Sadece Arkadaşız/Texting

Ev Arkadaşlığı

Akşam yemeği vakti geldiğinde hepimiz masaya oturmuştuk. Açıkçası ilk başta onları tanıyamamış olsam da hatırladıkça samimiyetimiz de artmıştı.

"Biz bu hafta boyunca ev bakındık fakat kampüse en yakın evler bile arabayla bir saat uzaklıkta," dedi Özlem hala.

"Hiç mi ev yok?" diye sordum. 

"Bir emlakçı ile de görüştük. Kampüse yakın istediğimiz gibi bir ev yok. Sadece bir ev var. O da daha boşalmamış," dedi Dündar enişte. 

"Ne zaman boşalacakmış?" diye sordum.

"Yaşlı bir teyze yaşıyormuş ve ölecek gibi söylentiler var." diyen Dündar enişte ile "Farklı bir seçenekmiş." diye mırıldandım.

"Ev bulana kadar bana ev arkadaşlığı yapabilir." diyen Batuğ ile Özlem hala "Aa bu hiç aklımıza gelmemişti. Ne güzel olur," dedi.

"Nasıl olacak o?" diye sordum.

"Kampüsün yakınlarında kiralık bir dairede kalıyorum. Boş bir odam var." diye cevap verdi Batuğ.

"Annemlerle bu konuyu konuşmadan net bir şey diyemem," dedim.

Şu zamana kadar erkek ev arkadaşı edineceğimi düşünmemiştim.

Rahatlık bakımından da pek istediğim söylenemezdi.

"Anneni ben arayıp konuşurum. Hem aramam lazımdı." diyen Özlem halaya "Tamam hala," dedim.

Geri çorbama döndüğümde Batuğ'un bana baktığını fark ettim.

Ona dönmem ile kafasını önüne çevirince umursamadım.

"Okula götürmem gereken birkaç belge var. Yarın erkenden okula gitmem gerekecek," dedim.

"Birazdan kendi evime döneceğim. İstersen sen de gel," dedi Batuğ.

Özlem hala gülerek "Sen benim misafirimi çalıyorsun?" diye sordu.

Batuğ, Özlem halanın dediğine güldü ve "Öyle yapıyor olabilirim," dedi.

Özlem hala bana döndü ve "Sen ne dersin? Senin için kolaylık olur," dedi. 

"Dediğim gibi anneme sormalıyım." diye cevap verdim. 

"Kızı zorlamayın, kalmak istediğinde söyler." diyerek araya giren Dündar enişte ile minnettarlıkla gülümsedim. 

Herkes geri yemeğine dönerken annemin vereceği cevabı düşünmeye başladım.