"လူႀကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ တယ္လိီဖုန္းမွာ မအားေသးပါ႐ွင္"
ဖုန္းဆက္လိုက္သည့္အခ်ိန္တိုင္းလူႀကီးမင္းႏွင့္သာတိုးေနေသာေၾကာင့္ဝတႎထူးတစ္ေယာက္လျပည့္ဝန္းကုိအမွန္တကယ္စိုးရိမ္ေနၿပီး။
ေနာက္က်ေနၿပီ။ည၁၂ပင္ထိုးေတာ့မည္။အခုထိျပန္မလာေသး။အရင္လိုဆိုင္သို႔သြားရန္အပို႔အႀကိဳလဲ မလုပ္ေပးေတာ့။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ...ျပည့္ရယ္...မျဖစ္ေသးပါဘူး"
ဝတႎထူးတစ္ေယာက္ပိုက္ဆံအိတ္ကိုယူကာလျပည့္ဝန္း႐ွိသည့္ကလပ္သို႔သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။
ကလပ္သို႔ေရာက္ေတာ့ဆိုင္ကလူမ်ားေနတုန္း။
ေအာ္...အလုပ္႐ႈပ္ေနလို႔အိမ္ျပန္ေနာက္က်တာေနမယ္။
ျဖည့္ေတြးလိုက္ရင္းလျပည့္ဝန္း၏အခန္းသို႔ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။
"ကိုစည္သူ..."
ဝိတ္တာသမားေလးေတြကိုၫြန္ၾကားေနတဲ့ကိုစည္သူကိုေတြ႔ေတာ့ဝတႎထူးလွမ္းေခၚလိုက္သည္။
"ဟာ...အကိုေလး...သူေဌးဆီလာတာလား"
"ဟုတ္တယ္... အခန္းထဲမွာပဲလား"
"ဟုတ္တယ္ထင္တယ္.."
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္အုးံမယ္"
ကိုစည္သူကို ႏႈတ္ဆက္၍ ဝတႎထူး လျပည့္ဝန္းအခန္းသို႔ေရာက္ခဲ့သည္။
အရင္တုန္းက ျဖည့္ေတြးဖူးတယ္။ကိုယ့္ကိုနဲ႔ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး။
မင္းေတာင္ ေယာက်ာ္းတကာနဲ႔အိပ္ဖူးေသးတာဆိုၿပီး။
အမွန္ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျပည့္နဲ႔စတဲြကတည္းက ထူးေလးျပည့္တစ္ေယာက္ကလဲြရင္တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုလွည့္ေတာင္မၾကည့္ခဲ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ေလ ျပည့္ရင့္ခြင္ထဲမွာထူးမဟုတ္တဲ့တစ္ျခားေယာက္႐ွိေနတာကိုထူးဘယ္လိုမွလက္မခံႏိုင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ထူးရဲအေ႐ွ႕က ျမင္ကြင္းကိုဆက္မၾကည့္ေတာ့ဘဲထူးေျပးထြက္လာမိတယ္။
မ်က္ရည္ေတြနဲေျပးထြက္လာတဲ့ထူးကိုလူေတြကဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။
"ဟမ္...ထူး.."
"ငါ့က ထူးမဟုတ္ဘူး ဝန္း...ငါ့က ျမဴခိုး...မင္းရဲ႕ျမဴခိုး...
မင္းတစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ ျမဴခိုး...မင္းကလဲ ငါ့ရဲ႕ လျပည့္ဝန္း...ငါ့တစ္ေယာက္တည္းရဲ႕...ငါ့တစ္ေယာက္တည္း...ဟင့္.."
YOU ARE READING
Right Person (Complete)
Fantasyတစ္ခ်ိန္တစ္ခါေတာ့ လူေတြက ေရြးခ်ယ္ျခင္းမွာ မွားယြင္းတတ္တယ္...! အခ်ိန္ေတြသာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခြင့္ ရမယ္ဆို မင္းကိုပဲ ျပန္ေရြးခ်ယ္ရမလား...? ခက္ဆစ္ အခ်ိန္တန္ရင္ ေမာင္ဆီပဲ ျပန္လာမို႔ ေမာင္ေစာင့္ေနမယ္... ခက္ ေမာင္ဆီျပန္လာ...
