Elfs and Dwarfs

XXV

Alysia pov

Het geluid van voetstappen op de marmeren vloer weerklonk door de trainingszaal en vulde de stilte. Nog geen minuut daarna werd de deur open gegooid en Hope kwam haastig binnen gestapt. Toen ik in beeld kwam rende ze op me af maar gaf me geen knuffel. Ze bleef daar op de grond genageld staan, later kwam ze weer op aarde. "Alice is weg!" Schreeuwde ze gefrustreerd en maakte rare bewegingen met haar hand terwijl de tranen die eerst achter haar ogen prikte nu duidelijk zichtbaar waren. Voor het tot me door drong had ik eerst een paar secondes nodig maar daarna stroomde ook de tranen over mijn wangen. Links van me zat mijn moeder ook te huilen.

De tranen stopte na enkele minuten met stromen en ik denk aan Elijah. 'Moeten we niet naar E toe, Hope?' vraag ik dan maar. 'Ja, ja misschien wel ja.' fluisterde ze nog steeds een beetje afwezig. Ik maakte een beweging naar de deur en Hope volgde mijn voorbeeld om vervolgens mijn moeder die verbaasd voor zich uit stond te staren alleen achter te laten.

Elijah opende zijn ogen, hij was er niet goed van af gekomen. En met ''er'' bedoel ik de invasie. Het was Code 3. Hij is neer geschoten. Yuna zat naast me. Ik mocht haar nu al niet en ze was eng. Hope is er niet. Daarnet zat ze er nog wel, Hope wilde de hele dag blijven dus ik ook. Maar nu is ze weg, opzoek naar Alice.

*flashback*

'Hij is nog niet wakker.' Zei ze verslagen en keek met tranen in haar ogen naar de grond. Haar armen hingen slap langs haar lichaam. 'We zitten hier pas net Hope, hij word wakker, dat beloof ik.' Zei ik sussend en leg mijn warme hand op haar been. 'Nee, je begrijpt het niet. Normaal is hij nu al wakker. Hij is nog niet wakker.' Zei ze weer zonder een vin te verroeren. Een snik ontsnapte uit haar mond en ze verstopte haar gezicht achter haar handen. 'Ik kan het niet meer aan! Wat als hij niet meer wakker word? Ik wil het niet zien. Dan stort ik in!' Ik kneep mijn lippen op elkaar en gaf een kneepje in haar been waar mijn hand op rustte. Langzaam stond ze op. 'Wat ga je doen?' vroeg ik terwijl ik haar vragend aan keek. 'Alice zoeken. Als ik ze allebei kwijt raak, wil ik nooit meer kunnen ademen.' Even zuchtte ze en ging dan weer verder. 'Als hij wakker word... Vertel het hem dan alsjeblieft niet. Wat ik nu ga doen, staan gelijk aan een zelfmoordpoging. Alsjeblieft.' fluisterde ze. 'Hope!' Schreeuwde ik. 'Ík heb je nodig! blijf. Alsjeblieft?'

*end of flashback*

Nu merkte ik pas op dat Elijah ons vragend aan zat te kijken. Nou ja, naar Yuna 'Waar is Hope?' vroeg hij zacht zodat alleen Yuna en ik het konden horen. Yuna stond op en liep heupwiegend op E af. En ik? Ik keek maar een beetje beschaamd naar beneden. Hij moest eens weten! 'Gaat alles goed Elijah? Ik was me zo rot geschrokken toen ze je binnen droegen.' Zei Yuna terwijl ze een nep traan weg pinkte. Haar stem alleen al is om van te kotsen. 'Waar is Hope?' Vroeg hij weer, deze keer iets dringender. Ik duik in elkaar. 'Hope is niet belangrijk!' siste Yuna en ik wist dat er nog iets achter aan kwam. 'Dat is ze wel!' Schreeuwde Elijah zo hard als hij aan kon. 'Ik weet dat je mij leuker vind dan haar.' Zei Yuna met samengeknepen ogen. Arogantje. 'Ik zou nog liever met een kikker trouwen.' 'Best! Wil je weten waar Hope is? Ze heeft je opgegeven! Ze is weg gegaan, ze wil je niet meer!' siste ze boos en haar wenkbrauwen vormde bijna een V. Dan stonden haar wenkbrauwen weer normaal en ze keek emotieloos uit haar ogen. Ik kan er niet meer tegen! Een misselijk gevoel bekroop zich in mijn maag en ik wilde weg. 'Ik, ik ga maar even.' Stamelde ik en liep zo snel mogelijk de deur uit de ik zachtjes achter me sloot maar ik kon het niet laten om nog even af te luisteren.

