UMUDUMSUN

19. Bölüm

Dediğiyle gözlerim dolmuştu. Karan'a sıkıca sarılırken tepkim yüzünden şaşırmış elleri birkaç saniye havada kalmıştı.

Belime dolanan elleriyle ona daha sıkı sarıldım. "Bir şey mi oldu Duru." Endişeli sesi yüzümde buruk bir tebessüme sebep oldu.

Benim bile unuttuğum doğum günümü biliyordu ve bunun için plan yapmıştı. Daha ne olsundu, hayatımda ilk defa birileri doğum günümü kutluyordu ve bunun Karan olması beni çok mutlu ediyordu.

Ondan uzaklaşırken burnumu çektim. "Hayatımda kısa bir süredir varsın ama bunca yıldır hiç yaşamadığım anıları seninle bu kısa süredir yaşıyorum."

Karan gözümde akmayı bekleyen yaşı akmadan silmiş dikkatle beni dinliyordu. "İyiki varsın Karan, çok teşekkür ederim." Karan yine beni kolları arasına alırken sakinleşmem için bir kaç dakika bekledi.

"Ağlamak yok artık bugün için bir sürü planım var güzelim." Göz kırpıp belime elini yerleştirerek beni yönlendirdi. Yatın alt katına indiğimizde kurulu olan masayı görmemle aç olduğumu yeni fark etmiştim.

Oturmam için sandalye mi çekmişti. Karan'ın benim yanımda yaptığı nazik davranışlarına hala şaşırıyordum. Karan ben dışında herkese sert ve acımasız bir adamdı ama benim için bambaşka biriydi.

Ben hayatımı boyunca yıl tek bir duyguyla yaşamıştım.

Korku.

Şimdiyse onun yavaş yavaş solduğunu hissediyorum ve bu Karan sayesinde oluyor.

Kendisine şarap doldururken bana meyve suyu uzattı. "Sarhoş halini de seviyorum güzelim ama bugünü en ince ayrıntısına kadar hatırlamanı istiyorum."

Gülümsemem büyürken "Uzun bir süre içki içeceğimi düşünmüyorum."

Yemeklerimizi yemeye başlarken yat hareket etmeye başladı. "Yemekten sonra seni farklı bir yere götüreceğim." Çiğnediğim lokmamı yutup suyumdan bir yudum aldım. "Nereye gideceğiz."

Karan göz kırpıp şarabına yöneldi. "Sürpriz güzelim."

Yüzümde ki gülümseme hiç bozulmazken hiç gülümsemediğim kadar gülümsediğimi fark ettim.

"Doğum günüm olduğunu nerden biliyordun."

Merak ettiğim soruyu sormuştum. "Yurda geldigimde bilgilerinin olduğu birkaç belge vermişlerdi. Orda gördüm."

Başınla onu onaylayarak yemeğimi yemeye devam ettim. "Seni tanımak istiyorum Duru bana biraz kendinden bahset."

"Neyi merak ediyorsun, sor bende cevaplıyım."

Ellerini masanın üstünde birleştirerek biraz düşündü. "Astımın doğduğundan beri mi var?"

Sorusuyla anılar gözlerimin önünden geçerken gözlerimi kırpıştırdım. "Sonradan gelişti." Sesim biraz kısık çıkmıştı. "Bende sana soru sorabilir miyim?"

Şarabından bir yudum daha alıp başıyla onayladı. "Hayatında biri var mı?" Bu soru nerden ve nasıl çıkmıştı hiçbir fikrim yoktu. Utanıp gözlerimi kaçırıcakken fazla bekletmeden cevap vermişti. "Hayır, kimse yok." Cevabı beni mutlu ederken belli etmemeye çalıştım. O yakışıklı bir adamdı ve etrafında bir sürü kadın olduğunu ben bile kısa sürede anlamıştım. "Neden peki?" Tek kaşı havaya kalkarken "Olmasını mı isterdin?"

Bir anda gelen soruyla içeceğim boğazıma kaçmış öksürmüştüm. Karan'ın dudağının kenarı kıvrılırken "Beni ilgilendirmez sonuçta, merak ettim sadece."