Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

50.Bölüm&Veda (FİNAL)

İçimde biriken bir sürü kelime topluluğu var. Söylemekte zorlandığım, düşündükçe gözlerimin dolduğu. Şu satırları yazmak öyle koyuyor ki... Yatağıma kıvrılmış,sessizce ve göz yaşlarıyla yazdığım Veda yazısı... Hikaye bu bölüm itibariyle bitmiştir. Bölümü açtığımda artık ördeğine düşkün ve aşk acısı çeken bir Kaan olmayacak. Veya çapkın, sevgisine düşkün bir Mert olmayacak. Benim favori karakterim Emre, onlara abilik yapmayacak artık. Ve... Bulut ile Yağmur. Ölümüne savaşan Yağmur, sevdiğini öfkesiyle kaybeden bir Bulut. Bunlar olmayacak artık. Acı tatlı 50 bölümü geride bıraktık. Bazılarının bana ne kadar öfkelendiğini biliyorum. Ağlayanlar, acı çekenler,mutlu son hayali kuranlar... Bu, benim kafamda tasarladığım bir hikayeydi. Siz nasıl bir son hayal ettiniz bilmiyorum. Bu hikayenin mutlu sonla bitmesi İMKANSIZDI. Çünkü isminden anladığınız gibi, hikaye sahip çıkamamaktan bahsediyor. Lütfen sizde anlayış gösterin. Şimdi bir konuya daha değineceğim. Bana bu hikayenin ismini ve Bulutla Yağmur karakterlerini bulan Ayşe Koşar Demir'e çok teşekkür ederim. Ayrıyetten ilk okuyucum Ayşenur Öztürk, ve hikayeyi okuyanlara da sonsuz teşekkür ediyorum. Yanımda olduğunuz için sizlere minnettarım. Bu benim ilk hikayemdi. Ben ilk kez kolları sıvayıp parmaklarımı, klavyede gezdirdim. Hiç tahmin etmediğim bir eseri sizlere sundum. Umarım bu hikaye sizleri memnun etmiştir. Umarım sıkılmadan değilde severek okumuşsunuzdur. Bu veda yazısını yazmak benim için fazlasıyla zor oldu. Artık yoluma SERSERİ hikayem ile devam edeceğim. Aşkıma Sahip Çıkamadım'a büyük düzenlemeler yapacağım. Örneğin biraz daha yerler ekleyip,olayları biraz daha farklılaştıracağım. Hikayeyi silip silmemeyeceğiniz... Size kalmış. Bu hikayeyi wattpadden silmeyeceğim. Silersem kendimi kötü hissederim. Gece gündüz demeden yazdığım o satırları, bir tuşa basıp yok edemem. Bu bana ve bazılarına haksızlık olur. Ben hep burdayım. Profilimden yeni hikayeme bakabilirsiniz. Katılmak isterseniz de facebook grubumuza beklerim. Adı ,YK HİKAYELERİ(WATTPAD). Diyeceklerim bu kadar. Kocaman sevgilerimle♡❤

YASEMİN KARATAŞ.

Sorun 15'e ithafen...

1 Yıl Sonra...

Soğuk elimi toprakların üzerinde gezdirdim bir süre. Daha sonra renkli çiçekleri toprakların üzerine yerleştirdim. Çiçekleri mezarlığa bıraktıktan sonra suyu alıp toprağa döktüm. Yağmur'um soğuk mezarın içindeydi. Ağlamaktan kan oturmuş gözlerimden bir damla yaş daha süzüldü. İçimde gürültülü fırtınalar esiyordu. Paramparçaydım.

"Bulut hadi bekliyorlar."

Dedi Nazlı. Umursamadan kafamı mezar taşına dayanmaya devam ettim. Bulut ve Mert'siz tam bir sene geçmişti. O geçen zaman,dakika ve saniye... Nasıl yaşadığımı bilmiyordum. Dağılmıştım. Hayat bana kaybetmenin ne kadar boktan bir duygu olduğunu öğretmişti. Göz yaşlarımı beyaz tişörtüme silip,elimi uzun sakallarımda gezdirdim. Saçlarım ve sakallarım çok uzamıştı. Tanıyamıyordu kimse beni.Ben de tanıyamıyordum kendimi. Derin bir nefes alıp gözlerimi mezar taşına çevirdim.

Yağmur Öztürk
D: 1994
Ö: 2015

Gözlerimi sıkıca kapayıp sessizce ağlamaya başladım. Ciğerim yanıyordu ulan!

"Güzelim... Çok geç olmadı mı? Gel artık. Yokluğun çok zor. Deniz mavileri olan bu adam seni özledi. Egoist seni çok özledi bir tanem. Lütfen kalk ve geri gel. Yoksa.. Neyse. Gel sen tamam mı? Gel ve yeniden sev beni."

Dedikten sonra kafamı kaldırdım. Bakışlarım Mert'in mezarlığına gidince yutkundum. Sanki biri kalbimi sıkıyordu. Acılar içinde vücudumu kıpırdattım.