Lain: Güçlerin Hükmü (Ⅰ. Kitap) | Miraculous

29. Bölüm "Gökkuşağının Yolu"

O gecenin adına yıkım dediler. Gece mavisine karışan siyahın yıkıma şahit olduğu gece, o geceydi. Yıkım sahibini bulmuştu, yıkılanı da biliyordu. Yağmur durmuş, genç kahramanın gözyaşlarının tükendiği gibi tükenmişti. Genç kahraman kollarının arasındaki kıza baktı öylece. Ne hissedeceğini bilmiyordu, ne yapmalıydı? Boğazına bir düğüm atılmıştı, nefes bile alamaz hâle gelmişti. Kucağındaki kızı göğsüne çekti, sıkıca sarıldı. Titreyen dudaklarını kızın yağmurda ıslanmış kâküllerine bastırdı. Yakın zamanda kâküllerini keseceğinden bahsetmişti, genç adam bunu hatırladığında dişlerini birbirine bastırdı.

"Ben ne yapayım şimdi?" Sordu sevdiğine, cevap alamazdı. Titrek bir nefes verip kızın şakağına dudaklarını bastırdı. Eli yüzüne çıktı, kusursuz güzelliğinde boğulmuş yüzünü sevdi. Elleri titriyordu, çenesi küçük bir erkek çocuğu gibi titredi. Ağlamak istiyordu, gözyaşları tükenmişti.

Ruhu çökse de sevdiğini korumak için her zaman güçlü duran vücuduyla ayağa kalktı. Sımsıkı tuttu kucağındaki baygın kızı. O uyanmadan önce onu evine götürmesi gerekiyordu. Genç adam bildiği yolu çatılardan atlayarak ilerledi. Her adımında düşecek, ruhu gibi gücünü kaybedecek sanıyordu. Yine de kucağındaki kız için yıkılmayı reddetti. Ona canını canına katmak ister gibi sarıldığında artık kızın evinin terasına gelmişti. Melek yüzüne baktı, ona doyasıya bakmak istiyordu. Baygın bedenini şezlonga yatırdı, yere oturdu, kızın elini tuttu. Elleri ne kadar da soğuktu, onları ısıtmak istedi. Belirgin eklemlerini tek tek öptü, boğazındaki düğüme bir tanesi daha eklenmiş gibi hissettiğinde alt dudağını ısırdı.

"Kara..." Kızın kısık sesini duyduğunda acıyla kapattığı gözlerini açtı, telaşla prensesine baktı. Oturduğu yerden doğrulduğunda onu yeniden kucağına çekti. Kız mavilerini araladığında genç kahraman ciğerlerinin zorla oksijenle dolmasını bekledi. Prensesi uyanmıştı, onu hatırlar mıydı?

"Kara Kedi," dedi kısık çıkan sesiyle. Genç kahraman kafasını iki yana sallayıp kızla sarıldı. Onu hatırlıyordu, Tanrı'ya şükür ki hatırlıyordu.

"Bana... ne oldu?" diye sorduğunda kızdan ayrılıp yüzünü ellerinin arasına aldı. Genç adam, "Hatırlamıyor musun?" diye sorduğunda genç kız kafasını iki yana salladı. Genç kız başında büyük ölçüde bir ağrı hissediyordu. Yüzünü buruşturup iniltiyle, "Akumazite mi oldum yoksa?" dediğinde şehrin kahramanına baktı. Neden bu kadar donuk bakıyordu?

"Hayır," dedi genç kahraman kafasını iki yana sallayıp. Avuçladığı yüzü bırakıp onunla olan temasını kesti. Prensesi hiçbir şeyi hatırlamıyordu fakat kendisini hatırlıyordu. Buna anlam veremedi. "Sen... savaş sırasında baygınlık geçirdin."

"Bir akuma olayında mı?" diye sordu şaşkınlıkla. Kafasını iki yana salladı. "Hiçbir şey hatırlamıyorum."

"Aldığın darbeden olabilir." diye yalan söyledi kahraman kızdan gözlerini kaçırarak. Genç kız şezlongtan doğrulduğunda genç kahraman ayağa kalktı. Sadece Kara Kedi yanındaydı, Uğur Böceği hâlâ savaş alanına olmalıydı. Genç kız etrafına bakındı, şehir karanlığa boğulmuştu.

"Hadi gel," deyip kendisine uzanan kahramana baktı. Kendisinin kalkmasına yardım ettiğinde ayakta duramıyor oluşuna şaşkınlıkla baktı. Elleri sıkıca kahramana sarıldığında kahraman onu sıkıca tuttu. "İyisin," diye fısıldadığında başını kaldırıp kahramana baktı. Genç kahraman kızı kucağına aldığında kızın kendisine sokulmasını izledi. Gözlerini yumdu birkaç saniye, boğazındaki düğüme inat sertçe yutkunduğunda teras kapısını açıp kızı yatağına yatırdı. Başındaki yastığı düzeltip üzerine bir yorgan örttü. Kızın üzerindekiler ıslaktı, onları değiştirebilirdi fakat genç kız gözlerini kapatıp kendini yatağa bıraktığında bundan vazgeçti. Hasta olmamasını umarak kızın saçlarını okşadı. Prensesinin hâlâ hatırladığı şeyler vardı, kendisini hatırlıyordu. Bunu gardiyana soracaktı, her ne kadar gardiyanla görüşmek istemese de prensesi için konuşurdu.