Game || MYG

▪︎Acı▪︎

•Yazar'ın anlatımıyla•

Yoongi yanan evi gördüğünde üzgün hissetti kendini. Evlerine yakındı ama yanma ihtimali aklına gelmiyordu. Tanımadığı biri bile olsa üzülmüştü. Tüm anılar kayboluyordu, yanarak. Böyle bir şey yaşamak istemezdim diye düşündü. Kim isterdi ki?

Biraz olsun yardım edebilmek için eve doğru koşmaya başladı. Elinden ne gelebilirdi bilmiyordu ama ya biri evin içinde kaldıysa... Daha da hızlı koşmaya başladı. Nefes nefese kalmıştı.

Koşmaya devam ederken evime gittiği yoldan gidiyordu. Bir anda yerinde durakladı. Aklında heliren kötü senaryolarla daha da hızlı koşmaya başladı.

Evleri yanıyordu. Ya bütün kalbiyle sevdiği kıza bir şey olduysa? Yaşayabilir miydi Yoongi?

Eve geldiğinde hızla yere düşmüş kapının üzerinden atlayıp içeriye girdi. İçerisi oldukça yoğun bir dumanla kaplıydı. Nefes almak oldukça zordu. Evin boş olmasını diledi Yoongi.

Yoongi hızla tüm odaları kontrol ederken evlerinin içinde olan bir yangın söndürücüyü buldu ve eline aldı. Son bir oda kalmıştı. Kahverengi piyanonun olduğu oda...

Tam odanın girişine adım atacakken Yoongi'nin arkasındaki dolap yere devrildi. Yoongi devrilen dolaba baktığında sevdiğiyle biriktirdikleri tüm anıların yandığını gördü. Tüm o fotoğraflar yanıyordu. Yoongi'nin istemsizce gözleri dolmuştu. Kafasını iki yana sallayıp gözyaşlarını sildi. Kahverengi piaynonun olduğu odanın girişi Yoongi dolaba bakarken alevlerle kaplanmıştı. Yangın tüpünü kullanıp girişini söndürdükten sonra odaya hızla girdi ve gördüğü görüntü karşısında sadece yere çökebildi.

Sevdiği elinde bir defter ile yatıyordu. Ölmemiş olmasını diledi Yoongi. Elini kalbine koydu ve atışlarını hissettiğinde biraz rahatladı.

Sen beni siyahımdan çıkartıp mavi ve beyaza boğuyorsun.

Aklına defterde geçen sözler gelmişti Yoongi'nin. Yağmurlu o günde birlikte zaman geçirdikleri güzel zamanlar aklına geldi. Yağmur yağıyordu ve birliktelerdi başka ne isterdi ki? Gözleri tekrar doldu. Sevdiğinin iyi olmasını diledi. Kızın yanaklarını yavaşça okşadı ve gitmeden önce son kez odaya baktı.

Odaya bakarken yanan o tüm deferleri gördü. Özenle hepsini yazan kızın bütün defterleri yanıp kül olmuştu. Kız bilmiyordu ama Yoongi bir tanesini bulmuştu ve saklıyordu her zaman. İçini açıp bakamamıştı ama kızın ona göstermek istediğini biliyordu.

O an Yoongi'nin gözleri kahverengi piyanoya kaydı. Kız ile kahverengi piyano arasında çözemediği bir bağ vardı. Her şeyinden çok seviyordu onu. Ve o yanıyordu. Her şeyle beraber o da yok olmaya mahkumdu.

Yoongi artık gitmesi gerektiğini düşünüp çaresizce yoğun dumana maruz kalmış kızı kucağına aldı ve koşarak evden çıktı. Evden dışarıya çıktığında ciğerlerine dolan oksijenle sendeledi. Evden uzaklaşmaya devam ederken güçlü bir ses duyuldu. Yoongi arkasına dönüp eve baktığında patlamıştı, giderek daha da çok yok olmuştu her şey.

Gözleri tekrar kucağındaki kızı incelemeye başladığında daha çok hızlandı. Evden biraz daha uzaklaştığında. Kızın bedenini yere yatırdı. Nabzını kontrol ettiğinde çok yavaştı. Kaybetmekten korkuyordu. Kız ise zaten kendi gibi hissetmiyordu artık. Her şeyini kaybetmişti ve bunu içinde onu o yapan şeylerde vardı.

Yoongi kızın nefes alıp almadığını anlamak için yüzüne daha da yaklaştı.
Öylece ölüp gidemezdi. Onu bırakamazdı. Yavaşça yanağına vuran nefesleri hissettiğinde dünyanın en mutlu insanı olmuştu.

Kızı tekrar kucağına aldı. Oldukça zayıf çıkan sesiyle konuştu kız.

"Yoongi ben böyle yaşayamam."

Yoongi sevdiğinin ağlaması karşısında çaresizce onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Ne diyebileceğini bilemiyordu ama bir şekilde onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Tüm anılarının olduğu evi yanmıştı paramparça olmuştu Yoongi ama sevdiği kız hala hayattaydı ya onu da kaybetseydi, ya yetişemeseydi? Bu düşünceleri unutmaya çalışarak sevdiği kızın çenesinden tutup ona bakmasını sağladı.

"Anılarımızın hepsi gitmiş olabilir ama hala birbirimize sahibiz. Birlikte yeni anılar oluşturmaya ne dersin?"

"Ben Yoongi... Ben seni çok seviyorum... Bunu asla unutma tamam mı?"

"Bende seni çok seviyorum."

"Unutma tamam mı Yoongi biz her zaman birbirimizin kalbindeyiz... Ne olursa olsun."

Yoongi bir şey demeden zayıf düşmüş bedene sıkıca sarıldı. Kız da kollarını sevdiğine sardı. Birbirlerini kalp atışlarını hissettiler. Bu sefer onlar birbirlerine inanıyorlardı.

Artık birbirlerinin gerçekliklerine inanıyorlardı.

                                 ~