Kan Revan

24 - Kayıp

Uzaklara savrulalım... bu bölümün şarkısı ancak bu olabilirdi gençler

Keyifli okumalar, Sevgilerimle ❤️

24. Bölüm

"TUĞRA!" diye bağırdı genç kız. Duyduğu silah sesleri ardından kesilen telefonla çılgına dönmüştü.

"TUĞRA, HAYIR!" diye bağırdı. Sanki sesini duyurabilecekti.

Baran kardeşinin ilk bağırışında sıçrayarak uyanmıştı. İkinci bağırışıyla sesi takip edip evden çıktı. Çardakta eli ayağı titreyen kardeşini görünce ona koştu.

"Hira, noluyor?" diye sordu. Hira abisini görünce hıçkırarak ağlamaya başladı.

"A-abi..." dedi kekeleyerek. Elindeki telefonu abisinin eline koydu.

"Aa-bi... Tu.. Tuğra tehlikede." dedi kendini konuşmaya zorlayarak.

"Bul onu, yalvarırım." dedi abisine genç kız.

Baran kaşlarını çatarak baktı kardeşine.
"Ne tehlikesi ne Tuğra'sı kızım hayırdır kabus mı gördün?" diye sordu.

Hira kafasını olumsuz anlamda salladı. Kendini zorlayarak hıçkırıklarının arasından;
"Hayır, biz konuşuyorduk sonra silah sesleri yükseldi abi." dedi.

"Silah mı?"

"Abi kurtar onu yalvarırım!" diyen Hira ile Baran ne yapacağını şaşırmıştı. Necla Hanım duydukları ile bozguna uğrarken düşüncelere daldı.

Baran elinde Hira'nın telefonu ne yapacağını bilemezken kendi telefonu çaldı. Kısa bir an karşıdakinin ne dediğini dinledi ve 'tamam' diyip telefonu kapattı.

Hira'nın kolundan tutarak; "Yürü hadi." dedi. Necla Hanım bakış açısına girince ekledi.

"Gidiyoruz Necla Sultan." dedi Baran.

"Abi nereye gidiyoruz? Tuğra ne olacak, başı dertte diyorum sana!" dedi ağlamaklı sesiyle.

"Sus artık Hira! SUS!"

Necla Hanım abi kardeşin arasına girmeden bekledi. Baran; Tuğra ve Hira arasındaki gerçeği bu şekilde öğrendiği için sindirmeye pek de zamanı olmuyordu.

"Abi... ya ölürse." dedi genç kız. Cam kırıkları ağzına doluyordu adeta.

"Ölmeyecek o şerefsiz, merak etme. Şimdi gitmemiz lazım. Peşimizdeler!" dedi Baran.

Arabaya bindiler, Baran arkalarında onları takip eden korumaların arabasıyla stresini azaltmaya çalışıyordu. Hira durmaksızın Tuğra'yı arıyordu. Ama telefonu kapalıydı. İçi yanıyor, ruhu daralıyor adeta yok oluyordu.

Gözyaşları akmaktan kendini alamazken kanının çekildiğini hissediyordu genç kız. Ona daha tam kavuşamadan kaybetme düşüncesi esir almıştı bedenini. Laz İsmail'in çiftliğine geldiklerinde Baran hızla arabadan indi. Laz İsmail ile konuşması gerekiyordu acilen. Necla Hanım arabadan inip kızının da arabadan inmesine destek oldu.

Buket gelen Hira'yı görünce ayaklanıp yanına koştu.
"Hira.." dediği an Hira Buket'in boynuna sarıldı.
"Buket!" diye feryat etti. Bu feryadın sebebini ikisi de biliyordu. Buket'in burnunun direği sızlarken kendini dik durmaya zorladı.

"Tuğra abime bir şey olmayacak merak etme!"

"Buket çok korkuyorum, ya onu bir daha göremezsem? Ben ne yaparım o zaman..."

"Deme böyle şeyler, gel oturalım az sakinleş!" dedi Buket. Havuz kenarına geçip oturdular.

Hira kafasını kaldırıp etrafa baktı.
"Burası niye bu kadar kalabalık?" diye sordu.