'Verlaten.'

'Ja, ze was gewoon weg. Anders was ze toch hier geweest. Zoals ik.'

'Blijf toch liggen schatje.'

'Noem me geen schatje.'

'Schat, je moet nu toch echt even rusten. En denk niet meer aan Hope. Ze is weg.'

'mevrouw, wilt u alstublieft de kamer nú verlaten, Elijah moet nog even rusten voor hij morgen weer naar huis kan. U kunt hem dan weer in de avond op komen zoeken.'

Yuna liep boos de kamer uit en wierp me een vernietigende blik toe. Even had ik het idee mijn tong uit te steken maar besloot dat toch maar niet te doen. Toen ook de dokter weer weg was liep ik voorzichtig en met een onzekere houding binnen. 'Geloof Yuna niet. Alsjeblieft! Ik heb haar dat alles gezegd voor Hope. Anders was het niet gelukt!' Die woorden verlieten mijn licht roze lippen voor ik het door had en ik sloeg gelijk daarna mijn handen voor mijn mond. Jammer genoeg kon dat de woorden niet terug halen zodat Elijah het nooit had gehoord. 'Was wat niet gelukt?' Het gunstigste antwoord voor mij was zwijgen, dus dat deed ik ook'Wat Alysia? Alsjeblieft vertel het me gewoon! Ik heb toch het recht om het te weten?!' Probeerde hij hopeloos, de tranen van frustratie stonden hem in de ogen. Hij had wel gelijk, hij had het recht om het te weten. Toch twijfelde ik. Ik had het beloofd! Beloofd aan Hope! Nou, ik had geknikt. Oké, ik kan hier niet meer onderuit komen, maar ik wil ook niet iemand zijn die beloftes verbreekt, maar in deze tijden moest dat nou eenmaal soms... Ik zette een gesmoorde blik op en begon te vertellen, maar niet na de belofte van Elijah. 'Hope was helemaal kapot toen jij bewusteloos was. De mannen van de regering waren al weg met Alice en ze hebben toen jou en Hope opgehaald. De hele dag was ze hier. Maar jij werd maar niet wakker. Ze gaf de moed bijna op. Want meestal was je nu al wakker. Dat zei ze tenminste tegen me. Ze had me gezegd dat ze Alice ging halen. Ze wilde er niet zijn als jij niet meer wakker werd zeg maar. Ze zei nog tegen me dat Als hij niet meer wakker wordt, wil ik dat ook niet meer, wakker worden. Want dan heb ik Alice niet en hem niet. Maar als hij wakker wordt, zeg dan niet wat ik aan het doen ben. Want eigenlijk staat wat ik ga doen gelijk aan een zelfmoordpoging. Ik heb haar beloofd dat ik het niet zou zeggen maar ik kon het niet aan om jou zo te zien.' vertelde ik snel voordat ik er spijt van kon krijgen. 'Ze is Alice bevrijden.' zei hij met een wazige blik in zijn ogen. Het enige wat ik op dat moment kon was knikken. Dus dat deed ik.

~*~

Dertien dagen niet geupdate... I'm so sorry!! het volgende hoofdstuk ga ik uit special :O. En ik ga een Q&A doen maarrrrrr, ik heb nog wel vragen nodig! Of ik doe gewoon de basis vragen maar andere is leuker ;b Het volgende hoofdstuk komt iets eerder online denk ik maar eerst ga ik special afmaken.

WACHT WAT?!?!?! IS SPECIAL AFGELOPEN?!?! nope, we gaan nog een tweede deel maken!! sorry als ik je een hardverzakking heb gegeven :))

~xxx~ Little Angel