Vincere / TaeKook

Benim Kanatlarım

İyi okumalar..

(M!)

___
𓄿

Karşım da oturup endişeden dolayı bacaklarını sallayan bedene inanmaz gözlerle bakıyordum. Gerçekten o ev ona mı aitti ya da ne kadar zengindi. En önemlisi benden kendisi hakkın daha neler sakladığı. Yanıma koşarak gelişiyle diz çökmüş 'Ne oldu ? ' gibi sorular sormuştu, ben de evin önün de koşu yaptığımı ve köpek sesleri duyduğum için içeri girdiğimi, yaralı görünce de kliniğe getirdiğimi söylemiştim. Bir söz demeden şiş gözlerime bakmış ve sarılmıştı.

Karşımda ki beden köpeğini çok seviyor olmalıydı çünkü klinikte azarlamadığı, köpeğine birşey olursa binayı yıktıracağını söylemişti. Ayağa kalkıp yanına gittim ve yanında ki koltuğa oturdum. Elimi dizinin üstünde sabırsızca sürüklenen elinin üstüne koydum ve "Merak etme iyi olacak" dedim. Yüzüme bakıp minik tebessüm etti, "Benim kızım güçlü, biliyorum iyi olacak" diyerek ve ellerimizi bir-birine kenetledi.

Başımı omzuna yasladım ve yorgunluktan kızaran gözlerimi kapattım. Çok geçmemişti ki odanın kapısı açıldı ve esmer tenli, uzun siyah saçları olan beyaz önlüklü kadın tebessüm ederek çıktı. Taehyung kıpırdanıp ayağa kaltığın da bende ayağa kalktım. Kadına taraf ilerledik, Taehyung sabırsızca "Köpeğim nasıl? İyi mi?" diye soru yağmuruna tutarken hemşireyi, hemşire eliyle dur işareti yaptı ve konuşmak için koyu kırmızı rujun gizlediği dudaklarını hareket ettirdi.

"Ön iki bacağı ayak ve bilek kısımlarından kırıldığı için alçıya aldık, şu an durumu iyi.-" nefesini yenileyip bana bakarak "İyi ki çabuk getirmişsiniz efendim, geç gelseydiniz bacağını kaybedecekti". Şaşırmış ifadeyle kadına baktım, doğruluğunu sorgular gibi dikizlediğimden kadın hafif gülerek "Köpekler hassastır bayım, insanlar kadar dirençli değillerdir. Mesela normal insanın alçısı 3 ila 6 ay arasın da çıkartılırken köpeklerin ki 15 gün ila 1 ay arası çıkartılır, çabuk iyleşecektir"

Taehyung kadına teşekkür ederek köpeğini ne zaman göreceğini sordu. Kadın birazdan köpeği bize vereceklerini söyleyip yanımızdan gitti. Taehyung'un yüzüne tebessüm ederek baktım ve kenetlediğimiz elimi sıktım. Bedenini bana taraf çevirerek sarıldı. Kolunu sırtıma bastırdı ve beni göğüsüne bastırdı. Kıkırdayarak bende onun gibi kollarımı gövdesine sardım, gözlerimi kapatıp kalp atışlarının sesini zihnime yazdım. Saçlarıma öpücük kondurarak "Teşekkür ederim" kelimesini bıraktı kiraz çürüğü rengini almış et parçasının arasından.

Başımı göğüsünden kaldırıp yüzüne baktım. Elimi yanaklarına kaldırıp baş parmağımla sıvazladım. Kollarını bedenimden ayırdı ve elimden tutarak sandalyeye oturttu. Biraz bekledikten sonra odanın kapısı açıldı ve bizimle konuşan kadın kucağın da köpekle yanımıza geldi. Taehyung ayağa kalkıp köpeği kucağına aldı ve öpmeye başladı. Taehyung köpekle ilgilenirken ben de hemşireye teşekkür ettim ve ikilinin yanına ilerledim.

"Gidelim mi?" diye gülümseyerek sorduğum da Taehyung beni başıyla onayladı ve klinikten çıkarak arabaya ilerledik. Ön kapıyı açıp oturduğum da Taehyung kucağında ki miniği benim kucağıma bıraktı ve kapıyı kapatarak yerine geçmek için attı adımlarını. Sürücü koltuğuna geçip kemerini taktı ve kontağı çalıştırarak arabayı hareket ettirdi.

Kucağım da sessizce uzanmış miniğin tüylerini okşuyordum, acı çekmesini istemiyordum. Ama aklımı kurcalayan bir sürü şey vardı. O ev gerçekten de yanımda ki bedene mi aitti ya da ben mi yanılıyordum. Daha fazla dayanamayarak "Taehyung o ev senin mi?" diye sordum. Bana kısa bakış atıp tekrar yola çevirdi başını.