Elfs and Dwarfs

III

Alysia had een kampvuur gemaakt, nogsteeds op het grasveld, geen zin om terug te gaan naar de Dwergen die haar toch alleen maar aan staren alsof ze een wild dier was dat kon praten. Angel stond aan het begin braaf naast haar te wachten tot ze klaar was maar na een tijdje was ze toch verderop gaan stappen, draven en af en toe galloperen. De maan stond op dit moment helder aan de hemel met miljarden sterren er om heen. Het begon een beetje te regenen en nog heel even en dan begaf het vuur het met branden, snel at ze haar laatste beetje vlees op dat ze nog in haar handen had en liep richting Angel, Angel stapte onrustig heen, wat niet veel goeds kon betekenen want normaal was ze de rust zelve. Nu werd Alysia ook onrustig maar na een paar seconden stapte ze toch op Angel's rug. Toen Alysia net was opgestapt ging Angel gelijk over in gallop, dat had ze niet verwacht maar wist haar evenwicht nog net te behouden en bleef zitten, ze probeerde Angel naar draf over te laten gaan, maar dat was tevengeefs want ze bleef galoperen. nu kon Alysia haar evenwicht niet meer behouden, ze klemde zich nog net vast aan de spierwitte manen en hield deze positie vol, totdat Angel ruw met haar hoofd begon te bewegen en Alysia haar evenwicht niet meer kon behouden. Met een sierlijke boog belande ze op de grond en keek om zich heen, nu pas zag ze de oorzaak waarom Angel zo onrustig was en de hele tijd hard weg gallopeerde: hellehonden. Een pikzwarte, slanke hond met spitse oren en gevaarlijk uitziende, rode ogen. Deze wezens brengen onheil en in ergste gaval; de dood... Ze kwamen zoals je aan hun naam al kan horen uit de hel en zijn familie van de Kerberossen, woede vlamde op in Alysia toen ze aan de vreselijke moord op Metheritill dacht en enkele tranen rolde over haar wangen. De hellehonden kwamen op haar afgestormd en Alysia trok haar kromzwaarden en pakte ze stevig beet, ook al wist ze dat het niet veel zou helpen tegen deze hel wezens. Ze stonden nu in een kring om Alysia heen en ze was ingesloten, ze kwamen dreigen naar haar toe gelopen en toen ze dichtbij genoeg waren sloegen ze toe, alsof ze een commando kregen sprongen ze allemaal tegelijkertijd op haar en begonnen te bijten, ze kon het gewicht niet meer houden en viel om. Alysia zwaaide in paniek met haar messen in het rond en begon door bloedverlies vlekken zwart te zien, ze kon twee wezens vermoorden maar nu begon ze zoveel bloed te verliezen dat ze wilde zich bijna overgeven aan de dood en haar ogen sluiten. Totdat er een wonder gebeurde... als je niet in Alysia's schoenen stond en nog alles helder kon zien kon je felle roze, blauwe, groene en paarse flitsen zien en geluid wat je niet echt kan thuis brengen, het leek op... gehinnik? Je kon luid geblaf, gehuil, hoeven die de grond raakte en af en toe ook gehinnik wat meer op gegil leek horen. Die geluiden bleef je nog ongeveer een half uur horen. Alysia was ondertussen haar bewustzijn verloren en lag midden in het slagveld, vijf minuten later werd ze op een sterke, maar toch zachte rug gelegd en dieper in het bos in gebracht...

Ik weet het, het is niet lang maar ik wilde vandaag nog een update voor dit boek maken, ik heb lang niet meer in dit boek geschreven, dat komt doordat ik ook nog met een ander boek bezig ben, SORRY!! Waar moet ik nu over schrijven, heeft iemand nog tips??

xxx Skipp26