Game || MYG

▪︎Kâbus▪︎

•Yazarın anlatımıyla•

Bir ağlama sesi vardı gecede. Yatakta günün yorgunluğuyla kendini uykuya bırakmıştı Yoongi.  Ağlama sesleriyle yerinde kıpırdandı. Normalde uyurken sesler rahatsız etmezdi onu. Bu sefer sanki evren ona uyanması için bir mesaj göndermişti. Yavaşça gözlerini araladı pencereye doğru baktığında dışarısı karanlıktı. Hâlâ gece olmalıydı. Şaşırdı, gecenin en karanlık zamanlarında uyandığı için.  Yanındaki komodinin üzerinde olan telefonunu eline alıp saate baktı.

03.03

Sesler kulaklarındaydı. Ayılmak adına gözlerini ovuşturdu. Bu saatte kim neden ağlıyordu merak etmişti. Yatakta doğruldu ve gözlerini kırpıştırdı. Bir süre karşısındaki boş duvara baktı. Ağlama sesi tekrar geldiğinde aklında bir şeyler canlanmış gibiydi. Gözleri yatağa kaydığında onun olmadığını farketti. Aklına gelen senaryolarla hızlıca ayağa kalktı.

Bir anda ayağa kalkınca biraz sendeledi. Ayakta doğru düzgün durabildiğinde sese doğru gitti. Salona baktığında kimse yoktu. Mutfağa gitti ve oradada kimse yoktu. En son banyayo gittiğinde yere çökmüş ve ayaklarını kendine çekip ağlayan kızı gördü. En son ikiside huzurlu bir şekilde uyumuyorlar mıydı? Bir anda neler olmuştu? Endişeleniyordu Yoongi, karşısındaki ayaklarını kendine çekip ağlayan kıza her baktığında.

Yoongi sadece ayakta duruyordu. Kızı inceliyordu dikkatlice. Duvarın dibine sinmiş kız ise dudaklarını oynatıyordu. Bir şeyler sayıklıyordu. Onu daha iyi duyabilmek adına biraz yaklaştı Yoongi ona. En son oldukçe huzurluydu ne olmuştu ki? Aklını kurcalayanlardan biriydi sadece bu soru işareti.

Neden ve niçin ağlıyordu bilmiyordu. Kendisini çaresiz hissetmişti Yoongi. Bakabiliyordu sadece. Uyku sersemiydi, hala kendine gelememişti. Ona doğru biraz daha eğildi ve kolunu tuttu. Kolunu geri çekti kız, korkmuştu. Yoongi'nin yüzünü bulan bakışlarına biraz rahatlama gelmiş gibiydi ama hâlâ ona tedirgin bir şekilde bakıyordu.

Yoongi'den uzaklaşmaya çalıştı. Sorun neydi? Diye düşündü Yoongi. O beni seviyor diye geçirdi içinden. Belki de kötü bir rüya görmüştü. Bir gariplik vardı kızda. Kesinlikle bir şey olmuştu. Ona doğru yaklaştı Yoongi.

"Benden uzak dur!"

Kız, Yoongi'yi güçsüzce ittirmeye çalıştı. Benden neden korkuyordu? Diye düşünüyordu Yoongi. Anlam veremiyordu olanlara. Onun bunu dediğine inanamıyordu. Her an daha da çok şaşırıyordu her şeye.

Elini kızın başına götürüp yumuşak saçlarını okşamaya başladı. İstiyordu, o da şuan Yoongi'ye sarılmak istiyordu. Huzurlu bir şekidle uyumak, onunla olmak istiyordu ama ona engel olan bir şey var gibiydi.

"Dokunma bana!"

Kız, kafasını okşayan eli  Yoongi'ye doğru sertçe ittirdi ve ondan biraz daha uzaklaşıp bacaklarını tekrar kendine doğru çekti. Son kez ona biraz daha yaklaştı Yoongi ve kız Yoongi'yi kendinden uzaklaştırmadan önce onu sıkıca tuttu.

"Sorun ne güzelim?"

