UMUDUMSUN

26. Bölüm

Karan bir şey demeden bana bakıyordu, bu kadar hızlı olacağımı ben bile tahmin etmemiştim.

Hala bir şey dememiş olmaması panik olmama sebep olurken gözlerimi kaçırarak odadan çıkmak için yeltendim.

"Duru." Olduğum yerde arkam ona dönük bir şekilde dururken arkamda bir hareketlenme hissetmiştim.

Arkamda varlığını hissederken hemen ona döndüm. "Karan niye ayağa kalkıyorsun, git geri yat."

Gözleri gözlerimdeyken kolundan tutup yatağa götürmeye çalıştım ama yerinden kıpırdamadı bile.

Karan hala bir şey demeden önümde duruyordu.

  "Bir daha söyle." Karan'ın dediğiyle ağzımdan bir kıkırtı dökülmüştü. "Hadi Karan bak dikişlerine zarar vericeksin."

Karan elini yanağıma yerleştirip baş parmağıyla okşadı. "İstediğimi almadan yatağa gitmem."

Derin bir nefes alıp gözlerinin içine bakarak tekrar söyledim.

"Seni seviyorum."

Karan'ın gözlerinin içi parlarken dudağının kenarı kıvrıldı. Yüzünü yüzüme yaklaştırırken nefeslerim hızlandı.

Gözleri gözlerimden dudaklarıma kayarken istemeden dudaklarımı ıslattım. Karan'ın gözleri bana kayarken gözlerinin koyulaştığını gördüm.

Nefes yüzüme çarparken dudaklarımızın arasında ufak bir temas olurken "Efendim istediğiniz eşyaları getirdim."

Hakan'ın sesini duymamla Karan'ı omuzundan ittirip kendimden uzaklaştırdım. Kapıya dönerken Hakan'ın gözlerinin şaşkınlıkla açıldığını gördüm. "Efendim ben çok özür dilerim uyandığını görünce doktoru çağırayım demiştim."

Dediğiyle gözlerimi kaçırırken yakalanmış olmanın verdiği utançla Karan'ın arkasına geçip Hakan'ı görüş açımdan çıkarttım, şuan onunla göz göze gelmeyi bırak aynı ortamda bile olmak istemiyordum.

"İyi bok yemişsin Hakan." Karan'ın öne atılıcak olmasıyla koluna tutunup yerinde durmasını sağladım. 

Karan kıpırdamadan dururken kendi isteğiyle kaldığını biliyordum çünkü gücüm onu tutmaya yetmezdi. "Çık dışarı Hakan, doktorada söyle gelmesin."

Hakan hızla Karan'ın dediklerini yapıpı çıkmıştı. Rahat bir nefes alırken bana döndü. "Evet güzelim nerde kalmıştık." Elini tekrar yanağıma koyacakken eline vurdum.

"Karan git yatağına yat dinlen benim sinirimi bozma, ayrıca doktoru geri göndermek ne demek ya." Karan'ın kaşları çatılırken ona sert olabiliceğini düşündüğüm bir bakış atıp çenemle yatağı işaret ettim.

Karan son bir bakış atıp yatağa geri yattı. "Birazdan çıkacağız zaten." Dediğiyle ona döndüm. "Nereye çıkıyoruz?"

"Eve." Kaşlarım çatılırken "Doktorunun bundan haberi var mı?" Kollarımı göğüsümde bağlamış ona bakıyordum. "Haberi olmasına gerek yok ben öyle istiyorum."

"Hiçbir yere gitmiyoruz doktorunla konuşucağım o gidebilirsiniz diyene kadar da gitmeyeceğiz." Bir şey demesine fırsat vermeden odadan çıktım.

Hakan'la karşılaşırken gözlerimi kaçırdım. "Şey Karan'ın doktoru nerdedir."

Hakan önden yürümeye başlayıp beni bir odanın önüne getirdi. Teşekkür edip kapıyı çaldım.