REST

11. BÖLÜM

11. BÖLÜM: REST

Ben, Ala ve Fuat Amca o gün yemeğe çıkmıştık. Yemek boyunca beni eğlendirmek için elinden geleni yaptı ve ben sormadığım hâlde babamdan bahs etti. Görünüşe göre koparılamaz bir bağları vardı. Bana denizci eğitim programlarına gittikleri zamanı anlattı. Babam hakkında ve Fuat Amca fikir sahibi olmuştum ve git gide olmayan babama ısınıyordum. Söylenene göre genç ve yakışıklı bir adamdı. Her yıl yardım kampanyaları düzenlermiş. Bir benim elimden tutamadı diye geçirdim içimden. Ama bunu dışımdan söyleyip Fuat Amca'yı üzmek istemiyordum. Bir yandan da babamdan bahs etmek canımı sıkmaya daha doğrusu acıtmaya başlamıştı; onu sevmek bana üzüntüden başka bir şey getirmiyordu.

Eve döndüğümüz sırada Emeç, Arden ve Reha evdeydi. Emeç en büyükleriydi. Benden bir üst sınıf olduğunu öğrenmiştim. Arden ve Aryen benimle yaşıt olan kuzenmiş. Onları evin oyun odası denilen evin güney tarafındaki odada gördüm. Oyun odası olduğunu Ala söylemişti. Ala'ya eskisi gibi bakamıyordum. Aryen'e olan bakışları hala hatırladığım gibiydi.

Siyah duvarlara rağmen mekân çok büyüktü. Oğlanlar bizi ölüm sessizliğiyle karşıladı. Emeç'in bu tavrı, görünüşü cesaretimi kırıyordu.

"Bu akşam nereye gidiyorsunuz?" düye sordu Ala muhabbeti başlatarak. Kimse cevap vermedi. Herkes Emeç'e bakıyordu. Emeç tam karşımda duruyordu. Dağınık olan siyah saçları alnına düşmüştü. Bana olan tavrı hiç değişmiyordu. Ama Ala'ya alaycı yüzünü gösterdi. Artık yüzüm bu beklenmedik olay karşısında nasıl görünüyorsa Emeç'in bana bakarken yüzünde varla yok arasında bir tebessüm belirdi. Heykeller dünyasından kovulmuş gibiydi; her şeyiyle kusursuz bir görüntüye sahipti. Aryen'le çok ortak noktası vardı.

"Reha?" Dedi Fuat Amca.

Reha omuz silkerek Emeç'e bakmadan, "Aden evinde parti veriyor." diye mırıldandı.

Emeç dönüp sanki Reha'ya hainmiş gibi kaşlarını çattı.

Ala, "Partiye Meyçen'i de götürün," diye emretti. Normalde bu şekilde dile getiremeyeceğinden emindim. Fuat amcadan güç alıyordu. Söyleyiş biçimindeki bir şey beni rahatsız etti. Beni küçümsüyor muydu?
"Sınıf arkadaşlarını tanıması iyi olur," diye ekledi.

"İçki, farklı gruplar olacak," diye alay etti Emeç. Bıçak gibi gözlerimi kesen bakışlarını bana çevirdi. "Gerçekten orada olmayı istiyor musun?"

"Hayır bu akşam evde kalmayı tercih ederim. Hem ileri matematik dersinden geride kalmıştım." Bakışlarımı beni kurtarması için Fuat Amca'ya çevirdim ama oralı bile olmamıştı. Hatta benim yerime heyecanlı olduğu bile söylenebilirdi.

"O zaman üçünüz ona göz kulak olacaksınız. O artık sizin kız kardeşiniz."

Emeç, "Onu evlat mı edindin yoksa?" Dedi alaycı bir şekilde. "Ne de olsa bize sormadan birtakım şeyler yapmak senin en sevdiğin şey, değil mi ama baba?" Sözleri bana yönelik olsa da bakışları doğrudan Ala'ya kaymıştı.

"Yorgunum evde kalmayı yeğlerim." O anda Emeç'in gözlerinden geçen karanlık ifadeyi görmüştüm. Bu çocuk tüylerimi diken diken ediyordu. Sadece bir an sonra ifadesi değişti, yerini bir bilinmezlik aldı.

"Sen kazandın, bizimle gelebilir. Dokuzda çıkacağız."

Yanımdan geçerken tedirgince dişlerimi sıktım. Bana bir şey yapmayı planlamıyorlardı, değil mi?

Emeç'in buz gibi kahverengi gözleri bana çevrildi. "Üst kata çıkıp, üzerine çekidüzen versen iyi edersin, kardeşim." Gözlerini üzerimde dolaştırırken bir adım geri çekildim ama onun dudaklarında varla yok arasında imalı bir tebessüm gezindi.

"Büyük takdimini mahvedemezsin."

"Emeç.." diye uyardı Fuat Amca.

Emeç'in ifadesi tam anlamıyla masumiyeti çağrıştıracak bir role büründü. "Yardımcı olmaya çalışıyorum."

Bilardo masasındaki Reha'nın güldüğünü gördüm. Diğerleri de beni görmezden gelmeye karar vermişlerdi. Emeç ve diğerleri parti için hazırlanmaya gitmişti. Onlar bilardo salonundan birer birer çıkarken arkalarından baktım. Bense her zaman bulunduğum ortama uyum sağlamaya çalışıyordum.

MAVİRAN

🍀

Oy verip vermemek size kalmış bir şey ama emek veriyorum. Oy verirseniz beni motive edip daha hızlı bölümlerin gelmesini sağlarsınız.

Sevgilerle...