Elfs and Dwarfs

IX

'Nee, nee dat kan niet!' Alysia stompte hard tegen de dichtstbijzijnde boom aan om vervolgens 'AU!' Te schreeuwen en de tranen over haar wangen te laten glijden. Waarom ik? dacht ze. Het begon met haar vader die ze nooit gekend had,, daarna haar moeder die voor haar ogen stierf. Vier jaar lang was de vrede in haar leven teruggekeerd en had ze die momenten gezien als dingen die gebeuren en je achter je moet laten. In die tijd maakte ze de band met haar familie nog hechter en alles liep op rolletjes, nu ging alles weer mis... Het begon met Metheritil. Als die vervloekte Kerberossen er niet waren geweest was dit alles niet gebeurd, dan leefde Metheritil, haar stam en Angel nog. Ondertussen was de zon al opgekomen en scheen er een kleine straal zonlicht tussen de bomen door, precies op haar. Als ze nu niet zo verdrietig en vooral boos op zichzelf was geweest had ze van dit moment genoten: het kleine straaltje zonlicht, het geritsel van bladeren en het gefluit van vogels. Maar nu dacht ze daar even niet aan, ze dacht aan iedereen die voor of door haar gestorven was. Alysia had nog doorgevraagd en was erachter gekomen dat ook de Kerberossen voor haar waren gekomen, ze moesten haar brengen naar hun leider, wie dat was wist ze niet, en waarom ze haar moesten brengen al helemaal niet. Misschien omdat ze wisten wie ze was, maar vooral omdat ze wisten wie haar vader en moeder waren.. Iedereen die ze kende van toen ze nog in de buik van haar moeder zat tot nu, die had zij veroorzaakt, en dat was een harde klap als je daar achter komt... Uiteindelijk besloot ze toch het bos uit te lopen en naar Fabio toe te gaan, ze moest nog een paar testen doen om erachter te komen of ze magie kon gebruiken, maar eigenlijk wist ze het antwoord al.

'Alysia!' Riep Fabio enthousiast toen ze net uit het bos kwam gelopen. 'Fijn dat je er bent!' Riep een andere bekende stem. De stem van Andor. Ook Lady Silvana stond erbij. Het viel Alysia op dat die drie meestal samen waren. Misschien waren zij de drie belangrijkste eenhoorns van de stam? Maar ja, dat deed er niet toe. Het belangrijkste was nu dat ze er achter moest komen of ze wel / geen magie kon gebruiken. 'Zullen we maar gelijk beginnen?' vroeg Andor aan mij maar ook aan Fabio en Lady Silvana. Ik gaf een klein knikje, net zoals Silvana en Fabio. 'Oké, laten we beginnen met...' Lady Silvana keek even om zich heen en ging toen verder. 'Zie je die boom daar? Daar midden op het grasveld?' 'Uhm, ja. Denk ik...' Antwoordde Alysia een beetje onzeker. 'Probeer die is in brand te steken.' Vervolgde Fabio alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'WAT?!' Riep Alysia met grote ogen. 'Dat was een grapje toch?' Ging ze verder. 'Alysia, luister. Ik weet dat dit een beetje te veel is gevraagd voor één dag, maar alsjeblieft... Wil je het proberen?' Zei Andor op een moederlijke toon. En zo voelde het ook voor Alysia, ze was als een moeder voor haar. 'Wacht! laat het anders exploderen, dat is makkelijker!' Zei Lady Silvana toen ze de nog steeds twijfelende blik van Alysia zag. Heel lang geleden had ze haar moeder iets zien vernietigen met de woorden ''ha di'' en later weer samen laten komen door ''hi-nem'' het was het proberen waard. 'ha di' Fluisterde ze en sloot haar ogen. Tot haar verbazing werkte het ook nog echt want toen ze haar ogen opende lag de boom in duizenden stukjes op de grond. 'Hi-nem' fluisterde Alysia en de boom was weer precies hetzelfde, alsof hij nooit stuk was geweest. De paarden keken elkaar verbluft aan, alsof ze nooit verwacht hadden dat ze het echt kon. 'Alysia, je kan het!' Zei Fabio enthousiast.

~~~~~~~~~~

Heeii! hoegaathet? met mij goed! DIT BOEK HEEFT DRIEHONDERD READS!!! THX PEOPLE!! Laat even een comment achter en vergeet niet te voten :b.

xxx Skipp26