kaşları çatık bi halde bakarken konuştum.

"Evet evet olmayan şeylerden bahsediyorlar sende hemen uy onlara oğlum deliyle deli olma"dedim.

"Aynen iki dakikada kafamı sikti"

Gülümsemem genişlemişti.Bulutun yüz ifadesi ve dedikleri iyice aptallaştırmıştı kendisini.Bulut cama ilerledi ve çevreye göz gezdirdi"Onu çok özledim"dedi Bulut sessizce"Kimi?"sevdiği kızdı sanırım.Tam birşey diyecekken telefonu çaldı.Bulut Telefonda bir süre konuştuktan sonra yanıma geldi "Benim gitmem gerekiyor sonra görüşürüz"dedi Bulut telefonu cebine Atarken."Geldiğin için sağol" dedim.Hafiften güldü ve elini alnına götürerek"Görüşürüz"dedi.

~~~~~

YAĞMUR ÖZTÜRK,

Aklımda o kadar çok şey vardı ki...Düşünmekten yorulmuştum kimse beni anlamıyor yaşadıklarımı bilmiyordu..Yalnızlık çok sıkıcıydı bazen o yalnızlığımda boğulur gibi oluyordum.Kendimi toparlamam gerekiyordu,yoksa hayat böyle devam ederdi.Sıkıcı ve anlamsız günler bitiriyordu beni adeta.Hayat güzeldi aslında,fakat çevremde ki bazı insanlar yaşadığım hayatı çirkinleştiriyordu.Ben Yağmur isem yaşadığım ve yaşacağım her an için güçlü olacaktım.Pes etmeyecek ve savaşacaktım.

Aradan ne kadar geçti bilmiyordum odaklandığım tek nokta hayatım olduğu için sessizliğe bürünüyor ve dalıp gidiyordum.Derin bir nefes aldım ve adımlarımı kapıya yönelttim.Belki biraz hava alsam rahatlardım.

Koridorda bir kaç kişi haricinden başka kimse yoktu.Hava güzel olduğu için herkes dışardaydı sanırım.Kaanın kapısı aralıktı ve biri vardı içeride.Arkadaşı veya ailesinden biri olabilirdi.Gitsem mi diye düşündüm bir an..Aklımdan geçenlere lanet ettim ve dışarıya doğru ilerledim.Bazen o kadar yüzsüz olabiliyordum ki...Hayır benim kaanın odasında ne işim var? Üstelik yanında başka biri varken.Ah şu saçma düşüncelerimden kurtulamıyordum.

Dışarda biraz oyalandıktan sonra,oturduğum banktan yavaşça ayağa kalktım.O sırada birini gördüm ileride.Bu..Kaanın biraz önceki misafiriydi sanırım.Mesafe fazla uzak olduğu için yüzünü göremiyordum ama tanıdık gelmişti biraz.Arabasına doğru gidiyordu.Tam yüzünü dönecekken yanımda ki köpek dikkatimi dağıttı.Köpeğin havlaması irkilmeme neden olmuştu.Hareket etmedim bir süre..Köpek gitmişti,bakışlarımı yeniden az önce ki çocuğa yönlendirdim ama yoktu gitmişti.Temiz havayı derin bir şekilde içime çektim ve içei doğru yürüdüm.O çocuğu kaana sormalıydım.

Kapıyı tıklattım ve kaanın cevap vermesini beklemeden direk odaya girdim.

"Gir dediğimi hatırlamıyorum?"dedi kaan kaşlarını havaya kaldırıp,umursamadım ve merak ettiğğm soruyu sordum.

"Kimdi O?"