Elfs and Dwarfs

XV

Alysia pov

Mijn handen deden pijn, en niet zomaar pijn, nee, helse pijn. Pijn alsof ze in vuur en vlam staan en niet meer willen doven, die pijn. Mijn zus lag achter me, ze ademde nog alleen het ging niet goed met haar. Al twee uur reis ik op de trouwe Gabby opzoek naar water of wat te eten alleen Alice heeft nog geen één keer haar ogen geopend, het lijkt wel of ze in coma ligt. Dat ligt ze niet. Probeer ik nog maar ik weet dat het waar is, ik ben haar weer kwijt. En deze keer misschien wel helemaal, misschien is er dan geen mogelijkheid meer om haar terug te krijgen. Kop op. Zei mijn gedachte, en ik wist dat ik niet weer terug moest zakken in het depri gedeelte, die fout ga ik nu niet meer maken, niet nu mijn zus me het hardste nodig heeft. Ik moet vaker naar mijn gedachte luisteren. Zou ik zeker doen. zei mijn gedachte terug en het begon echt een beetje eng te worden. Hallo, wie is daar? dacht ik in de hoop een reactie te krijgen, maar die hoop was tevergeefs. Een minuut lang was het stil vanbinnen maar toen kwam er een reactie. Ik ben de vonk in je die als je wilt in een vlammenzee over kan slaan. Ja, daar had ik echt veel aan. Aan die woorden wist ik wel dat er nog iets in me zat. Nog iemand zou ik zeggen, zat het daar al mijn hele leven denk je? Luister, als je het nog niet begrijpt, ik bén jou, ik ben niet iets of iemand apart in je lichaam, wij zijn één. Dus je zit hier al mijn hele leven? vraag ik dan maar aan ''mij''. Als antwoord krijg ik een geïrriteerde zucht en een sarcastische zin: Nee, de helft van jou leeft nog minder lang dan de andere. Yup, het zat er dus al mijn hele leven. Waarom is dit dan de eerste keer dat ik je hoor? Vraag ik, ik hoop dat het het niet erg vind dat ik in één keer al de vragen stel, maar ja, je gaat natuurlijk niet tegen jezelf zeggen ''Ja, sorry, stel morgen maar de rest van je vragen'' maar aan de andere kant ga je ook niet in jezelf tegen je andere helft van je gedachte praten. Omdat je nu pas hebt ontdekt wie je andere zijde is. te onduidelijk voor mij. Zei ik terug nadat ik de zin verwerkt had en er even over na had gedacht. Deze zin was al na je aller eerste vraag duidelijk, sorry, ik kan je niet meer tips geven. Oké, ''Ik ben de vonk in je die als je wilt in een vlammenzee over kan slaan''. Maar... Maar... ik was toch niet... Dat was je wel. Hoor ik in mijn binnenste voordat ik mijn hart lichter. Wat er daarna gebeurde is moeilijk te omschrijven, het gevoel dat er een last van je afvalt, dat er iets uit je lichaam glipt. Dat gevoel had ik voordat er een prachtige vrouw tevoorschijn kwam, rood haar, groene ogen en een witte jurk aan. Maar wat het meeste indruk op me maakte waren de prachtige vleugels die aan haar rug hingen. Een blauwe gloed straalde van haar af, precies die gloed die je van een Engel zou verwachten. 'D-dus ik ben een Engel?' Vroeg ik voorzichtig, nog steeds onder de indruk van wat ik zag. Eigenlijk wel ja. Zei een zangerige toon in mijn hoofd. 'En ik was dus degene die-' Ja, dat waren wij. werd mijn zin afgekapt, weer door diezelfde zangerige toon. En toen drong het pas echt door me door, ik wist dat ik machtig was omdat ik magie kon gebruiken, maar zo machtig? Dat had ik nooit verwacht, dat kon ik ook niet van mezelf verwachten. Alysia, je hebt je gave ontdekt. Hoorde ik nog voordat alles zwart voor mijn ogen werd en flauw viel, het was te veel voor me.

~~~~~~~~~~~~

Het gaat niet goed met Alysia hea?? maar ja, sinds het vorige hoofdsuk heb ik er nog 350 reads bij gekregen, dat is dus ongeveer 120 reads per dag (en dat is voor mij echt HEEEEL goed) :O duzzz wat vinden jullie ervan???? wat is het leukste / spannendste hoofdstukje van mijn boek?? oh ja! als je nog vragen hebt aan mij of één van de personen van dit boek, zet het maar in de comments want maybe ga ik binnenkort een Q & A houden :b

PS: ik heb dit hoofdstukje aan @AmandaHoeksel opgedragen omdat zij reclame voor dit boek heeft gemaakt in haar boek ''leuke boeken om te lezen'' dus als je nog een leuk boek zoekt, kijk daar echt even in!!

xxxSkipp26