Elfs and Dwarfs

VI

Alysia pov

Het was zo fijn om iemand te hebben waar je blind op kon vertrouwen, dat je wist dat je iemand had die je nooit zou kwetsen of laten vallen. Iemand waarbij je je veilig voelde. Die iemand, die had ik nu gevonden. Ik voelde nog steeds de warme, zachte tong lans mijn gezicht glijden. Het was zo een fijn gevoel. Ik keek trots achterom, Fabio en Andor keken goedkeurend terug, alsof ze wouden zeggen: je hebt het gedaan Alysia, je hebt het gedaan en we zijn trots op je. En zo voelde ik me ook, ik voelde me trots. Rustig liep ik dichter naar de vleugels toe en streelde erover, net zoals ik bij Andor had gedaan, maar dit voelde beter. Je voelde niet de zachtheid van de veren, nee, je voelde de sterke spieren en de ruwe schubben. Vleugels waarvan je wist dat ze het lichaam nooit zouden laten vallen. Ik werd wakker geschud uit mijn gedachte door een vrouwelijke stem: 'Alysia, blijf je daar eeuwig staan of kom je nog met ons mee?' Na nog even in de ogen van de draak gestaard te hebben draaide ik me om en liep weg. Ik keek nog snel achterom en zag de draak achter me aan lopen, ik moet hem eigenlijk nog een nog een naam geven, of haar? Ik wist eigenlijk nog niet eens of het een jongen of een meisje was, maar ja, dat kwam later wel. 'Alysia ik moet je wat vertellen.' Zei Fabio toen ik naast hem stond. 'Je bent hier nu al een tijdje en... Waarschijnlijk heb je het al van Lady Silvana gehoord: we hebben je nodig in de strijd.' 'Ja, ja dat heb ik gehoord.' Mompelde ik terug. Even bleven we beide zwijgen. 'Maar eerst moet je kiezen bij welke groep je je aansluit, ik bedoel we kunnen je niet dwingen om je bij ons aan te sluiten. Ik geef je één tip: volg je hart en laat je niet door andere beïnvloeden.' vervolgde Fabio. Weer was het stil, geen van beide wisten we wat te zeggen. Dit was geen fijne stilte: dit was een stilte die je eigenlijk moest verbreken, maar dat lukte niet. 'Ik weet al voor wie ik kies.' Zei ik, gewoon puur om weer geluid te hebben die mijn oren vulde. 'Ik kies voor jullie.' vervolgde ik als ik de blik van Fabio zag, een vragende blik die antwoord wild. 'Dan gaan we gelijk voorbereidingen treffen voor de inleidingsceremonie.' Kreeg ik als antwoord. Deze keer was het niet Fabio maar ik degene die met een vragende blik terug keek. 'De uitleg komt later.' Zei deze keer Andor.

Ik zette mijn voet in het ijskoude rivierwater om hem daarna er weer snel uit te trekken, nu pas besefte ik hoe vuil ik eigenlijk was. Ik sprong in het water en beet even op mijn tanden voor de kou, brr. Ik sluit mijn ogen, doe mijn mond dicht en ga even met mijn hoofd onderwater, ik wrijf met mijn handen in mijn haar om het zand, takken en mos dat er in is gekomen er uit te spoelen. Na nog tien minuten in het water gelegen te hebben besloot ik met tegenzin eruit te komen. De zachte bries gleed lang mijn lichaam en een rilling ging over mijn rug, snel droogde ik me af met de gladde huid van een koe en trok alvast mijn ondergoed aan. 'April, je kan komen!' riep ik. Een lange, slanke vrouw met golvende blonde haren, hemelsblauwe ogen en puntige oren kwam op me afgelopen, ze had een witte jurk in haar handen. De jurk had geen mouwen en de rok was gemaakt van spierwitte veren. Ik trok het aan, maar het was nog niet klaar. April draaide een sierlijk linnen blauw lint rond mijn buik: azuurblauw. Vervolgens maakte ze een simpele vlecht die ze op mijn borst liet rusten en maakte mijn rode haar vast met de zelfde kleur lint. 'Adembenemend.' fluisterde ze. Ik keek naar onderen en zag dat de rok de grond net niet raakte. 'Prachtig.' was het enige wat uit mijn mond kwam. 'Wacht, nog één ding.' Zei ze en plukte een kleine, paarse bloem. 'klaar!' Zei ze toen ze de bloem in mijn haar had gestopt. 'Kom je?' vervolgde ze. Zonder antwoord af te wachten liep ze weg en ik volgde.

Toen ik aankwam bij het groene grasveld zag ik elf wezens staan: Fabio, een Eenhoorn, Een donkergroene, wijs uitziende Draak met ongeveer de spanwijdte van 26 meter, een Feniks met rode, oranje en gele veren waar vuur vanaf kwam, een Roc: een enorme vogel, zo groot dat hij met zijn vleugels de zon kan verduisteren, een gouden Griffioen met het lichaam van een leeuw, de kop en vleugels van een adelaar en de oren van een paard, een amphiptere: een slang met kleine, hoog op de rug gevestigde vleugels, een Leeuw, een zeemeermin, een sfinx, een Fee met blauwrozen vleugels en een Terzieler: een zwart, glad paard met enorme vleermuizen vleugels. 'Jij bent de twaalfde.' Fluisterde April voordat ze me alleen liet. 'Kom erbij zitten.' Zei een lage, zware stem. De stem van de donkergroene draak. Ik ging een beetje ongemakkelijk zitten op de enige lege plek. Links naast me zat de Feniks en rechts Fabio waardoor ik me iets meer op mijn gemak voelde. 'Ik ben Xelize.' Begon de Feniks, en de rest volgde. Ik kwam te weten dat de Draak Aaron heette, de Roc Luna, de Griffioen Lennox, de amphiptere Xavi, de Leeuw Aslan, de zeemeermin Naomi, de sfinx Finn, de Fee Aike en de Terzieler Falco. Luna begon te spreken: 'De raad van twaalf is compleet!'

~~~~~~

Een korter hoofdstukje dan de vorige twee, maar nog steeds 1000 woorden :[)

Al 170 reads, OMG!!

2 hoofdstukken op 1 dag :b

xxx Skipp26