Bir şey demedi. Sadece öylece durmaya devam etti. Boş boş önündeki duvara bakıyordu. Bu hali Yoongi'yi korkutmuştu. O bir şey yapmayınca onu kucağına doğru çekti Yoongi. Kız biraz ona karşı koysada gücü tükenmiş gibiydi. Yoongi tekrar saçını okşadığında derin bir nefes almaya çalıştı ve kafasını kaldırıp yorgun gözleriyle ona baktı.

"Ben bir şey gördüm Yoongi..."

Zar zor konuşabilmişti kız. Gözyaşları tekrar gözlerinde parıldıyordu. Ellerini kızın yüzüne çıkarttı Yoongi. Gözlerinden yanağına doğru süzülen bir göz yaşının üzerinden geçti parmağıyke. Küçük kız Yoongi'nin yaptıklarıyla gözlerini büyüttü ve anında Yoongi'nin elini yüzünden çekti. Aklında beliren sahneleri silmek istiyordu.

Gözümden benden istemsiz bir yaş düştü. Bir elini yanağıma koydu ve göz yaşımın çizdiği yolun üzerinden ilerledi.

"Ne oldu güzelim, canın mı yanıyor?"

Aklında belirenle kafasını iki yana salladı belki o zaman onu terk ederdi kötü düşünceler. Kız yine uzaklaştı Yoongi'den. Hâlâ tedirgince bakıyordu. Onu ne bu kadar çok korkutmuştu? Ona yaklaşıp gözünden düşen gözyaşlarının hepsini tek tek sildi Yoongi ve başını okşamaya devam etti. Ondan korkuyor gibiydi ama aynı zamandada Yoongi'nin yaptıkları onu rahatlatıyordu. Hissediyordu Yoongi.

"Ben... seni gördüm Yoongi..."

Yoongi'nin aklı karışmıştı. Onu gördüyse neden bu haldeydi? Onu görmek sevdiği kıza iyi gelmiyor muydu? Ya da tam olarak nasıl görmüştü onu?

Tam aklımdan geçen soruları sormak için ağzını açacaktı ki dudaklarına değen kızın parmağı ile konuşamadı. Elleri titriyordu kızın. Hatta tüm vücudu. Onu böyle görmek hayatta isteyeceği son şey bile değildi. Yoongi kendini kötü hissediyordu.

Kâbus görmüştü kız. Etkisinden bir türlü çıkamıyordu. Saatlerce kendini parçalamıştı bu duvarın dibinde. Ya Yoongi gerçektede ona böyle davranırsa diye korkuyordu. Bu düşünce onu yiyip bitiriyordu. Gerçeklikten kopmaktan korkuyordu. Şuan olanların rüya olmasından korkuyordu. Derin bir nefes almaya çalıştı ve devam etti.

"Sen beni her yerde ele geçiriyorsun... ama bırakıp gidiyorsun en sonunda!"

"Gerçek misin emin olamıyorum!?"

Sustu. Konuşmak ona zor geliyordu. Kız yorgun gözüküyordu. Gördüğü kötü şeyler onu oldukça etkilemişti. Kalbi delicesine atıyordu Yoongi'nin. Onu böyle görmek canını yakmıştı. Ve şu an onun yüzünden böyle olması ise onu paramparça etmişti. Kendisinden nefret etmesini sağlamıştı.

"Sen... Şu an önümdeki sen... Gerçeksin değil mi?"

Kızın ağlayarak söylediği şeyle şaşkınca gözlerini büyüttü Yoongi. Onu bu kadar çok etkilediğine göre gerçekten kötü şeyler görmüştü küçük kız. Ona daha da sıkı sarıldı Yoongi. Ne diyebileceğini bilmiyordu. Sadece burada olduğuna inandırmaya çalışırcasına sıkıca sarılıyordu kıza.

Kız kendini Yoongi'ye bıraktı. Oda kollarını ondan yapılı olan Yoongi'nin beline sardı. Her şeyi unutmaya çalıştı. Yoongi'ye inanmaya çalıştı.

Gecenin karanlığında sıkıca sarılarak birbirlerini inandırmaya çalışıyorlardı.

                                   ~