GEÇMİŞİN SIRRI [TAMAMLANDI✔]

2. Bölüm

Keyifli okumalarrrrr...

**********

Yataktan çıktım. Odanın kapısına doğru ilerlerken Alya'ya seslendim. "Alyaa... Uyandın mı güzelim?" Cevap gelmedi. Odamın kapısını açıp odadan çıktım. "Alyaa... Neredesin abiciğim?" Gene ses gelmedi.

Uyuyordur diye düşünüp yavaşça merdivenlerden indim. Alya'nın yatak odasına gittim. Kapıyı açıp içeri girdiğimde Alya yoktu.

Mutfaktadır diye düşündüm hemen yan tarafta olan mutfağa bir hışımla girdim. Orada da yoktu...

İyice meraklanmıştım. Mutfaktan çıkıp arkamı döndüğümde Alya'yı gördüm. Korkudan neredeyse altıma yapacaktım. Tam karşımda öylece bana bakıyordu. "Kızım neredesin sen? Sabahtan beri seni arıyorum. Hem öyle birden karşısına çıkılır mı insanın yahu?! Kalpten gidiyordum."

Cevap vermedi. Sinirli sinirli Alya'ya baktım. "Alya... Bir şey desene lan!" Hiçbir şey demeden yukarı kata doğru gitmeye başladı. Bende Alya'nın ne yaptığını anlamak için onu takip etmeye başladım.

Yavaş yavaş merdivenlerden çıkıyordu. Ne yaptığını anlamak için ona doğru bağırdım. "Ya ne yapmaya çalışıyorsun sen Alya?! Cevap versene kızım! Heeeyyy! Kime diyorum?! Alyaaa..."

İçimden' konuşmaya tövbe mi etti lan bu kız?' diye geçirdim. Bir süre sonra Alya odama doğru ilerlemeye başladı. Odamın kapısına vardığında kapıyı açacaktı ki vazgeçip bana döndü. "kapıyı aç..." ne dediğini anlamamıştım. Şaşkın bir şekilde Alya'ya baktım.

"Ne diyorsun Alya?! Hiçbir şey anlamadım." Alya dediklerime cevap vermeden tekrar aynı cümleyi söyledi. "kapıyı aç..."

Sanırım Alya'nın ne dediğini geç idrak etmiştim. Kapıyı büyük bir korkuyla açtım ve gördüklerime inanamadım.

Ceren'in kardeşi Ceylan, kanlar içinde benim yatağımda yatıyordu. Şaşkınlıkla ve korku dolu gözlerle Ceylan'a baktım. Daha sonraya Alyaya baktım. Gözünden bir damla yaş düşmüştü.

Tam o sırada arkamdan bir ses geldi. "Onu sen öldürdün!"

Sesin kime ait olduğunu ilk duyuşta anlamıştım. Arkamı dönerek tahminimi doğruladım. Ceren'di... O.. Hangi ara buraya gelmişti...

"Ceren?!" bana büyük bir öfkeyle bakıyordu. Bir an Alya'ya dönüp şaşkınlıkla ve korkuyla baktım. Sonra kafamı tekrardan Ceren'e çevirdim. Ceren öfkeyle konuştu. "kardeşimi sen öldürdün! Kardeşimin katili sensin! Senden nefret ediyorum!" dedi ve koşarak evden gitti.

Kafam allak bullak olmuştu. Ceren nasıl buraya geldi? Alya niye bu tavırda?? Ve... Ceylan'ın odamda ve yatağımda ne işi var???

Bir anda gözlerim doldu ve Ceylan'a döndüm. Ağlayarak kanlar içinde olan bedeninin yanına gittim. Kafamı Alya ya çevirdiğimde, hâlâ kapının önünde bana doğru bakıyordu. Ceylan ' a dönüp zihnimden geçen kelimeleri ona dökmeye başladım.

"Ceylan... Senin katilin ben değilim. Tüm suç benim üzerime kaldı ve ben bunu ispat bile edemedim... Ceren' e çok kez anlatmayı denedim ama bana inanmadı... Hâlâ inanmıyor... Gerçekleri bir tek sen, ben ve biricik Alya'm biliyor. İkimiz anlatmak için çok geç kaldık. Eğer hayatta olsaydın gerçekleri benim birtanecik Ceren'ime anlatır mıydın? Ben anlatamıyorum Ceylan... Kendimi bu yüzden suçlu hissediyorum. Ceren' e bu gerçeği ilk andan itibaren söyleyemediğim için kendimi çok suçlu hissediyorum. Senin katilinin ben olmadığımı biliyorsun Ceylan... Ben sadece seni kurtarmaya çalışmıştım.

**********&&&&************

Naber??✨

Nasılsınız?✨

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz neler?✨

Sizce Bora ilk andan itibaren Ceren'e gerçekleri söylemeli miydi söylememeli miydi?✨

Bora'nın son konuşması hakkında ne düşünüyorsunuz?✨

Hadi ben kaçtımmm.💞

Kendinize iyi bakınnn.✨❤

Oy vermeyi unutmayınız.