Game || MYG

▪︎Yağmur▪︎

Yağmur yağarken çıkıp ıslanmak.Bunun tadı her şeyden daha farklı değil mi? Yalnız olmayı sevmiyorum bazen. Tadı çıkmazmış gibi geliyor yağmurun.

 Yağmurun altında bağırsam duyar mısın?

Ellerime düşen yağmur damlaları, çam kokusu... Orada öylece oturup sadece yağmurun sesini dinliyorum. Bir süreliğine hayat duruyor. Sadece bu anın içine hapsolmak istiyorum.

Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur bana huzur veriyor. Sokaktaki insanlar ya bir dükkâna ya da bir apartman kenarına sığınıyorlar. Etraf kaçışan insanlarla dolu.

Dışarıya çıkıp yağmurun altında dans etmek ister misin Yoongi?

Ya da sadece yürümek, oturmak. Düşen su damlacıklarıyla huzur bulmak. Islanmak güzel değil mi? Zamana göre değişebilir belki ama ıslanmak bazen iyidir. En azından benim için öyle.

Önümdeki tabloyla konuştuğum bir gün daha. Yalnızlıktan mı yoksa özlem mi? Hangisi açıklar olan her şeyi.

Dışarıya baktığımda her yeri kaplamış sis ve camı döven yağmur damlaları huzur veriyor bana. Çakan şimşekler gökyüzünü aydınlatıyor. Soğuk tuşlara bir kez daha dokunan soğuk parmaklarım her şeyi ezberlemişçesine piyanonun üzerinde gezinirken, içimdeki savaş bir kez daha ortaya çıkıyor. Tekrar cama doğru ilerliyorum. Yağmur hâlâ yağıyor. Bunun sevinciyle kendimi sokaklara atıyorum.

İnsanlar ıslanmama derdindeyken ben bu boş sokaklarda yağmurun altında sırılsıklam bir şekilde etrafımda dönüyorum. Kendimi özgür hissediyorum. Bu güzellikte duygulanıp  yağmurun altında belli olmayan göz yaşlarım firar ediyor gözlerimden. Kendim gibi hissediyorum.

Yağmur mu yağıyor yoksa sana olan göz yaşlarım mı?

Yanağımdan süzülen damlalar neyin eseri? Kırılan kalbimin ya da özlemimin... Görülmeyen özlenir mi ya da duyulmamış olan? Yağmur hepsini silebilir mi? Yağmur bütün acımı alıp götürebilir mi? Alıp götürebilir mi her şeyi?

Aklıma gelen fikirle gökdelenin girişine doğru gidiyorum. Bu yüksek binanın merdivenlerini yavaşça çıkmaya başladım.

Dışarıya çıkıp ıslanmak istiyorum. Hiçbir şey umrumda değil. Zaten ıslanacak olan ben değil miyim? Neden onu bile yapamıyorum? İnsanlar neden sürekli konuşuyor? Sadece sussalar ve kendileri ile uğraşsalar belkide her şey daha iyi olacak.

Terasa geldiğimde kapısını açtım ve  kenarına doğru ilerledim. Rüzgar tenime değip geçiyordu. Minik duvarın üzerindeki mermere oturdum. Ayaklarımı aşağıya doğru sallandırıyorum. Kendimi küçük bir kız çocuğu gibi hissediyorum. Ayaklarımı aşağıya doğru sallandırıyordum aynı anda da bir şarkı mırıldanıyordum. Hiçbir sey umrumda değildi burada iyi hissediyordum. (Medya)

"Sen iyi misin?"

Yoongi neden geliyorsun? Geldiğinde neden beni bırakıp gidiyorsun? Nereye gidersem geliyorsun. Ne görüyorsam sende görüyorsun. Biliyorum beni kötülüklerden koruyan bembeyaz kollarında güvende olmayınca asla kendim olamam. Birlikte olalım ve her şeyin üstesinden gelelim birlikte.

Sesi endişeliydi ama sakin kalmaya çalışıyor gibi hir hali vardı. Kafamı ona doğru çevirdim sadece baktım ona. Bana doğru yaklaştı bende önüme döndüm tekrar. Gece şehrin ışıkları güzel gözüküyordu. Yağmurla birleşince daha da güzel olmuştu.

