GEÇMİŞİN SIRRI [TAMAMLANDI✔]

1. Bölüm

Kurgumu okumaya gelen sevimli, güzel/yakışıklı arkadaş; bu benim ilk kurgum olduğu için cringe lik içerebilir. Kurgum tamamlandığında düzenlemeler yapılacaktır. Şimdiden kurgumu okuduğun için teşekkürlerrr...

Başlama tarihinizi buraya bırakır mısınız?

***********

18/06/2021✨

***********

"Alya, neredesin?" İçeriden yavaş yavaş yürüyen ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Bir süre sonra ise Alya' nın bana doğru koştuğunu belli eden hızlı ayak sesleri gelmeye başladı. Yanıma geldiğinde yüzünde büyük bir tebessüm vardı. "Buradayım abilerin gülü." Alya benden sadece 2 yaş küçüktü. Sarı saçlı mavi gözlü bana hiç benzemeyen bir kardeşti.

Alya ' ya gülümseyerek diyeceklerimi söylemeye başladım. "Alya, benim artık bir iş bulmam gerekiyor. Şimdi üstümü değiştirip evden çıkacağım. Geldiğimde yemek hazır olsun bak kurt gibi açım." dediğimde ikimizde gülüşmeye başladık. Daha sonra odama çıkıp kendime üst aramaya başladım. Üstüme normal bir tişört ve altımaysa mavi bir pantolon geçirip aşağı kata indim. Evimiz iki katlıydı. Üst kat benim alt kat Alya' nındı. Ama her ne olursa olsun kahvaltıyı her zaman birlikte yapardık.

Babamla yaşamıyorduk. Çünkü o bize layık bir baba değildi! Annem vefat ettiğinde, babam bunu fırsat bilip başka biriyle birlikte oldu. Tabii ki tek sorun bu değildi. Babamın tecavüzcünün teki olması da bir sebepti ve birde onun yüzünden hapis yatmış olmamda bir sebep! Şuan onun nerede olduğu hakkında kimsenin bir bilgisi yok..

Alya ' ya görüşürüz diyip evden çıkmıştım. Öncelikle bizim mahalledeki iş yerlerinden başlayacaktım. Bir çok yere girmiş olsam da kimse bir işçi ihtiyacı olduğunu söylememişti. E tabi! Kimse Bora gelsede işçi kovup Onu alsak demezdi.

Biraz ilerledikten sonra gözüme bir iş yeri takıldı. Kapısında eleman arandığı yazıyordu. Bu fırsatı kaçırmamalıydım. İçeri hızla girdim. İçi süslü püslü, büyük, masaları şık, sanki bir kutlamaya hazırlanıyorlarmış gibi tatlı telaş bir koşuşturma vardı.

İçeri girdiğim gibi o karmaşanın içinde beni gören bir çalışan gelip nasıl yardımcı olması gerektiğini sordu. Herhangi bir yemek yeme mevzum olmadığı için çalışana patronuyla görüşmek istediğimi söyledim.

İçeri gitti ve bir süre sonra yanında biriyle geldi. Yanındaki güzel genç bir bayandı.

Üstünde siyah, kırmızı puantiyeli kısa bir elbise vardı. İçimden 'Eğilse herşey meydanda mübarek. Bacaklarda kalınmış, güzel duruyorlar... Bir süre sonra içimden ne geçirdiğimin farkına varmıştım. Ben ne diyorum ya! Bora kendine gel!' diye geçirdim.

Bana sanki yıllardır hiç yakışıklı erkek görmemiş gibi bakıyordu. Sanırım bana düşmüştü.'E tabi benim gibi yakışıklıya kim düşmez ki yahu?! Ben olsam bende kendime düşerim. Keşke bunlardan biri de Ceren olsa.'

Bana bakarken neden olduğunu anlamadığım buruk bir şekilde gülümsedi. "Buyrun beyefendi bir şikayetiniz mi var?" sanırım çalışanını şikayet edeceğimi sanmıştı. Çünkü yanında gelen çalışanın azarlanmış gibi bir havası vardı.

Başımı iki yana sallayıp reddettim. "Hayır, sadece iş arıyorum." patron sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibi son söylediğim cümleyi dinlemeden yüzüme sevinçten parlamış gözleriyle baktı.