သေခြင်းတရား ယူနစ်ဘား [ဘာသာပြန်]

|၃၀|

အခန္​း(၃၀)ဖ်ားနာျခင္​း

စိတ္​​ေအးရ​ေစဖို႔အလို႔ငွါ ႐ွီက်င္​းသည္​
လ်န္​ကြၽင္​းအမွန္​တကယ္​ စိတ္​ဆိုး​ေနသလားကို
ဆုံးျဖတ္​ရန္​ ခိုး​ေၾကာင္​ခိုး၀ွက္​ စူးစမ္​းဖို႔
ၾကံစည္​ထား​ေသာ္​လည္​း လ်န္​ကြၽင္​းမွ
ထိုအခြင္​့အလမ္​းအား မ​ေပး​ေခ်။လက္​ကို
ပတ္​တီးစည္​းထားၿပီး​ေနာက္​ အနားယူရမည္​ကို
မယူဘဲ ​ေယာင္​လည္​လည္​လုပ္​​ေနသည္​ကို ျ
မင္​​ေသာအခါ လ်န္​ကြၽင္​းသည္​ ႐ွီက်င္​း၏
အကၤ်ီကိုဆုပ္​ကိုင္​လ်က္​ တရြတ္​တိုက္​ဆြဲသြားကာ
သူ႔အခန္​းအျပင္​ဘက္​သို႔ကန္​ထုတ္​ၿပီး
တံခါးပိတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။

"ငါ့ကိုဘာလို႔ ​ေမာင္​းထုတ္​ပစ္​ရတာလဲ ?
သူအနားယူ​ေနတာကို ​ေႏွာင္​့ယွက္​​ေနတာလည္​း
မဟုတ္​ဘဲ. . . "

႐ွီက်င္​းမွာ လက္​​ေလ်ာ့ရန္​ စ္ိတ္​မ႐ွိစြာ
ခ်ဥ္​တင္​တင္​​ေျပာသည္​။
"သူတစ္​​ေရးအိပ္​​ေနခ်ိန္​ဆို Gua Jiuက
အျပင္​ဘက္​ခန္​းက ဆိုဖာမွာ ​ေနခြင္​့႐ွိၿပီး​ေတာ့ "

​ေ႐ွာင္​စစ္​မွ အမွန္​တရားကို တည္​့​ေျပာလိုက္​သည္​။
<က်င္​းက်င္​းက အခုအရမ္​းညစ္​ပတ္​​ေနတာ​ေၾကာင္​့
ထင္​တယ္​>

႐ွီက်င္​းသည္​ ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ျပန္​ၾကည္​့ကာ
"မညစ္​ပတ္​ပါဘူး ! ဒီမနက္​ကတင္​
အဝတ္​အသစ္​လဲထားတာ​ေလ ! "

<အင္​း...ဒါ​ေပမဲ့ ရက္​အ​ေတာ္​ၾကာ ​
ေရမခ်ိဳးရ​ေသးဘူးမလား ၊ ၿပီး​ေတာ့ ​
ေခါင္​းလည္​းမ​ေလ်ွာ္​ထားဘူး...>
​ေ႐ွာင္​စစ္​မွ အားမနာတမ္​း​ေျပာသည္​။

႐ွီက်င္​း၏အမူအရာမွာ ​ေတာင္​့တင္​းသြားသည္​။
မစ္​႐ွင္​စလုပ္​စဥ္​တည္​းက ​ေရမခ်ိဳးရ​ေသးတာ
အမွန္​ပင္​ျဖစ္​သည္​။ဤသည္​ထက္​ ထိုအခ်ိန္​
အ​ေတာအတြင္​း အႀကိမ္​မ်ားစြာ ​ေျမႀကီး​ေပၚ
လူးလိမ္​့ထား​ေသးသည္​။ထိုသို႔ေတြးမိမိခ်င္​းပင္​
႐ုတ္​တရက္​ တစ္​ကိုယ္​လုံးယားလာသလို
ခံစားလာရသည္​။

"ငါ့ကို ႐ွန္​႔အာ့ထင္​ ဟို​တယ္​ကို​
ေခၚသြားတုန္​းက မသန္​႔စင္​​ေပးခဲ့ဘူးလား ? "