"İçeri girmezsen hasta olabilirsin."

Dediği şeyin ardından o da yanıma oturdu. Endişeleniyordu benim için ama ben yağmuru seviyordum ve ıslanmak istiyordum. Bu beni sakinleştiriyordu. Herkes yağmurdan kaçarken ben sadece ona karışmak istiyordum. Yağmur beni alsın götürsün istiyordum. Ve kimse bana engel olmasın...

"Senide mi rahatlatmıyor? Sende mi anlamıyorsun beni?"

Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur rahatlatmıyor mu senide Yoongi? Bu son, nefesini tut ve ona kadar say. Dünya'nın döndüğünü hisset. Sen yanımdayken kalbimin çılgınlaşan ritmini dinle sadece.

"Hey! Hayır, öyle değil. Tabiki istediğini yap ama sağlığınıda düşünmek zorundasın."

Bırak yıkılsın gökyüzü. Biz dümdüz duracağız, ne olursa olsun birlikte olacağız. Beraber yüzleşeceğiz bununla. Beni bırakıp diğer tarafa geçmezsin değil mi?

"Ne zamandır beni bu kadar çok düşünüyorsun Yoongi? Umrumda mı sanıyorsun hasta olmak?"

Dediğimle beraber duraksadı ve bakışlarını ışıklı şehre çevirdi. Şuan benim gözümde diğer insanlar gibi davranıyordu. Onlarda hep böylelerdi.

Bu son olduğu için sadece bu anın hayalini kurdum. Çok geç kalmışım hatta. Bunu onlara borçluyum, insanlara. Sürüklendim ve alıkonuldum her şeyden.

Yağmur damlalarının bir şeye sinirli gibi sert düşüşü. İçimdeki tüm acıları dindirircesine yağıyor yağmur. Her kötülüğü temizliyormuşçasına.

Beyaz bir ışık ve ardından gelen gürültülü ses. İnsanlar bundan korkar değil mi? Peki ben neden bunda huzur buluyorum. İçimdeki siyahlığı alıp götürüyor ve ben mavi oluyorum. Her şey en başta güzelken, mavilik giderek daha da çok karıştırıyor her şeyi.

Gökyüzü yıkılsın biz hep birlikte olacağız. Sen hep benimlesin değil mi? Her zaman yanıbaşımda.

Yoongi'ye bakmadan konuşuyorum.

"Gitsem iyi olur"

Ses çıkarmadan sadece hareketlerimi izliyordu. Belki de söyleyecek bir sürü şeyi varken şuan hepsi içinde hapsolmuştu.

Ayağa kalktığımda gözlerimi kapatıp yağmurlu havanın taze kokusunu içime çektim.

Gözümü kapattığımda gördüklerim. Gerçek mi ya da hepsi hayalden mi ibaret? Hepsi birer imkansızlık. Bazen iyi geldiğini inkâr edemem. Hissedebiliyorum sonuçta. Kimse olmasada istediğim insanları yanımda hissedebiliyorum. Hislerimi kaybetmekten korkuyorum sadece.

Ağır adımlarla eevime yürüyordum. Havadaki kasvet beni de içine almış gibiydi.

Yağmur yağmayı bıraktığında her şey temizlenmişti. Ama neden hala aynıydım? Tekrar her şey eski haline geri dönmüştü.

Yalnızım sadece ben, ben ve ben.

Korkuyorum. Yağmuru seviyorum diyorsun, yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun. Güneşi seviyorum diyorsun, güneş açınca gölgeye kaçıyorsun. Rüzgârı seviyorum diyorsun, rüzgâr çıkınca pencereni kapatıyorsun. İşte bunu için korkuyorum... Beni de sevdiğini söylüyorsun.

Son kez bu taze havayı soluyorum. Evime geldiğimde sıcak bir duşun ardından kendimi yatağın sıcak kollarına bırakıyorum.

Gece çöküyor bir kez daha, yağmurun tatlı melodisiyle uykuya dalıyorum.

                                  ~