Aşkıma Sahip Çıkamadım(Düzenleniyor...)

Polisler

Herkese selaam.Yine ben ve yine bir bölüm ^-^ vote ve yorumlar için çok teşekür ederim.Hepiniz benim için fazla değerlisiniz.Umarım bu bölümü beğenirsiniz.Facebookta grubumuz var"AŞKIMA SAHİP ÇIKAMADIM"katılmak isterseniz haberiniz olsun.Neyse kocaman öpüldünüz :***

(Multimedia YAĞMUR&BULUT çalışmam ^_^)

(Sinan Akçıl-Biri Bana Gelsin ile okumanızı tavsiye ederim)

Şu an karşımda öfkeden deliye dönmüş bir Bulut Soykanla karşı karşıyaydım.Deniz mavisi gözleri koyulaşmıştı.Sevmiyordum onun bu halini.Bakışlarımı Buluttan çekip,Uzaya yönelttim.İstifini bozmadan bizi izliyordu.Bakışlarım Uzaya bakmaya devam ederken oldukça güçlü bir el,kolumu kavradı.

"Senle sonra görüşeceğiz."

Bulut sakin bir şekilde söylemişti bunu.Şaşırmıştım açıkçası.Onun şu an Uzayın ağzını burnunu dağıtmasını bekliyordum.Bulutun bakışları masada ki sigaralara gitti.Korkuyla dudağımı dişledim.Yüzüne baktığımda hayal kırıklığı vardı.Birşey demedi ve beni hızla çıkışa sürükledi.Konuşmaması daha da geriyordu beni.

"Kolum acıyor!"dedim yüzümü buruşturarak.Beni duymamazlıktan geldi ve arabasına bindirdi.Başımı cama yasladım.Düşünmekten patlayan beynim şu an bağırıp çağırmamı istiyordu.Bulutun bu hareketleri ondan ayrılma isteğimi uyandırıyordu.Yapamıyorduk.O benim hareketlerimi sevmiyor,ben ise onun.Keşke eskiye dönebilseydik.O zaman Bulut böyle değildi.Şimdi ise sikmek hobisi olmuş,sataşacak yer arıyordu.Bulut gaza biraz daha

yüklendi.Bakışlarımı ona çevirdim.Direksiyonu sıkmaktan elleri beyazlaşmıştı.Hızını yeniden arttırdı.Korkuyla tutundum.

"Yavaş ol kaza yapacağız!"Yine duymamazlıktan geldi beni.Derin bir nefes aldım.Deliydi bu çocuk!

"Emniyet kemerini bağla!"

"Hayır."

"Bağla!"

"Banane."

Şu an gözlerim dolmaya başlamıştı.Hız sınırını aşmıştık ve kaza yapma oranımız oldukça yüksekti.Sağdan gelen kamyonla gözlerim irice açıldı.Buluta baktığımda kamyonu fark etmemiş olacak ki hızını artırmaya devam ediyordu.Zorla konuştum.Boğazım düğümlenmişti sanki.

"K-kamyon geliyor dikkat et!"

Kamyon tam arabaya çarpacakken,Bulut çevik bir hareketle kamyonun yanında geçti.Ucuz atlatmıştık.Elimi kalbime götürdüm.Nefes alamıyordum şu an.Araba yavaşladığında kendimi direk dışarı attım.Bulut endişeyle bana yaklaştı.

"Hastaneye gidiyoruz bin arabaya."

"Su."dedim fısıltıyla.Bulut arabadan su şişesini alıp bana uzattı.

İnsanın içi acır mı? Acıyor işte.Şu arabaya yaslanmış manzarayı izliyordu.Bende yere cömelmiş sessizliği dinliyordum.Hayatımda düzen yoktu.Asla yapmam dediğim şeyi yaptım sigara içtim.Bulutla durmadan tartıştım.İşler değişik bir hal almaya başlamıştı.Herşey bir yana anlamadığım tek nokta Kaandı.Neden öyle demişti ki? Onunla en kısa zamanda konuşmayı aklıma not ettim.

"Dediğim şeyleri hiç dinlemiyorsun ve bu iş sıkıcı olmaya başladı."

"Senin beni dinlemediğin gibi."dedim sertçe.Rüazgar biraz öncekinden daha kuvvetli esmeye başladı.

"Çünkü senin dediklerin ve uyarıların bende geçerli değil.Bana kimse emir veremez."

"Bazen sevgili olduğumuzdan şüphe ediyorum."Cümlenin ağzımdan nasıl çıktığına anlam verememiştim.Ama kalbim ve beynim bu dediğimi onaylıyordu.