Lain: Güçlerin Hükmü (Ⅰ. Kitap) | Miraculous

1. Bölüm "Yeni Koruyucu"

Kitaplarda ilk bölüm bana her zaman sıkıcı gelmiştir. Böyle düşünsem bile okuduğum kitaba şans veririm. Sen de bana ve kitabıma şans verip okumaya başla, devam et.

Buraya başladığın tarihi alabilirim :)

Güzel okumalar!

🐞🐾

Tarihin doğurduğu güçleri, koruyucular kötülüğün yayılmaması için kullandılar. Yüzyıllarca devam eden kötü savaşların galibiyeti koruyucuların oldu. Kazanılan bu savaşta kaybedilen iki güç ile değerli mücevherler kullanılmamak üzere bir kutuya hapsedildi. Fakat kayıp olan iki mucizevi güç bulunamadı.

Tavus kuşu ve kelebek mucizesi.

Gardiyan Paris'in sakin sokaklarında yer alan evinde atalarından öğrendiği rahatlatıcı egzersizi yaparken içinde bir şey hissetti.

Kötü güçler kullanıma hazırdı.

***

Bir ses duyuyordum, evet. Bir marş gibiydi ama neden bu marşta annemin sesi vardı bilemiyordum. Yatağımda daha rahat bir pozisyona geçerek bölünen uykuma devam etmeye çalıştım.

"Marinette! Alarmın tam 15 dakikadır çalıyor. Geç kalacaksın!"

Hayır anne, yaz tatilindeyiz ve okul artık yok.

Bu düşünce yüzüme rahatlık getirmişti. Yeni bir dönem ve Chloé Bourgeois olamadan devam edeceğim bir sınıf...

Hayali bile mükemmeldi!

"Marinette!" Annemin alt kattan gelen sesi yüzümü buruşturmama neden oldu.

"Anne, okul yok, biliyorsun." Dudaklarımdan kelimeler dökülürken yavaşça gözlerimi araladım. Baş ucumda öten telefonu elime alıp ekrana baktığım sırada gözlerim kedi görmüş bir fare gibi açıldı.

"Geç kaldım!" Yüzümdeki dehşet bir ifadeyle yataktan aşağı indim. Tanrım! Her zaman geç kalmak zorunda mıyım?

Giysi dolabından kıyafetlerimi çıkarırken bir yandan tarakla saçımı taramak epey güçtü. "Anne! Beni neden uyandırmadın?" Aşağı kata doğru seslenirken babamın kahkahaları şu anda bana sinir bozucu gelmişti.

"20 dakika oldu!" Bu sefer babam seslenirken söylediği şey daha da endişelenmeme neden oldu. Neyse ki okul hemen yanımızdaydı fakat ben bu düşünceyle daha geç kalkmak için alarmı da geç kurmuştum. Şu an büyük bir ihtimalle öğrenciler sınıflara dağılmıştı bile.

Üzerimi giydiğimde enseme dağılan siyah saçlarımı açık bıraktım. Sırt çantamı ve telefonumu aldıktan sonra yerden açılan kapıyı açıp, merdivenlerden hızlıca indim. Annem mutfakta meyve suyu dolduruyordu.

"Ben çıkıyorum anne." deyip dış kapının koluna uzandım. "Baban fırına indi. Senin için makaron kutusu hazırladım. Kutuyu babandan al, olur mu?" Çekik gözleri ve kısa saçlarıyla bana gülümseyerek baktığında vücudumdaki bütün endişe yok olup gitmişti. Hızlı adımlarla annemin yanına gidip ona sarıldım.