Game || MYG

▪︎Dalgalar▪︎

Bugün erken kalkmıştım. Camdan dışarıya baktığımda yağmur yağıyordu. Denize gitmek istemiştim. Kafamdaki düşüncelerden uzaklaşmak istiyordum.

"Nereye gidiyorsun?"

Yoongi merakla yanıma gelmişti bende giyeceğim elbiseyi ararken ona cevap vermiştim.

"Denize."

"Kıyafetlerinle mi?"

Başımla onu onayladım. Kıyafetlerimle girmek istiyordum. Farklı şeyler denemek hoşuma gidiyordu. Sonuçta bu hayata bir kez geliyorduk.

"Yağmur yağıyor biliyorsun değil mi?"

"Evet biliyorum."

Bazen Yoongi'nin beni anlamadığını düşünüyordum. Onunla sevdiğimiz çoğu şey birbiri ile uyuşsada ondan daha deli şeyler yapmak isteyebiliyordum. Kim yağmurlu bir havada sırılsıklamken denize girmek isterdi?

Sonunda elbisemi bulduğumda üzerimdeki kıyafetlerimi çıkartıp masmavi elbisemi giydim. Yoongi hızla arkasını döndü ve konuşmaya devam etti.

"Ya hasta olursan?"

"Sana ne?"

Üzerimdeki elbiseyi karşımdaki aynaya bakarak düzelttim. Aynadaki görüntüme karşı gülümsedim. Duruşum hoşuma gitmişti.

Öyle bir zaman geliyordu ki ne kadar kendimi sevmeyi başarabildiysem bile kendimden oldukça nefret ediyordum. Görünüşümü sevdiğim zamanlarda oluyordu ama nefret ettiğim zamanlarda kafayı yiyor gibi hissediyordum ve beni kötü etkiliyordu. Bunu durdurmamda bana yardımcı olan Yoongi'ydi. Ne olursa olsun asla benimle şakasına bile dalga geçmemişti. İnsanlar 'şaka' adı altında gerçekten çok fazla kırdıklarının farkında değiller. O an gülüp geçilse bile her kriz anında psikolojik olarak etkiliyordu işte. Buna engel olamıyordum.

Düşündüklerim yüzümde buruk bir gülümseme bırakmıştı. Yaşadığım tüm kötü anılara rağmen Yoongi her zaman yanımda olmuştu. Düşüncekerimden sıyrılıp Yoongi'nin omzuna dokundum. Bana doğru döndüğünde beni incelemeye başladı.

"Nasılım?"

Beni biraz daha inceledikten sonra bakışlarını gözlerime çıkardı. Hafifçe gülümsedi. İşte tam bu an saklamaya değerdi. Bana olan derin bakışları ile gülümsemesi...

"Bunu kelimelerimle anlatabileceğimi sanmıyorum."

"Hadi ama o kadar da değil."

"Tabiki de değil... daha da fazlası."

Dedikleri yüzümdeki gülümsemeyi genişletmişti. Onunla mutluydum. Birbirimizi seviyorduk ve bu sevginin sonsuza dek sürmesinden yanaydım her zaman.

Bana bakmaya devam ediyordu. Onunla gitmek istiyordum ama kabul etmeyeceğini düşünüyordum. Yağmuru sevdiği söylenemezdi. Yinede bir şansımı deneyebilirdim.

"Sende gelmek ister misin?"

"Beni biliyorsun yağmuru pek sevmiyorum."

"Beni yalnız mı bırakacaksın yani?"

"Hey, öyle değil sadece ben yağmuru sevmiyorum. Seninle vakit geçirmek çok güzel bir şey."

"Sadece benimle olsan yağmur sana yine etki eder mi?"

Dışarıya dalıp gitmişti. Aklına bir şeyler gelmiş gibiydi. Neler düşündüğünü merak etmiştim.

"Deneyip görmeye ne dersin?"

Mutlulukla Yoongi'ye sarıldım. O da bana sarıldı. Beni mutlu ediyordu. Onu seviyordum. Ne kaybetmek ne de ondan uzak kalmak istiyordum.

O da hazırlandıktan sonra yanımıza hiçbir şey almadan dışarıya çıktık. Etraf yağmurdan kaçışan insanlarla doluydu. Biz ise el ele bir şekilde sokakta yürüyorduk. Bazı bakışları üzerimizde hissetsemde düşünmemeye çalıştım. Bu anları bozmak istemiyordum.