The Royal Nanny

Kabanata 20

Comfort

I didn't get a chance to have a day-off last two months. Masyadong abala ang hari at reyna, minsan ay pag-uwi nila ay ibabagsak na ang katawan sa kama. Ako na nga madalas ang kasama ni Risha sa pagtulog sa nursery. Noon kasi ay ang mommy niya ang katabi niya.

"Miss mo na ba ang mommy at daddy mo? They are so busy, don't they? Don't worry, princess, kapag natapos na ang work nila, marami na ulit silang time for you. Nana will take care of you for now, do you like that?" Kinalabit ko ang maliit niyang ilong.

Humagikgik siya at inabot ko ang kamay ko. "Nana!"

"Yes, I am your nana. Very good." I kissed her chubby cheek.

Graduate na siya sa mga vitamins ngayon kaya hindi na siya masyadong stress at palagi nang nakatawa ang mukha. Kung sinunod ko ang gusto ng binibini at pinatay ko nga ang batang ito, hindi ko makikita ang mga matamis niyang ngiti. Mabuti at maaga akong naliwanagan sa lahat. Revenge will never make a person happy and contented, it will only make things worst. Walang katapusang galit at sakit lang ang mapapala mo. I know that my Abuelo already had a great time here but this baby...nagsisimula pa lang siya. Marami pa siyang kailangang gawin at matutunan. And I decided that in her every step, I will be there. I will guide her to goodness.

"Da-da!" malakas niyang sabi at may itinuro sa likuran ko.

Sinundan ko ng tingin ang tinuturo niya at kaagad na napatayo nang makita ang hari iyon. Lumapit siya sa amin at hinalikan sa noo ang anak na nakatayo sa crib. Bumuntonghininga siya at bumaling sa akin. He looks sleepless.

"Ikaw muna ang bahala kay Risha sa mga susunod na linggo. Marami lang kaming ginagawa ngayon kaya hindi muna kami makakauwi dito. We have scheduled conference everywhere. Ikaw na ang sinasabihan ko dahil sa iyo komportable ang anak namin. You have my full trust and believe. Thank you, I will give extra salary for this," sabi niya at tumalikod na.

Bumaling ako kay Risha na inaabot ang ama at kahit hindi siya umiiyak ay kitang-kita ko ang lungkot sa mga mata niya.

"Wait, Your Majesty!" pigil ko sa hari na papalabas na ng kwarto.

Lumingon siya sa akin. "What is it?"

Kinarga ko si Risha na nakatingin pa rin sa kanyang daddy. Naglakad ako papalapit sa hari. "If you have a little time, can you carry her for a moment? She misses you."

Pumangay ang mga mata niya at kinuha sa akin ang anak. Risha immediately clung to her father and hugged him so tight.

"I miss you too, my princess. Mommy misses you too, so much. Promise that we will make it up to you," sabi ng hari habang hinahaplos ang likod ng anak.

Ngumiti ako. "I can never replace you and your love for her. You are her parents, kahit pa ako ang lagi niyang kasama, komportable siya sa akin, hindi pa rin mawawala sa kanya na hanapin kayo tuwing gabi at tuwing gigising siya sa umaga. Risha is maybe a baby, for now, she can't tell what she feels, but I know, she misses you because she loves you. If have some free time, you can spend it with her. Gusto lang sabihin ngayon na, she already graduated from her vitamins. The doctor said that her immune system is doing well now. She can already speak 'my', 'da-da', and 'nana'. She can already crawl and stand with guidance, of course."

Ngumiti ang hari at hinarap sa kanya ang anak. "I'm so proud of you. I'm so sorry, I thought that I am doing my best to be a father and a king at the same time by making this country a peaceful place for you. I think I am wrong. I am good king but not a father... Okay, I promise that I will think a way, mag-iisip ako ng paraan para magkaroon tayo ng oras. Daddy is just so busy right now, pero hindi naman ibig sabihin ay hindi na kita mahal. Daddy will forever love you."