Soulmate's Prayer. (Malabon Series #2)

Chapter 28

"Happy 26th birthday, Anak!"

"Happiest birthday, Ate!"

Tinakpan ko ang mukha dahil nag vi-video si mama. Kagigising ko lang. Over time ang trabaho ko kagabi.

"Salamat! Nag abala pa kayo."

"Blow the candle." Inilagay ni Tito Niccolo ang cake sa harapan ko.

Pumikit ako at nag wish bago hipan ang kandila.

Lumabas na sila'ng apat sa kwarto ko. Nag-ayos ako dahil pupunta ang mga ka-trabaho ko. Sa Business ako nila mama nag trabaho. Nag simula ako sa pinakamababa hanggang sa nakarating ko ang pang lima'ng posisyon sa company. Pinag patuloy ko pa rin ang pag-aaral ng kurso'ng teacher. Ewan ko ba, Hindi ko mabitawan.

Pag karating namin nila Kambal dito 7 years  ago, Kinuwento ko kay mama ang lahat. Pati ang pakikipag hiwalay ko kay Pacco at pag sampal ng mama nya sa akin. Hindi ko kaya'ng hindi sabihin dahil kusa na lang lumabas sa mga bibig ko 'yon.

Sinabi ni mama na pinutol daw nila Pacco ang koneksyon nila kay Tito Niccoli. Wala naman na gawa si Tito kung hindi tanggapin ang desisyon nila.

Nabalitaan ko rin kay mama na pinakulong nya si Santiago. Kahit ano'ng gawin namin, hindi mahanap kung sino'ng nag post ng video na 'yon. Kahit na bura na sa illegal website, Alam ko'ng may copy pa rin ang iba'ng tao. Sana naman sa loob ng ilang taon nakalimutan na nila 'yon.

Palagi ako'ng binabagabag ng mga sinabi nila. Gabi-gabi ako'ng hinahabol ng pangyayari'ng 'yon sa panaginip ko. Natatakot ako'ng matulog. Sa tuwing ipipikit ko ang mata, Itsura ni Pacco ang nakikita ko, Umiiyak at nag mamakaawang Pacco. Humihingi ako ng pabor paminsan-minsan sa kambal na tignan sya sa social media. Last post nya ay 3 years ago pa. Kapag naman mag chachat si Doni walang reply. Seen lang.

Nakaka-video call ko sila pero madalang lang. Busy sa mga buhay. Si Casse ang nag babalita sa akin kung ano'ng nangyayari sa kanila. Sobrang bigat ng pinag dadaanan nila, Tanging dasal na lang ang na gagawa ko para kayanin nila ang mga pag subok.

"Please Welcome our birthday girl! Dahlia!"

May iilang empleyado ni Mama ang nandoon. Na sa 20 higit kami kung hindi ako nag kakamali.

"Salamat!" Nakangiting sambit ko.

"May rereto kami sa 'yo, Ma'am Dahlia."

Tinawanan ko sya. "Wala ako'ng panahon sa ganyan."

"Sayang naman."

Isa-isa ko'ng kina-usap ang mga bisita. Tungkol sa trabaho ang topic. Minsan ay hinahaluam nila ng tungkol sa lovelife. Kapag ayon ang topic, nag papaalam ako para makaalis. Naiilang ako kapag ganoon ang usapan.

"Ingat kayo!" Kinawayan ko sila'ng lahat.

"Nag enjoy ka ba, Hija?"

"Salamat po, Tito Niccolo."

Yinakap nya ako. "Para ko na kayo'ng anak. Kapag mahalaga kay Andrada, Mahalaga na rin sa akin."

Mag-isa ko'ng binuksan ang regalo sa kwarto. Ang mamahal ng mga binigay nila. Ang mga hindi nakapunta pinadala dito. Prada bag ang umagaw ng atensyon ko.

Matapos ng birthdag ko balik na lahat sa normal. Buong araw ako'ng nag tatrabaho. Sabi pa nila masyado ako'ng nakatutok sa trabaho kaya hindi ko naaasikaso ang sarili. Ang palaging sagot ko naman ay wala ako'ng panahon.