UMUDUMSUN

33. Bölüm

"Ya Karan nefes alamıyorum uzaklaş biraz." Dediğimle kafamı iyice göğüsüne bastırmıştı. Burnum resmen yamulurken acıyla inledim. "Kal dediğime pişman ettin beni ya."

Sabah uyandığımda bütün bedenin ağırlı üstümdeydi kalkmak istediğimde bırakmamıştı.

Karan eliyle kafamı salarken göğüsünden ittirip uzaklaştırdım. "Sus sevdirmedin iki dakika kendini." Gözlerim şaşkınlıkla açıldı. "Bu senin sevme şeklin mi, boğuluyordum az önce." Karan gözlerini kısmış bana bakarken arkasını dönüp yattı. "Yok artık küstün mü yoksa."

Cevap vermezken bu haline şaşırmadan edemedim. Koskoca adam trip atıyordu. Bu duruma gülerken Karan bedenini bana döndürdü. "Neye gülüyorsun sen?" Boğazımı temizliyor gibi yapıpı dudaklarımı birbirine bastırdım. "Gülmüyorum." Gözlerini kıstığında ağzımdan çıkan kıkırtıya engel olamamıştım.

Elimle hızla ağzımı kapatırken o mümkünmüş gibi gözlerini daha da kısmıştı.

Tam bir şey diyeceği sırada telefon sesi odada yankılanmıştı. Kurtulmama sevinirken Karan seninle daha sonra görüşeceğiz bakışı atıp telefonunu açmıştı.

Ona dil çıkarıp yataktan kalkıp mutfağa ilerledim. Kahvaltılıkları tek elimle çıkararak masayı kurmaya başladım. O sırada Karan'ın sesinden hala telefonla konuşuyor olduğunu anladım. "Mallar bu akşam gelmiş olacak Hakan." Kaşlarım çatılırken telefonunu kapattığını kesinlen sesinden anladım.

İşime geri dönerken ensemde nefesini hissettim. Elleri belime dolanırken boynuma bir öpücük bıraktı. Sırtımın göğüsüne temas etmesi ve bu kadar yakın olması kalp atışlarımı hızlandırmıştı.

Enseme bir öpücük bırakarak geri çekildiğinde ceketini giydiğini fark ettim. "Gidiyor musun?" Masanın üstünde ki sigara kutusunuda cebine atarken bana baktı. "İşlerim var güzelim."

Yüzüm düşerken yarısını hazırladığım sofrayı gösterdim. "Ama daha kahvaltı yapmadın ki açsındır."

Karan kapıya ilerlerken bende arkasından ilerlemiştim. Dış kapıyı açıp bana döndü. "Acil olmasa gitmezdim güzelim." Onunda çok istekli olmadığını gözlerinde görmüştüm. Dün akşamda benim yüzümden gidemediğini hatırlayıp başımı sallamakla yetindim.

"Tamam o zaman, görüşürüz."

Kaşları çatılırken kapatıcak olduğum kapıyı tuttu. "Öpücük yok mu?" Yanağına yönelmiş tam öpücekken yüzünü çevirmiş dudaklarımızı birleştirmişti. Ensemden tutup beni kendine iyice çekerken tutku dolu bir öpücük bırakıp geri çekildi.

Göz kırpıp giderken arkasında heyecandan ölmek üzere olan beni bırakmıştı.

xxxx

Karan'ın ardından yarım saat sonra Sevim abla gelmişti. O akşam yemeğini hazırlarken bende ona yardım etmek istemiştim ama kolum kırık olduğu için o oturmamı istemişti.

"Ne zaman eve geleceksin kızım, özledim valla seni." Söylediği beni gülümsetmişti.

"Bende seni özledim Sevim abla ama ne zaman dönerim bilmiyorum valla."

  Sevim abla elinde ki soğanı doğrarken bana kısa bir bakış atıp önüne dönmüştü. "Sen yokken eve yeni bir çalışan alındı, bana yardım ediyor ama." Sevim abla ki duraksama dikkatimi çekmişti. "Ama." Devam etmesi için gözlerinin içine bakarken bakışlarını benden kaçırdı.

"Garip biri." Kaşlarım çatılırken Sevin ablanın taksit taksit konuşması derin bir nefes almama sebep oldu.

"Nasıl biri?"