Sadece Arkadaşız/Texting

Korkutuyordu

Barın neredeyse parmak uçlarında geri dönünce "Ne oldu?" diye sordum.

"Hırsız girmiş." deyince tam korkudan sesli bir tepki verecektim ki Barın eliyle ağzımı kapattı.

"Sessiz ol. Polisi arayacağım." diyen Barın ile kafamı "anladım" anlamında aşağı yukarı salladım.

Barın elini çektikten sonra arka cebinden telefonunu çıkardı ve polis aradı.

Barın polisle konuşurken kapımı kapıya dayadım ve içeriyi dinlemeye başladım.

"Hay, telefonun şarjı bitti." diye söylenen Barın ile daha da korkmaya başladım.

Adım sesleri yaklaşırken "Barın buraya geliyor," dedim.

"Şuradaki masanın altında boşluk var. Oraya gir hadi." deyince "Sen?" diye sordum.

"Ne bileyim, saklanabileceğim bir yer de yok." diyen Barın'a "Gir masanın altına," dedim.

"İki kişi için çok dar." diyen Barın'a "Adam geliyor, çıldırtma beni! Gir şuraya!" diye tısladım.

Sesim öyle bir ince çıkmıştı ki Barın korkarak masanın altına girdi.

Hızla onun ardından yanına sokuldum ve dışarıdan görünmediğimize emin oldum.

"Burası fazla sıcak." diye mırıldanan Barın'a "Konuşma," dedim.

Şu anki yakınlığımızdan ötürü her konuştuğunda dudağı yanağıma değiyordu ve bu daha da gerilmeme sebep oluyordu.

Adam mutfağa girdiğinde seslerden anlaşıldığı kadarıyla etrafı karıştırıyordu.

İsteğim dışım bacağım titrerken Barın bacağımı tuttu ve diğer eliyle hareketsiz kalmam için işaret verdi.

Hırsızın adımları yaklaşırken sanki daha da yer varmış gibi Barın'a yaklaştım.

Özellikle uzun boyundan dolayı zor sığdığını biliyordum ama masanın dış tarafına yakın olmak korkutuyordu.

Barın içimi rahatlatmak için tebessüm etti ve elini yanağıma götürdü.

Bana dokunması ilk başta huylandırsa da alışmıştım.

"Polis gelecek." diye fısıldayan Barın'ı ben bile zor duymuştum.

Barın yanağımı okşarken gözlerimi kapattım.

Şu anki bulunduğumuz durumu unutmak istediğimden ötürü farklı hayaller kuruyordum.

Mezun olduğum gün, ilk evime çıktığım gün, mesleğimdeki ilk gün...