Elfs and Dwarfs

XXIV

Alysia liep de trainingsruimte in, maar van haar moeder was niks meer te bekennen. Zou ze van iemand anders training krijgen? Diep in haar hart hoopte ze van wel, ze kon haar moeder moeilijk onder ogen komen. Of haar moeder haar... Maar waar was haar moeder dan wel? Zou ze zich ziek hebben gemeld? Uit nieuwsgierigheid wilde ze het wel weten, maar aan wie moest ze het vragen? Er was voor de rest ook niemand te bekennen. Een onaangenaam gevoel bekroop zich in haar buik en wilde zich verspreiden naar mijn hoofd maar toen het bij haar kil aan kwam slikte ze het snel weg zodat het haar hersenen niet konden bereiken. Langzaam begon haar hart weer normaal te kloppen en kalmeerde ze een beetje, maar haar Engel was er nog steeds niet gerust op en was onrustig op de bal van haar voet op en neer aan het wankelen waardoor Alysia er niet echt relaxter op werd. Langzaam maar zeker liep ze achteruit naar de deur toe, maar toen ze haar vingers op de klink had gelegd hoorde ze een klik, het werd op slot gedaan. Wat was er aan de hand? Was dit omdat ze haar moeder boos had gemaakt? Snel schuifelde ze naar een hoek toe maar besloot daar later toch weer uit te gaan, dan kon ze minder snel ingesloten worden. Ook waren haar ogen op de deur gericht, daarnet had iemand het op slot gedaan wat dus kon betekenen dat daar nog steeds iemand kon staan en haar van achteren kon besluipen. Vanuit haar ooghoek zag ze iets op haar af flitsen en door de schrik wist haar Engel uit haar hart te glippen en hield het voorwerp tegen. Ook had Alysia haar handen voor haar gezicht geslagen als reflex.

Test 1, geslaagd

Hoorde ze, de stem was afkomstig van vier hoeken. Alice had erover verteld, het schenen speakers te zijn. Wat was dat? Vroeg Alysia's Engel aan haar, maar beide konden ze de vraag niet beantwoorden. Ik weet het niet. Antwoordde ze na enige tijd verstijfd te blijven staan. Ik weet het niet... Herhaalde ze maar deze keer zuchtend. Allebei zwegen ze. Beide wisten ze niet was hierop te zeggen. Alysia pakte het voorwerp wat zojuist op haar gegooid werd op. Het was maar een tennisbal. Waarom deden ze dit? Waarom zouden ze dit op haar gooien? Was dit nou de test? Zou de tweede al snel komen, of lieten ze het bij 1? Er werd al snel geantwoord want een agressieve eekhoorn kwam op haar afgerend. Ik weet het, het lijkt een grap maar het beest was echt zenuwslopend irritant, en snel. Ook kon hij met zijn klauwen makkelijk je huid open rijgen. Zenuwslopend dus. Zijn techniek was om eerst rondjes om Alysia en haar Engel te rennen en later aan te vallen. Alysia had dat eerder door dan haar Engel. Angel, ga met je rug tegen de mijne aan staan! Commandeerde ze haar, en snel deed ze wat haar werd opgedragen. De eekhoorn zou een zwakke plek zoeken, ze wist het zeker. Snel denken, wat was hen zwakke plek? Dat ze niet bij de rug konden, maar ze waren met zijn tweeën. Moesten ze het beest vermoorden of het maar rondjes laten draven tot hij zelf in de aanval over gaat? Vermoorden klink logischer, maar hoe vermoord je een onnatuurlijk snelle eekhoorn? Niet. Zo simpel is het. Je moet gewoon rustig afwachten tot hij weg gaat. En natuurlijk niet dood gaan, maar dat spreekt voor zich.

De eekhoorn rende na enige minuten weg en de adem die Alysia al die tijd in had gehouden ontsnapte uit haar keelgat en kwam zijn vrijheid tegemoet.

Test 2, geslaagd.

Wat had ik eigenlijk gedaan om hier voor te slagen? Dacht ze toen de eekhoorn helemaal uit het zicht verdwenen was. Is dit voor hun samenwerking te verbeteren? Volgens haar ging dat al super!

Daar stonden ze dan te wachten op de volgende test, secondes leken minuten, minuten leken kwartieren en kwartieren leken uren. Langzaam tikte er veertien minuten voorbij voor de speaker ging spreken.

Test 3, geslaagd.

