Kan Revan

13 - Gram Sevgi

Hikayemizin güzeller güzeli klibini izlemeyen kuzularrr, hemen izlemelisiniz 🤗🤗

madolumoda bu bölüm ithaf senindir kuzummm💜💙yorumların ve desteğin için çookk teşekkürler 😍😍

Kan Revan içinde yazdığım en uzun bölüm budur: 3500 kelime..😎😎

Olay, olaayyy ama ne olaayyy bir bölüm sizleri bekliyor canlar 😍😍

Oy ve yorumlarınızla destek olursanız çok sevinirim 💙💜

Keyifli okumalar; SEVGİLERLE...

13. Bölüm

Ali sinirle yattığı yataktan doğruldu. Kurşun omzundan girip çıktığı için durumu iyiydi. Ama kendini zorlarsa yarası daha geç iyileşecekti.

"Zorlama kendini Ali! Ne b*kuma kalkıyorsun yataktan?!" diye sordu sinirle Baran.

"S*kerim böyle işi! Sana dedim Baran, Hira'yı da alıp gidelim yurt dışına! Beni dinlemedin bak ne oldu!" dedi aynı sinirle.

"Ali sen askersin. Bugüne kadar hangi sorununu kaçarak çözdün haa? Şimdi kalkmış bana ahkam kesiyorsun!" dedi sinirle.

"Eskiden askerdim ben! Artık sadece bir korumayken bile koruyamadım onu!"

"Yapabileceğin bir şey yoktu. Sen mert adamsın ama onlar senin gibi değil, pusuya düşürdüler."

"Düşmemeliydim! Daha dikkatli olmalıydım!" diye kendine kızdı Ali. Kalktığı yatağın kenarına asılı kanlı gömleğini eline aldı ve giymeye çalıştı. Baran zorlukla gömleği Ali'nin elinden aldı.

"Ne yapıyorsun?" diye sordu.

"Ver abi gömleği! Gidip Hira'yı kurtaralım bir an önce."

"Saçmalama Ali! Sen burada kalıyorsun! Ben Tuğra ile gideceğim."

"Asıl sen saçmalama! Tuğra kim de sen onunla kardeşini kurtarmaya gidersin?!" diye sordu sinirle.

"Ali uzatma! Dinlenmen gerekiyor." dedi Baran ceketini giyerken. Ali yatağın kenarına oturdu. Güç toplaması gerekiyordu. Aynı zamanda da gidip Hira'yı kurtarmak istiyordu. Baran, Ali'nin yaralı olmayan omzuna dokundu.

"Onu bulmadan gelmeyeceğim. Ama sende burada rahat dur. Eren'e falan çatma sakın!"

Odadan çıkıp üst kata çıktığında Buket ile karşılaştı genç adam. Buket ağlamaktan şişmiş mavi gözlerini ve kızaran yanaklarını saklayamıyordu.

"İyi misin?" diye sordu. Buket ise kafasını kaldırıp Baran'a kısa bir bakış attı.

"Ben senin kardeşin değilim! Bütün yaralı kadınlara abilik yapmana gerek yok!" dedi sinirle. Baran kaşlarını çatıp baktı ona. Buket ise omuz atarak yanından geçip gitti hızla. Baran kızın üst kata çıka çıka gözden kayboluşunu izledi. Tuğra mutfaktan çıkınca Baran ile karşılaştı. Elindeki silahı beline takarken;

"Hadi, gidelim artık." dedi. Baran kafa sallayınca evden çıktılar. Üç araba yola koyuldular. Bir arabada Tuğra ve Baran yalnızdı. Arabaların birinde Tuğra'nın adamları diğer arabada ise Baran'ın adamları vardı. Baran annesinin attığı adresini navigasyona bağladı. Yaklaşık yarım saatlik yolları vardı. Havanın kararması onların işlerini zorlaştıracağa benziyordu. Tuğra navigasyona uyarak arabayı sol tarafa kırarak devam etti. Baran'a kısa bir bakış attı.

"Laz İsmail'e söylememek konusunda kararlı mısın?" diye sordu. Baran camı açıp derin bir nefes aldı. Annesine iki saat vermesine rağmen Zehra hanım anca bir günde öğrenebilmişti kızın yerini. Geçen bir gün kendisine haram olmuştu.