Right Person (45)

880 57 6
                                    

ငါ့သည္ အၾကင္သူအား တကယ္ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ဤမွန္ေသာ္သစၥာမွန္ကန္ေသာ္ အၾကင္သူႏွင့္ငါသည္ ေပါင္းဖက္ရပါလို၏။

.............

ေဆးရံုကုတင္၏ နံရံအားအမွီျပဳ၍ ေလမ်ားတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနသည့္ ျပတင္းေပါက္မွ
လြင့္ေမ်ာေနေသာ လိုိက္ကာျဖဴမ်ားအား အေၾကာင္းမဲ့ေငးေနမိသည္။

"စိုးရိမ္ရတဲ့အေျခအေနေတာ့မ႐ွိေတာ့ပါဘူး...လူနာက အစာအိမ္ျဖစ္ေနတာကို ေဆးနဲ႔ေရာဂါနဲ႔အတည့္ေတာ့
ပိုၿပီးဆိုးဝါးလာခဲ့တာ...လူနာ ေနာက္ထပ္ဗိုက္ေအာင့္ခဲ့သည္႐ွိေသာ္ ဆရာကိုေျပာေနေနာ္..."

ဆရာဝန္၏ စကားေၾကာင့္အသက္မဲ့ေနေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားက
အံျသမႈမ်ားစြန္းထင္းလ်က္။

"ဘာ...ဘာအစာအိမ္လဲ...က်ေနာ္က ကင္ဆာျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား...အူမႀကီး ကင္ဆာေလ"

"လူနာ..တစ္ခုခုေတာ့မွားေနၿပီ...ဆရာတို႔ ေဆးစစ္ခ်က္မွာ
လူနာက အစာအိမ္ေရာဂါကလဲြ ဘာမွမေတြ႔ရတာဘူး...အထင္မွားေနတာမ်ားလား"

"ဟက္...မျဖစ္ႏိုင္တာ....က်ေနာ္က ေသေတာ့မယ့္လူ...မၾကာခင္ေသၿပီး..ထူးေနာက္ကိုလိုက္သြားမွာ..."

ေယာင္ရမ္းကာ ေျပာေနတဲ့ လျပည့္ဝန္းေၾကာင့္ ဆက္ကရန္ႏွင့္ ခက္ဆစ္ပင္ ေၾကာင္အေနခဲ့သည္။

"ဘာေတြလဲဟာ.....ငါ့ ေသရမွာကို...ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ...!"

ဆံပင္မ်ားကိုပင္ ဆဲြ၍ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္လာသူေၾကာင့္ စိတ္ၿငိမ္ေဆးထိုးၿပီး အိပ္စက္ေစခဲ့သည္။

"ေမာင္...ငါ့ေတာ့အေျခအေနကို လိုက္မမွီေတာ့ဘူး"

ခက္ဆစ္၏ မ်က္ႏွာတြင္ ဝမ္းနည္းမႈ ပင္းပန္းမႈ နာက်င္မႈမ်ား
ေရာေထြးေနခဲ့သည္။

"ခဏ အိပ္လိုက္အုးံ...ငယ္... ငယ္အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ"

ဆက္ကရန္လည္း အခန္းေ႐ွ႕႐ွိ ခံုေပၚတြင္ ငယ္အား ပခုးံမွီေစလ်က္ ခဏတာ ေမွးစက္အနားယူေစသည္။

ခက္ဆစ္၏ လက္ကေလးကို တင္းက်ပ္စြာဆုတ္ကိုင္ထားရင္း.....

သူေရာ...တစ္ေန႔က်ရင္ ဒီလိုေန႔မ်ိဳး ေရာက္လာမွာလား...

Right Person (Complete)Where stories live. Discover now