When Two Broken Souls Collide | Book 2 [COMPLETED]

WTBSC 50

Maria Bella

"Bella! Hija kanina ka pa namin hinahanap. We have a good news for you." Mabilis akong napalingon sa pinanggalingan ng boses na 'yon. Mabilis ko namang itinago sa likod ko ang sombrerong hawak ko at pilit na ngumiti nang makita kong si Mama 'yon..

"A-Ano po 'yon?"

"Umiiyak ka nanaman ba?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Mama kaya umiling lang ako sa kanya pero mukhang hindi sya naniniwala. Pinunasan nya lang ang pisngi ko at malapad na ngumiti sa akin.

"You don't have to cry because I know you will be glad if I tell you that Cohen..... We found a lungs for him. He will be okay sooner or later."

"T-Talaga po ba?" Hindi makapaniwalang tanong ko kay Mama at napangiti na rin ako sa balita nyang 'yon.

Sa wakas.....

"Let's go. Gising na rin si Cohen at hinahanap ka nya." Sabi ni Mama kaya tumango na lang ako sa kanya at mabilis kaming nag-punta sa kwarto ni Cohen. Pagpasok namin doon ay nakita na nga namin si Cohen na gising na at sinalubong ako ng malapad na ngiti.

"I'm going to be better." Masayang sabi nya sa akin.

"Sabi ko naman sayo. Gagaling ka na."

"Mapapakasalan na kita." Bulong nito sa akin kaya napatango na lang ako sa kanya. Alam kong 'yon na ang susunod naming gagawin sa oras na gumaling na si Cohen at tanggap ko na 'yon. Sa tuwing ibubukas nya ang mga mata nya at ako ang makikita nya ay ito ang palagi nyang sinasabi. Na papakasalan nya ako maya hindi ko sya kayang paasahin at basta na lang talikuran.

"When is the operation Doc?" Rinig kong sabi ni Papa kaya napatingin ako sa kanila ng mga doktor.

"As soon as posible. We will just ready his body for the operation and we will do the surgery. You don't have to worry."

"Thank you Doc. Please make it fast. We want to end the suffering of my son. Do everything you can do to make him fine."

"We will Sir. I just need to leave. I still have some patients to check. Just call me if the patient needs me."

"Yes Doc. Thank you." Masayang sabi ni Papa at saka ito malalim na napabuntong hininga na para bang nabunutan na ito ng tinik. Mabilis namang lumapit si Mama kay Cohen at hinawakan ang kamay ni Cohen. Sabi naman ng doktor ay ayos na naming lapitan si Cohen dahil naka hospital gown naman kami at balot na balot talaga kami.

"Did you hear that anak? Maooperahan ka na daw. Gagaling ka na." Sabi ni Mama at nginitian lang naman sya ni Cohen.

"Hon, don't stress our son. Huwag ka muna magdrama. Ang dapat nating gawin dito ay ang pasalamatan si Bella. She is the reason of everything kaya magiging maayos na si Cohen." Sincere na sabi ni Papa pero umiling lang ako. Dahil sa pagkaka-alam ko ay ako ang dahilan kung bakit lumalala ang sakit nya.

"I'm sorry I can't stop myself. Masaya lang ako para sa anak natin. And Bella, we are thanking you for everything. Maraming salamat at hindi mo iniwan ang anak namin." Sabi sa akin ni Mama at hinawakan pa nya ang kamay ko habang deretsong nakatingin sa akin.

"Hindi nyo po kaylangan magpa-salamat dahil ginawa ko lang po ang makakaya ko at alam kong tama. At isa pa po ay, hindi ko na kaylanman iiwan si Cohen. A-Aalagaan ko po sya."

"We are so happy to hear that from you Bella." Sabi ni Mama habang nakangiti parin kaya sinuklian ko na lang ang ngiti nya sa akin.

///

Lumipas ang ilang araw at dumating na rin ang pinaka-hihintay naming araw. Ang operasyon ni Cohen.

"Be strong anak okay? Mama and Papa will just wait you outside the operating room. Si Bella, hihintayin ka rin nya kaya lakasan mo ang loob mo. Make this surgery a successful one okay?"