Opgelucht haalde ze adem, was dit de laatste? Die vraag werd snel beantwoord, de deur ging open en Alysia's moeder kwam zo blij binnen dat je dacht dat haar team een WK door haar gewonnen had. 'Alysia.' Zei ze stralend terwijl ze haar in een knuffel trok maar al snel duwde ze haar moeder ruw van zich af en zette een stap naar achteren. Verbaasd keek ze haar aan, niet wetend wat ze moest doen. Ook Alysia bleef roerloos staan en zette haar Engel weer in de ruststand.

Het geluid van hoge hakken weerklonk op de stenen vloer en verbrak de ongemakkelijke stilte maar ook dat geluid stierf weg.

'Ik wil uitleg.' Commandeerde Alysia haar moeder, ze ging niet weg voor ze antwoord had gekregen.

'Het is een lang verhaal...' stribbelde haar moeder tegen, maar haar dochter gaf geen krimp en drukte haar lippen strak op elkaar.

'Ik heb alle tijd.' Antwoordde ze toen maar toen haar moeder niet doorging met praten.

'Wil je de waarheid?'

'Ja, met alle details. Zonder onderbrekingen.'

'Oké, toen ik bijna dood was, had Alice me gered. Ze had me genezen. Dat is haar kracht: genezend water. Het probleem was dat ik niet meer normaal kon leven, mijn been was eraf en ik kon niet meer lopen. Ook had ik hart problemen die we in jou wereld niet konden genezen en ook Alice kon daar niks tegen doen. Ik lag daar op sterven, Alya, als ik je niet verlaten had, had ik nu onder de grond gelegen of was een hoop je as. Ik móést een oplossing vinden en we hadden geen tijd te verliezen. Nog niet eens de tijd om het aan jou te vertellen, iedere seconde telde. Ik ging wel weg met het gevoel dat jij veilig was, zoals Fabio je al had verteld kwam dat door de ketting die ik je had gegeven. Hij komt van een Fee, als je je dat af vroeg. De prinses om precies te zijn. Ik had er één gekregen, ik wist echt niet hoe ik haar kon bedanken, ik bedoel-'

'Mam, je dwaalt af!'

'Maar goed, we hadden toen deze poort ontdekt en gingen er in, niet wetend wat ons te wachten stond, ik wist ook niet of ik het daar wel kon overleven of of het daar wel veilig was. Toch deden we het. Drie uur lang zaten we daar voor de deur, hopend dat iemand ons vond en binnen liet, maar zonder succes. Die nacht hadden we daar ook geslapen, Alice hield die nacht de wacht en maakte me om de zoveel uur wakker, bang dat ik gestorven was. Ze was nog zo jong, maar had al zo veel kennis, net zoals jij... Ik ben blij dat ik jullie moeder ben.' Vervolgd ze, het laatste stuk glimlachend, ondertussen werp Alysia een geïrriteerde blik en maakt een gebaar dat ze verder moet gaan. 'in de ochtend vonden ze ons, ik werd gelijk naar een ziekenhuis gebracht en mijn hart werd geopereerd. En mijn benen... tja, er is geen uitleg voor... Ik zat gewoon in een ander lichaam...' eindigde ze haar verhaal en een onuitlegbare emotie speelde zich af in haar ogen en in die van haar dochter was verdriet te zien, schuldgevoel. Ze wist niet dat het zo was gegaan. Hoe ging ze haar excuus aan bieden?

~*~

Heyy!! Oké, ik update even twaalf dagen niet en kom dan aan met: Heyy!! Maar ja, het is vakantie dus ik verdien ook mijn rust ;b

Ik heb trouwens een nieuw boek in gedachte maar houd de inleiding nog even geheim... MWAHAHAHAH B). Als je wilt weten wanneer het online staat, moet je iets heeeel simpels doen: op het follow knopje drukken :)). mn boek staat op dit moment op #161 in fantasie *sad face*. Maar ik snap het wel, ik heb echt lang niet meer upgedate :((. Dit boek gaat binnen kort ook weer uit Special maar eerst gaat er nog 1 ding gebeuren, wat, dat houd ik nog even geheim {eigenlijk kan je het al in Special lezen [RECLAME, RECLAME, RECLAME] Maar ja, ik heb nog een vraagje: willen jullie een Q & A ? Zo ja, zet het in de commends met maybe een vraag erbij!! :[)

{ Dit hoofdstuk is opgedragen aan alle lieve lezers }

{ Ik heb 30 followers :O (ik ga hier ff random letters spammen NJEIPAWGFOIbaui;vfvbduieaguli) }

X

me