housemate [chanlix]

30 )( final

cHan
konum
girişten sağa dön
cam kenarındaki masa

Bir salı akşamı, saat 7 sularıydı Felix bu mesajı aldığında. Uzun ve sıkıcı bir başka dersin son dakikalarıydı artık, 6'da bitmesi gerekirken uzadığı için her zamankinden de çok bunalmıştı Felix. Birazdan çıkıp eve gideceği düşüncesine tutunmaya çalışıyordu yalnızca. 

Chan'ın da evde olması gerekiyordu. Ancak atmış olduğu konum evin adresini göstermiyordu. Felix mesajı anlamak istercesine ekrana daha çok yaklaştı. Kısılmış gözleriyle bir kez daha inceledi mesajı. Hayır, konum okulun biraz ilerisindeki bir kafeden atılmıştı. Yine ne işler peşindeydi bu çocuk?

Çok geçmeden öğretmen dağılabileceklerini duyurmuştu. Sonunda, diye düşünürken derin bir nefes aldı Felix. Ders gerçekten de bitmek bilmemişti. Telefonu incelemeyi bıraktı ve eşyalarını toplamaya koyuldu. Dersin ilk yarısı sahip olduğu ilgiyle etrafa yaydığı bir iki parça eşyası vardı zaten sadece, o yüzden çok da uzun sürmemişti. Arkadaşlarına veda ettikten sonra sınıftan çıktı. 

Okuldan çıkarken tekrar Chan'ın attığı mesajı açmıştı. Çok uzakta değildi okuldan. Uygulamanın verdiği rotayı takip ederek her adımında daha tanıdık gelen yolu bitirdi ve konumdaki kavşağa vardı. Mesaj kavşağın ona göre karşı kaldırımındaki kafeden atılmıştı. Köşedeki kafe, camları iki yana doğru genişleyen. Felix sonunda telefonu kapatıp kafenin canlı konumuna baktığında her şeyin neden bu kadar tanıdık geldiğini anlamıştı. Bu Chan'la tanıştıkları kafeydi. 5 ay önce oturup şartlarını tartıştıkları kafe.

Işıkları bekleyip karşıya geçti Felix. Kapıyı açarken çekinmişti çünkü içeride kimse yok gibi duruyordu. Başta kapanmış olduğunu düşünerek tereddüt etti, kartı da kapalı yazısına çevrilmişti. Ancak o sırada içerde duran Chan'ı fark etti. Sağda, cam kenarındaki masanın üzerinde duran birkaç mumu yakıyordu.

Nelerle uğraşmıştı böyle cidden?

Kapıyı açıp içeri geçti Felix. Zilin çalmasıyla Chan da ona dönmüştü. Ve göz göze geldiklerinde gülümsedi.

"Hoşgeldin."

Felix içeriyi incelemekten onunla ilgilenememişti henüz. Ağır adımlarla ona doğru ilerlerken etrafını taradı. Işıkların çoğu yanmıyordu. Yalnızca bar kısmındaki birkaç küçük lamba açıktı, ve de Chan'ın hazırladığı masadaki birkaç mum. İçeride süslenmiş tek masa oydu. Mekanda başka pek de bir şey kalmamıştı zaten. Bugün normal saatlerinden erken servisi kapatmış olmalılardı. Ya da biri onlardan böyle bir şey yapmalarını rica etmişti.

Felix'in bakışları sonunda o kişinin muhtemel karşılığı üzerinde durdu, Chan. Bu sırada Chan da masaya yaslanmış gülümseyerek onu izliyordu.

"Beğendin mi?" Chan sordu.

"Bu kadar uğraştığına inanamıyorum."

Felix de gülerken yanıtlamıştı. Chan'ın referansı eşliğinde geçip sandalyesine oturdu. Chan da karşısına geçmişti. Tanıştıkları zamanki gibiydi her şey, ancak bir o kadar da farklıydı. Oturduklarında Chan konuşmuştu.

"Bugün özel bir şeyler yapmak istediğim için, birlikte yaptığımız ilk yemek olaraktan pizza yapmak istedim."

Felix masanın ortasındaki pizzaya bakarken gülümsemişti. Chan onun bakışlarını fark ettiğinde tekrar konuştu.

"Hayır hayır, o değil. Benimkini şu an dışarda martılar yiyor. Berbat oldu çünkü."

Eli çekingen bir şekilde ensesine gitmişti gülümserken. Felix de kaşları çatılırken ona baktı. Çok geçmeden de bir kahkaha atmıştı. O gülerken Chan devam etti.