When Two Broken Souls Collide | Book 2 [COMPLETED]

WTBSC 59

Damon

"How's the feeling of being choosen as the head Engineer of this big project Eng.Callego?"

"Can you share some small speech for winning the Engineer of the year?"

Sunod sunod na tanong ng mga reporter sa akin. Halos masilaw ako sa ilaw ng mga camera na mula sa mga reporter. Hindi ko alam kung sino ang una kong sasagutin sa kanila.

"I'm grateful tonight and that's all." I said with my poker face. Narinig ko naman ang pag-alma ng mga reporters sa lamig at ikli ng sagot ko. Hindi na rin ako nagtaka kung bakit the most Badass Engineer ang bansag nila sa akin. Tsk.

"Eng.Callego everyone knows that you are already married because of the ring in your finger? When will you going to introduce your wife to us?" Umalingawngaw ang tanong ng isang reporter sa loob ng conference room. Ni hindi ako natinag sa kinatayuan ko at hinawakan ko lang ang singsing na nasa kamay ko.

"The right word is I am committed forever. And my wife? Let's not talk about her." I seriously said to them.

"Everyone is looking for your successor. When will you going to introduce your son or daughter?" And from that question, I was stiff for a while pero nakabawi na rin naman agad ako. Itinaas ko naman ang kamay ko para tawagin ang secretary ko.

"Tell them that this is the end of the conference." Bulong ko sa kanya saka ako tumayo sa kinauupuan ko at walang sabi sabing lumabas ng conference room. Mabilis akong dumeretso sa parking lot at umalis sa lugar na 'yon.

And like the old days since I lose her, I keep coming back on this wide body of water all over the world.

My attention goes to my hands again and hold my ring. I don't know when this will going to end. My love for her was become an ocean. It goes deeper and deeper. Wilder and wilder and looks like there is no more end. It's been 13 years but I am still drowning in my love for her. Nothing's change. It's still her and it will always be her.

"Damon." Napalingon ako dahil sa narinig ko nanamna ng boses ni Rosian. I rolled my eyes dahil palagi nya akong nahahanap.

"Hindi pa tapos ang conference pero umalis ka na? At nandito ka nanaman?"

"What's wrong? This is my favourite place."

"Baka naman paborito nya?"

"Anong balita sa kanya?" Tanong ko sa kanya habang ang atensyon ko ay nandoon parin sa singsing ko. Narinig ko naman ang bahagyang pagtawa nya kaya napalingon ako sa kanya.

"You should take off that wedding ring of yours Damon. Umaasa ka parin ba talaga na babalik pa sya sayo at maiibigay mo 'to sa kanya?" Seryosong sabi nya sa akin saka nya hinawakan ang singsing na nakalagay sa kwintas na suot ko ngayon. Mabilis kong inalis ang pagkakahawak nya sa kwintas ko at tinalikuran sya. Tinanaw ko lang ang malawak na dagat at hindi ko sya sinagot.

"Kung ikaw ay walang ginawa kundi ang alalahanin sya, sya naman ay walang pakialam sayo. Kung ikaw ay humahanap ng impormasyon tungkol sa kanya, sya naman ay ayaw na may maririnig na kahit na anong tungkol sayo. Ni pangalan mo ay ayaw nyang maririnig. At habang ikaw ay walang ibang ginawa kundi ang mahalin sya sa loob ng labing tatlong taon habang sya naman ay kinalimutan ka na. It's been 13 f*cking years Damon!"

"I know pero maghihintay parin ako sa kanya. I promise to her that if I need to spend my whole life waiting for her I wouldn't think twice to do it. Even if it takes forever I will definitely wait for her because I don't want to hurt her when the time comes that she will come back and I am with someone else." Sabi ko sa kanya habang nakatingin sa malawak na dagat. Wala akong pakialam kung anong isipin ng lahat sa akin basta ang mahalaga lang sa akin ay si Bella. Sya lang.